Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi

Asude BALABAN DAĞAL, (Marmara Üniversitesi)
Dilan BAYINDIR (Balıkesir Üniversitesi)
Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi
10 3
Yıl: 2018 Cilt: 2 Sayı: 1 Sayfa Aralığı: 132 - 150 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.24130/eccd-jecs.196720182169 İndeks Tarihi: 10-02-2020

Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi

Öz:
Ego sağlamlığı risk faktörlerine rağmen olumlu gelişme eğilimi olarak tanımlanmaktadır.Çocuğun gelişimi açısından risk oluşturan faktörler ve bu risk faktörlerine rağmen gelişimini olumludevam ettirebilmesine olanak veren koruyucu faktörler bireysel, ailesel ve çevresel boyutta elealınmaktadır (Brown, Barbarin ve Scott, 2013; Gizir 2007). Okul öncesi dönem çocuklarla egosağlamlık düzeyini etkileyen değişkenleri inceleyen Türkiye’deki araştırma sayısı oldukça sınırlıdır.Bu nedenle araştırmanın amacı, 50-72 aylık, okul öncesi eğitim kurumlarına devam etmekte olançocukların ego sağlamlık düzeylerinin yaşlarına, cinsiyetlerine, anne-baba yaşlarına, anne-babaeğitim düzeyine, sahip oldukları kardeş sayılarına ve evde bakıcı olup olmamasına göre farklılaşıpfarklılaşmadığını tespit etmek olarak belirlenmiştir. Araştırma betimsel tarama modelindetasarlanmıştır. Veriler 2015-2016 eğitim-öğretim yılında, okul öncesi eğitim kurumlarına devameden çocukların annelerinden toplanmıştır. Araştırmada yaş ortalaması 65.03 ay olan 775 çocuğaulaşılmıştır. Araştırmaya katılan çocukların 397’si kız 378’i ise erkektir. Araştırmada veri toplamaaracı olarak Eisenberg ve arkadaşları tarafından 1996 yılında geliştirilen ve Önder ve GülayOgelman (2011) tarafından Türkçe’ye uyarlanan Ego Sağlamlığı Ölçeği (Anne Formu)kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre çocukların ego sağlamlık düzeyleri cinsiyet açısındandeğerlendirildiğinde kızlar lehine anlamlı bir fark elde edilmiştir. Diğer değişkenlerin ego sağlamlıkdüzeyi üzerindeki etkisi ise istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır.
Anahtar Kelime:

Konular: Sosyal Çalışma Eğitim, Eğitim Araştırmaları Eğitim, Özel Aile Çalışmaları

The investigation of the level of ego resilience of preschool children

Öz:
Ego resiliency is defined as positive development tendency despite risk factors. Factors that constitute a risk for the development of the child and protective factors that enable the development to continue in spite of these risk factors are considered at the individual, familiar and environmental dimensions (Brown, Barbarine and Scott, 2013; Gizir, 2007). Since the number of studies examining the variableEgo resiliency is defined as positive development tendency despite risk factors. Factors that constitute a risk for the development of the child and protective factors that enable the development to continue in spite of these risk factors are considered at the individual, familiar and environmental dimensions (Brown, Barbarine and Scott, 2013; Gizir, 2007). Since the number of studies examining the variables affecting ego resiliency with preschool children is limited in the relevant Turkish literature, the aim of this research is to determine the ego resiliency levels of the 50-72 months old children who are attending in preschool according to age, gender they attend, , ages of their parents, education level of the parents, the number of brothers/sisters they have and presence of a care giver. The research was designed in a descriptive survey model. The data were collected from children’s mothers who were attending preschool education institutions in the academic year of 2015-2016. 775 children with a mean age of 65.03 were reached in the survey. 397 girls and 378 girls are participating in the research. The Ego Resiliency Scale (Mother Form) that was developed by Eisenberg and her collegues in 1996 and adapted into Turkish by Önder and Ogelman (2011) was used as data collection tool in the study. According to the results of the research, when the ego resiliency levels were evaluated in terms of gender, it was found meaningful in favor of the girls. However, the ego resiliency of children does not differ statistically according to other variables.s affecting ego resiliency with preschool children is limited in the relevant Turkish literature, the aim of this research is to determine the ego resiliency levels of the 50-72 months old children who are attending in preschool according to age, gender they attend, , ages of their parents, education level of the parents, the number of brothers/sisters they have and presence of a care giver. The research was designed in a descriptive survey model. The data were collected from children’s mothers who were attending preschool education institutions in the academic year of 2015-2016. 775 children with a mean age of 65.03 were reached in the survey. 397 girls and 378 girls are participating in the research. The Ego Resiliency Scale (Mother Form) that was developed by Eisenberg and her collegues in 1996 and adapted into Turkish by Önder and Ogelman (2011) was used as data collection tool in the study. According to the results of the research, when the ego resiliency levels were evaluated in terms of gender, it was found meaningful in favor of the girls. However, the ego resiliency of children does not differ statistically according to other variables.
Anahtar Kelime:

