Türkiye Cumhuriyeti kurulduğundan itibaren Türk dışpolitikasında birtakım sürekliliklere bağlı kalarak hareket edilmektedir.Bu süreklilikler genel olarak, maceracı ve ülkenin güvenliğini tehlikeyesokan girişimlerden uzak durmak ve ABD öncülüğündeki Batı ittifakıiçerisinde dış politika üretmek olduğu görülmektedir. Bununla birlikte,Türkiye’nin Batı ittifakının bir üyesi olması Türkiye’nin sürekli olarak tektaraflı politikalar üretmesi anlamı taşımamaktadır. Türkiye, çok yönlüpolitikalar üretebilmek adına çeşitli girişimlerde bulunmaktadır. Bugirişimler, Soğuk Savaş döneminde dış politikaya Batı ittifakı üyesiolmayan devletlerle ikili ilişkilerin iyileştirilmesi olarak yansımıştır.Soğuk Savaş’ın sona ermesi ile başlayan yeni dönemde ise ikili ilişkilerinötesinde bölgesel düzeyde adımlar atılmaya başlanmıştır. Bu doğrultudauluslararası örgütlerin kurulmasına öncülük etmek çok yönlülüğün Türkdış politikası uygulamalarındaki önemli yansımalarından bir tanesiolmuştur. Bu bağlamda, Türkiye’nin kendi inisiyatifleriyle kurulmasınısağladığı Karadeniz Ekonomik İşbirliği Örgütü ve D-8 ön plana çıkmıştır.Bu örgütler sayesinde Karadeniz bölgesi ülkeleri ve Müslüman kimlikliülkelerle ekonomik işbirliği esaslı ilişkiler kurmaya gayret eden Türkiye,bu örgütler üzerinden dış politikasına çok yönlü bir nitelik kazandırmayaçalışmıştır. Bu çalışmada, her iki örgütün de kuruluş süreci ve busüreçteki Türkiye’nin motivasyon kaynakları incelenerek, çokyönlülüğün esasları analiz edilmiştir. Böylelikle ortaya çıkma sebepleribağlamında farklılaşan her iki örgütün de ekonomiyi önceleyen nitelikleriaçıklanarak, Türk dış politikasında bir süreklilik unsuru barındıran çokyönlülük yaklaşımı, ilgili örgütler üzerinden değerlendirilmiştir.