Radikalizm genel olarak; toplumsal, siyasal ve ekonomikalanlarda ortak kabul görmüş normların en az bir alanına muhalif olanve alternatif oluşturan, az ya da çok tutarlı bir düşünce sistemi vegelecek tahayyülünün benimsenmesini ve bunun hayata geçirilmesi içinyöntem olarak güç kullanımı ve/veya şiddetin seçilmesini ifadeetmektedir. Bu çerçeveden hareketle dini radikalizm; bir inanç sisteminisiyasal argümanlar yoluyla sistem eleştirisi durumuna getiren vemevcut olanda inanç esaslı bir değişim yaratmayı planlayan, inançsistemi önersin ya da önermesin yöntem olarak güç ve/veya şiddetebaşvuran ve bunu dini argümanlarla meşrulaştıran radikalizm türüdür.1917 Bolşevik Devrimiyle başlayan ve 1991’ de son bulan SSCBdöneminde totaliter bir yönetim altında yaşamış olan Orta Asya halklarısosyal hayatta ve kamusal alanda ikinci sınıf vatandaş muamelesigörmüş, kültürel açıdan baskı altında tutulmuşlardır. Sisteminideolojisini hakim kılmak için var olan inanç sistemlerinin etkisiazaltılmak istenmiş, oluşturulmaya çalışılan bu yeni sistemden en fazlazararı Orta Asya Müslümanları görmüşlerdir. 1947 yılında başlayan1soğuk savaş dönemi boyunca ise İslam, Orta Asya’da iki ana politikaiçin araçsallaştırılmıştır. SSCB açısından rejimin bekası için öncebaskılanmış ardından yine rejimin bekası için desteklenmiştir. SSCB vekomünizm karşısında, ekonomik anlamda kapitalist siyasal anlamda liberal ABD ve etrafında toplanan Batı bloğu açısından ise İslam,Müslümanları Sovyet rejimine karşı harekete geçirmek için itici güçolarak kullanılmak istenmiştir. Soğuk savaş süresince İslam’ın çifttaraflı kullanımı, Soğuk Savaş döneminin sonlanmaya başlaması ilebirlikte; Orta Asya halklarının kimlik tasarımının ana belirleyicilerindenbiri durumuna gelmiştir. Bir başka ifadeyle, Sovyet dönemi boyuncabaskılanmış olan İslam, Sovyet sonrası dönemde Orta Asyalıbireylerinin inanç ve kültüre ilişkin farklılıklarını tanımlamak üzeredevreye girmiştir. Ne var ki; Sovyet dönemi boyunca dinin eğitimdenibadete her boyutta yasaklanmış ve hatta sınırlandırılmış olması,toplumsal düzeyde derinleşmesini engellediğinden bu yeni kimliktasarımı, çoğunlukla yerel dini liderler eliyle aktarılan sınırlı veyorumsal dini bilgiler kanalıyla biçimlenmiştir. Temel dini bilgilerinaktarım ve dolaşımındaki bu bozukluk, radikal dini grupların bölgedekök salmasını kolaylaştırmıştır.Dini radikalizmin bölgede varoluşunda; siyasi nedenler, bireyseldurum, dini politik hedefler, toplumsal nedenler ve felsefi nedenlerönemlidir. Orta Asya’daki dini radikalizmin varlığında tüm bu nedenleretkili olmakla birlikte bölgenin özel koşulları da bulunmaktadır. Bukoşullar nüfusun yapısı ve her ülkenin az da olsa farklılık gösterentarihsel koşullarıdır. Orta Asya ülkeleri içerisinde radikal dini gruplarınen az etkili oldukları ülke Kazakistan’dır. Bu durumun iki nedenibulunmaktadır. Birincisi Kazakistan’ın kişi başına düşen milli geliroranının diğer ülkelere oranla hayli yüksek olması, diğeri iseKazakistan nüfusunun homojen olmayışı olarak gösterilebilir. Radikalunsurların Özbekistan’da Tacikistan ve Kırgızistan’dan daha fazla varlıkgösterebilmeleri, radikal unsurların fazlalığının sadece ekonomik gerikalmışlıkla açıklanamayacağını göstermektedir. Temel amacı Orta Asyaülkelerindeki dini radikalizmin temel nedenlerinin ele alınması olan buçalışmada; Orta Asya’da İslam ele alınmış, dini radikalizm açıklanmışve bölgedeki dini radikalizmin nedenleri üzerinde durulmuştur.Araştırmada tarihsel ve betimsel araştırma yöntemleri kullanılmıştır.Kitap, makale, internet kaynakları, dergi vb. yazılı kaynaklar ilearaştırmacıların gözlemlerinden yararlanılmış olup; bilgi işleme aracıolarak sosyal bilimlerde kullanılan nitel ve nicel bilgi işleme yöntemiesas alınmıştır.