Konular: Sosyal Çalışma Eğitim, Eğitim Araştırmaları Eğitim, Özel Aile Çalışmaları
Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • Alvord, M. K. ve Grados, J. J. (2005). Enhancing resilience in children: A proactive approach. Professional Psychology: Research and Practice, 36(3), 238–245, http://dx.doi.org/10. 1037/0735-7028.36.3.238.
  • Baydar, N. ve Akçınar, B. (2015). Ramifications of socioeconomic differences for three year old children and their families in Turkey, Early Childhood Research Quarterly, 33, 33– 48. http://dx.doi.org/10.1016/j.ecresq.2015.05.002.
  • Bayındır, D., Önder, A. ve Balaban Dağal, A. (2016). Temperament and Resiliency as Predictor Factors of Preschoolers’ School Readiness (Öz). 10. Sosyal ve Davranış Bilimleri Araştırma Konferansında sunulan bildiri, Saraybosna Üniversitesi, Saraybosna.
  • Benzies, K. ve Mychasiuk, R. (2009). Fostering family resiliency: A review of the key protective factors. Child & Family Social Work, 14, 103–114. http://dx.doi.org/10.1111/j.1365-2206.2008.00568x.
  • Block, J. ve Block, J. H. (2006). Venturing a 30-year longitudinal study. American Psychologist, 61, 315–327. doi:10.1037/0003-066X.61.4.315.
  • Bradley, R. H., Whiteside, L. Munford, D. J., Casey, P. H., Kelleher, K. J. ve Pope, S. K. (1994). Early indications of resilience and their relation to experiences in the home environments of low birthweight, premature children living in poverty. Child Development, 65(2), 346- 360.
  • Brooks, J. E. (2006). Strengthening resilience in children and youths: Maximizingopportunities in the schools. Children and Schools, 28(2), 69–76.
  • Brown, J., Barbarin, O. ve Scott, K. (2013). Socioemotional Trajectories in Black Boys Between Kindergarten and the Fifth Grade: The Role of Cognitive Skills and Family in Promoting Resiliency. American Journal of Orthopsychiatry 83, (2,3) 176–184. doi: 10.1111/ajop.12027.
  • Criss, M. M., Pettit, G. S., Bates, J. E., Dodge, K. A. ve Lapp, A. L. (2002). Family adversity, positive peer relationship, and children’s externalizing behavior: A longitudinal perspective on risk and resilience. Child Development, 73, 1220-1237.
  • Compas, B. E., Jaser, S. S. ve Benson, M. A. (2009). Coping and emotion regulation: Implications for understanding depression during adolescence. İçinde S. NolenHoeksema & L. M. Hilt (Edi.), Handbook of depression in adolescents (s. 419–440). New York, NY: Routledge/Taylor & Francis Group.
  • Coyne, L. W. ve Thompson, A. D. (2011). Maternal depression, locus of control, and emotion regulatory strategy as predictors of preschoolers’ internalizing problems. Journal of Child and Family Studies, 20, 873–883. doi:10.1007/s10826-011-9455-2.
  • Çelik, E. (2013). Lise Son Sınıf Öğrencilerinin Yılmazlık Özelliklerinin Duygusal Dışavurum Açısından İncelenmesi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17 (2), 221-236.
  • Derryberry, D. ve Reed, M. A. (1996). Regulatory processes and the development of cognitive representations. Development and Psychopathology,8,215−234.
  • Eisenberg, N., Fabes, R. A., Guthrie, I. K., Murphy, B. C., Maszk, P., Holmgren, R. ve Suh, K. (1996). The Relations of Regulation and Emotionality To Problem Behavior in Elementary School Children. Development and Psychopathology, 8: 141–162.
