Lyotard postmodernizm üzerine yazmaya başladığında ve bir estetik kategori olarak yücenin taşıdığı olanakları araştırırken 1980 sonrasında aynı zamanda postmodern sanat için bir estetik teori de geliştirir. Ona göre sanat, yüceye tanıklık eder ve özellikle soyut ekspresyonizmde temsilin sınırlarına işaret eder. Bu makalede Lyotard’ın Burke ve Kant’ın yüce teorileriyle avangard sanat arasında kurduğu ilişki, filozofun Inhuman (L’Inhumain) kitabının konuya ilişkin yazılarının yakın bir okuması yapılarak incelenecektir. Resim sanatı kapsamında Amerikan Soyut Dışavurumculuk akımının önemli temsilcilerinden Barnett Newman’ın eserlerini yüce estetiği bağlamında değerlendiren Lyotard, bu vesile ile sanatta zamansallık kavramını tartışmaya açar ve sanatı bir olay (event) olarak sorunsallaştırır. Bu çalışma, Lyotard’ın, Burke ve Kantçı yüce teorileri ile avangard resim sanatı arasında nasıl bir bağlantı kurduğunu; Newman’ın resimlerinin Lyotard’ın postmodern sanat kuramındaki yerini ve son olarak da bu yaklaşımına getirilen eleştirileri ortaya koyacaktır