Bu makale 11 Eylül saldırılarından sonra güvenlik paradigmasında yaşanan radikal değişimi ve bunun insan hakları bakımından getirdiği sonuçlan tartışmaktadır. 11 Eylül sonrasında güvenlik kavramı geleneksel anlamından uzaklaşmış, iç ve dış güvenlik ayrımı buharlaşmış ve güvenliğin daha militarize edildiği bir süreç başlamıştır. Bu süreçte kaçınılmaz olarak güvenlik uğruna temel hak ve özgürlüklerden vazgeçilebileceği inancı yaygınlaşmıştır. Tehdit algılaması ve korkuya dayanan güvenlikçi siyaset anlayışı, kitlesel desteği de arkasına alarak, baskıcı uygulamaları kolayca haklılaştırabilmiştir. "Güvenlik fetişizmi" diyebileceğimiz bir boyuta ulaşan bu aşırı güvenlikçi anlayışın temel haklar üzerinde yarattığı hasarı en aza indirebilmek için gerekli olan önlemlerin başında demokratik kolluk anlayışını yerleştirmek gelmektedir. Makale, bunun için, güvenlik konusunda "devlet eksenli" yaklaşımdan uzaklaşıp "birey eksenli" yaklaşımın benimsenmesi gerektiği sonucuna ulaşmaktadır.