  • Eisenberg, N., Spinrad, T.L., Fabes, R.A., Reiser, M., Cumberland, A., Shepard, S.A. ve diğerleri (2004). The relations of effortful control and impulsivity to children’s resiliency and adjustment. Child Development, 75 (1), 25 – 46.
  • Fergus, S. ve Zimmerman, M. A. (2005). Adolescent resilience: A framework for understanding healthy development in the face of risk. Annual Review of Public Health, 26,399–419, doi: 10.1146/annurev.publhealth.26.021304.144357
  • Gamble, T. J. ve Zigler, E. (1986). Effects of infant day care: Another look at the evidence. American Journal of Orthopsychiatry, 56, 26–42.
  • Gianesini, G. (2011). Resilience As a Relational Construct: Theoretical and Empirical Evidences. 6 Şubat 2018 tarihinde http://paduaresearch.cab.unipd.it/4432/2/PH_thesis_2012__(in_stampa_24-01- 2012).pdf adresinden erişildi.
  • Gilligan, R. (2000). Adversity, resilience and young people: The protective value of positive school and spare time experiences. Child and Society, 14(1), 37-47.
  • Gizir, C. A. (2007). Psikolojik sağlamlık, risk faktörleri ve koruyucu faktörler üzerinde bir derleme çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3, 28, 113-128.
  • Keenan, K. ve Shaw, D. (1997). Developmental and social influences on young girls’ early problem behavior. Psychological Bulletin, 121, 95–113. doi:10.1037/0033- 2909.121.1.95.
  • Kwok, O., Hughes, J. N. ve Luo, W. (2007). Role of resilient personality on lower achieving first grade students' current and future achievement,Journal of School Psychology, 45, 61-82.
  • Lengua, L.J., Sandler, I.N., West, S.G., Wolchik, S.A. ve Curran, P.J. (1999). Emotionality and self-regulation, threat appraisal, and coping in children of divorce. Development and Psychopathology, 11(1):15-37.
  • Luthar, S. S. (1991). Vulnerability and resilience: A study of high-risk adolescents. ChildDevelopment, 62, 600–616.
  • Luthar, S. (1999). Poverty and children’s adjustment. New-bury Park, CA: Sage.
  • Masten, A. ve Coatsworth, J. D. (1998). The development of competence in favorable and unfavorable environments: Lessons from research on successful children. American Psychologist, 53(2), 205–220.
  • Masten, A. S. (2011). Resilience in children threatened by extreme adversity: Frameworkfor research, practice, and translational synergy. Development and Psychopathology,23, 493–506. doi: 10.1017/S0954579411000198
  • Mathiesen, K. S., Sanson, A., Stoolmiller, M. ve Karevold, E. (2009). The nature and predictors of undercontrolled and internalizing problem trajectories across early childhood. Journal of Abnormal Child Psychology, 37, 209–222. doi:10.1007/s10802-008-9268-y.
  • McCubbin, M., Balling, K., Possin, P., Frierdich, S. ve Bryne, B. (2002). Family resiliency in childhood cancer. Family Relations, 51, 103-111.
  • McLoyd, V. C. (1998). Socioeconomic disadvantage and child development. American Psychologist, 53(2), 185–204.
  • McLoyd, V. C. ve Wilson, L. (1990). Maternal behavior, social support, and economic conditions as predictors of distress in children. New Directions for Child Development, 46, 49–69. doi:10.1002/cd. 23219904605.
