Amaç: Sıçanlarda deneysel olarak oluşturulan tip 1 diabetes mellitusun kulak zarı perforasyonlarının kapanması üzerine etkisi araştırıldı. Çalışma Planı ve Yöntemler: Otuz iki Wistar sıçanı, bir kontrol grubu (n=8) ve üç diyabetik gruba (herbiri 8 sıçan) ayrıldı. Sıçanlarda streptozotosin verilerek diyabet oluşturuldu. Tüm sıçanların kulak zarları eter anestezisi altında ameliyat mikroskobu kullanılarak perfore edildi. Bir diyabetik grupta tedavi uygulanmadı; diğerlerinde sırasıyla intraperitoneal ve topikal insülin tedavisi uygulandı. Ameliyat mikroskobu ile günlük otoskopik muayenelerle perforasyonların kapanma süreleri belirlendi. Sıçanlar 3, 5 ve 15. günlerde eter anestezisi altında öldürüldü ve kulak zarları histopatolojik olarak değerlendirildi. Bulgular: Perforasyonun kapanma süresi, tedavi edilmeyen diyabetik grupta kontrol grubuna göre anlamlı derecede uzundu (5.6 gün ve 3.1 gün; p<0.01). İntraperitoneal insülin tedavisi gören sıçanlarda iyileşme (ort. 3 gün) tedavi edilmeyen diyabetik gruptan anlamlı derecede kısaydı (p<0.01); topikal insülin uygulanan sıçanlarda bu sürede belirgin bir kısalma görülmedi. Histopatolojik bulgular iyileşme süreleriyle uyumlu bulundu. Sonuç: Sıçanlarda deneysel olarak oluşturulan tip 1 diabetes mellitus kulak zarı perforasyonunun iyileşmesi üzerine olumsuz etki yapmakta, uygun yolla yapılan insülin tedavisi ise bu olumsuz etkiyi azaltmaktadır.