Türkiye’nin toplam su ürünleri üretimi son yıllarda az da olsa giderek azalmaktadır. Buazalış avcılıktan kaynaklanmaktadır. Avcılığın tersine yetiştiricilik üretimi ise giderekhızla artmaktadır. Toplam su ürünleri üretiminin yaklaşık 1/5’i ihracata konu olurken, suürünleri dış ticaret hacmi, miktar ve değer olarak giderek hızla artmaktadır. Tarımdakigelişimin aksine, su ürünleri dış ticaret dengesi, ihracattaki hızlı artışa paralel olarakgiderek artan bir şekilde fazla vermektedir. Bu miktar 2016 yılında yaklaşık 610 milyon $’aulaşmıştır. Su ürünleri ihracatının kaynağını büyük ölçüde yetiştiricilik oluşturmaktadır.İhracat değeri içerisinde levrek (%24), çipura (%21) ve alabalık (%13) başta gelentürlerdir. İhracat pazarları arasında, %65’lik payı ile AB ülkeleri başta gelirken, AB’ni%6,6 ile Japonya, %5,9 ile Rusya, %3,9 ile Lübnan, %3,5 ile ABD izlemektedir.Türkiye’nin su ürünleri dış pazarlamasındaki en büyük sorunu; uluslararası normlarauygun satış ve işlemedeki eksikliklerdir. Nitekim ihracatın yaklaşık %55’ini taze ya dasoğutulmuş balıklar oluştururken, %25’ini balık filetoları ve %9’unu dondurulmuşşeklindeki işlenmiş balıkların oluşturduğu gözlenmektedir. Öte yandan, özellikle sonyıllarda yetiştiricilikte yem fiyatlarından dolayı yaşanan olumsuzluklar avcılık stoklarını,dolayısıyla dış ticareti de etkilemektedir. Nitekim toplam üretim içinde %49’luk payasahip olan hamsilerin yaklaşık yarısı, çaça balıklarının ise neredeyse tamamı balık unu veyağı için kullanıldığından herbivor ve omnivor türlerin yetiştiriciliği gündeme gelmektedir. Buçalışmada daha çok istatistiksel kaynaklardan sağlanan ikincil veriler ve bu konudayapılmış çalışma sonuçlarından yararlanılmıştır. Bu çerçevede su ürünleri üretim ve dışticaretindeki gelişmeler değerlendirilerek, su ürünleri dış ticaretinde karşılaşılan sorunlarile bu sorunlara yönelik çözüm önerilerinin tartışılması amaçlanmıştır.