  • Oktan, V., Odacı, H., ve Berber Çelik, Ç. (2014). Psikolojik doğum sırasının psikolojik sağlamlığın yordanmasındaki rolünün incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14 (1), 140-152.
  • Olds, D.L. ve Kitzman, H. (1990). Can home visitation improve the health of woman and children at enviromental risk? Pediatrics, 86, 108-116.
  • Önder, A., Balaban Dağal, A. ve Bayındır, D. (2016,Aralık). The Effect of Emotion Regulation Skills on Ego Resilience in Preschoolers (Öz).8th International Conference on Learning, Education and Pedagogy (LEAP), Dubai. Erişim adresi: https://adtelweb.org/proceeedings/17.pdf
  • Önder, A. ve Gülay-Ogelman, H. (2011). The Reliability-Validity Study fort he Ego Resiliency Scale (Teacher-Mother-Father Forms) for Children Aged between 5 and 6, Uluslararası Hakemli Akademik Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 5-21.
  • Prince-Embury, S. (2015). Assessing personal resiliency in school settings: The resiliency scales for children and adolescents. Journal of Psychologists and Counsellors in Schools, 25 (1). 55-65.
  • Power, T.G. (2004). Stress and coping in childhood: The parents’ role. Parenting: Science and Practice, 4, 271-317. doi:10.1207/s15327922par0404_1
  • Rak, C. F. ve Patterson, L. E. (1996). Promoting resilience in at-risk children. Journal of Counseling and Development, 74, 368–373.
  • Resnick, M. D. (2000). Protective factors, resiliency, and healthy development. AdolescentMedicine: State of the Art Reviews, 11(1), 157–164.
  • Rothbart, M. K., Ahadi, S. A. ve Evans, D. E. (2000). Temperament and personality: Origins and outcomes. Journal of Personality and Social Psychology, 78(1), 122−135. doi: 10.1037//0022-3514.78.1.12 l .
  • Rutter, M. (1989). Pathways from childhood to adult life. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 30, 25–51.
  • Rydell, A. M., Berlin, L. ve Bohlin, G. (2003). Emotionality, emotion regulation, and adaptation among 5- to 8-year-old children. Emotions, 3(1), 30–47.
  • Sangma, K. (2014). The effects of ego-resilience on the trajectories of school adaptation among adolescents in poverty, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dharward Üniversitesi, İnsan Bilimleri: İnsan Gelişimi ve Aile Çalışmaları Bölümü.
  • Smokowski, P. R., Reynolds, A. J. ve Bezruczko, N. (1999). Resilience and protective factors in adolescence: An autobiographical perspective from disadvantaged youth. Journal of School Psychology, 37,4, 425-448.
  • Stipek, D., Recchia, S. ve McClintic, S. (1992). Self evaluation in young children. Monographs of the Society for Research in Child Development, 57 (1, Serial No. 226).
  • Sue- Lynn, K. ve Yoo, J.P. (2015). The Effects of Ego-Resilience on the Trajectories of School Adaptation among Adolescents in Poverty (Öz). Bangkok Uluslararası Sosyal Bilimler Konferansında sunulan bildiri, Bangkok, Tayland.
  • Taylor, Z.E., Eisenberg, N., Spinrad, T.L. ve Widaman, K.F. (2013). Longitudinal relations of intrusive parenting and effortful control to ego-resiliency during early childhood, Child Development, 84 (4), 1145-1151.
  • Ungar, M., Brown, M., Liebenberg, L., Othman, R., Kwong, W.M., Armstrong, M. ve Gilgun, J. (2007). Unique pathways to resilience across cultures. Adolescence, 42 (166), 287-310.
