Bu çalışma; mimesis ve mimari tasarım arasındaki ilişkinin varlığının tartışılması üzerine temellendirilmiştir. Mimesis, antik dönemden günümüze gerçekliğin temsili, öğrenmenin ve üretmenin yöntemi olarak sanatsal ve yazınsal kuramların en eski ve en temel kavramlarından birisi kabul edilmiştir. Ancak antik dönemde bile sadece taklit etmek anlamında kullanılmayan mimesis; bir tarafta dünyanın maddesel gerçekliğiyle diğer taraftan da üretenin dünya görüşü, bilgisi ve deneyimi, zaman ve zamanın getirdikleri gibi çeşitli parametrelerle güçlü bir ilişkiye sahiptir. Bu bağlamda yapılan çalışmanın önermesi; tasarlama sürecinde nesnel dünyanın içselleştirmesi ve bireysel yaklaşımların yaratma sürecine dahil edilmesinin aslında tasarlama deneyiminde mimetik bir yaklaşım içerdiğidir. Bu önermenin sınanması amacıyla ‘Archi-Mimesis’ olarak kavramsallaştırılan ve mimesisin yaratıcı bir tasarlama öğretisi olarak kabul edildiği bir workshop etkinliği düzenlenmiştir. Archi-MİMESİS; mimari tasarımın yaratıcılığa ve yeniliğe odaklı yapısı ile bir gerçekliğe bağlı kalınarak sürdürülen mimetik yöntemlerin arayüzünde ancak biomimesis gibi doğayı referans alan yöntemlerden farklı olarak mimarinin kendisinin yeniden temsili ya da mimesis olarak tanımlanmıştır.