  • Werner, E. E. (1989). High risk children in young adulthood: A long itudinal study from birth to 32 Years. American Journal of Orthopsychiatry,59(1),72-81.
  • Wolkow, K. E. ve Ferguson, H. B. (2001). Community factors in the development of resiliency: Considerations and future directions. CommunityMental Health Journal, 37(6), 489-498.
  • Wyman, P. A., Cowen, E. L., Work, W. C. ve Parker, G. R. (1991). Developmental and family milieu interview correlates of resilience in urban children who have experienced major life-stress. American Journal ofCommunity Psychology, 19, 405-426.
  • Zolkoski, S.M. ve Bullock, L.M. (2012). Resilience in children and youth: A review. Children and Youth Services Review, 34, 2295–2303.
APA BALABAN DAGAL A, Bayındır D (2018). Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi. , 132 - 150. 10.24130/eccd-jecs.196720182169
Chicago BALABAN DAGAL Asude,Bayındır Dilan Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi. (2018): 132 - 150. 10.24130/eccd-jecs.196720182169
MLA BALABAN DAGAL Asude,Bayındır Dilan Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi. , 2018, ss.132 - 150. 10.24130/eccd-jecs.196720182169
AMA BALABAN DAGAL A,Bayındır D Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi. . 2018; 132 - 150. 10.24130/eccd-jecs.196720182169
Vancouver BALABAN DAGAL A,Bayındır D Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi. . 2018; 132 - 150. 10.24130/eccd-jecs.196720182169
IEEE BALABAN DAGAL A,Bayındır D "Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi." , ss.132 - 150, 2018. 10.24130/eccd-jecs.196720182169
ISNAD BALABAN DAGAL, Asude - Bayındır, Dilan. "Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi". (2018), 132-150. https://doi.org/10.24130/eccd-jecs.196720182169
APA BALABAN DAGAL A, Bayındır D (2018). Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 2(1), 132 - 150. 10.24130/eccd-jecs.196720182169
Chicago BALABAN DAGAL Asude,Bayındır Dilan Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi 2, no.1 (2018): 132 - 150. 10.24130/eccd-jecs.196720182169
MLA BALABAN DAGAL Asude,Bayındır Dilan Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, vol.2, no.1, 2018, ss.132 - 150. 10.24130/eccd-jecs.196720182169
AMA BALABAN DAGAL A,Bayındır D Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi. 2018; 2(1): 132 - 150. 10.24130/eccd-jecs.196720182169
Vancouver BALABAN DAGAL A,Bayındır D Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi. 2018; 2(1): 132 - 150. 10.24130/eccd-jecs.196720182169
IEEE BALABAN DAGAL A,Bayındır D "Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi." Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 2, ss.132 - 150, 2018. 10.24130/eccd-jecs.196720182169
ISNAD BALABAN DAGAL, Asude - Bayındır, Dilan. "Okul öncesi dönem çocuklarının ego sağlamlık düzeylerinin incelenmesi". Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi 2/1 (2018), 132-150. https://doi.org/10.24130/eccd-jecs.196720182169
Sayfa Oluşturulma Tarihi
23-04-2024 10:12

İLETİŞİM

TÜBİTAK ULAKBİM TR Dizin

Yüzüncüyıl, İşçi Blokları Mahallesi

Muhsin Yazıcıoğlu Caddesi No:51/C

06530 Çankaya / ANKARA +90 (312) 298 92 00

trdizin@tubitak.gov.tr

TÜBİTAK ULAKBİM Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi Cahit Arf Bilgi Merkezi © Tüm Hakları Saklıdır. Gizlilik Politikası Kullanım Şartları