Amaç: Bu çalışmada, kırsal kesimdeki halkın şizofreniye ilişkin tutumları ve bunları etkileyen etmenlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırma, Manisa ilinin merkeze bağlı bir köyünde gerçekleştirilmiştir. Alınma ölçütlerini karşılayan toplam 245 kişiden ulaşılabilen 230'u denek olarak alınmış, yüzyüze görüşme yöntemiyle Psikiyatrik Araştırmalar ve Eğitim Merkezi (PAREM) tarafından geliştirilmiş olan anketin 10 maddelik sosyodemografik bilgi formu ve 32 maddelik şizofreni alt bölümü uygulanmıştır. Bulgular: Deneklerin %76.3'ü şizofreniyi bir hastalık, %62'si bir akıl hastalığı olarak değerlendirmiştir. Etiyolojik neden olarak en sık sosyal sorunlar (%76.9) gösterilmiştir. Sağaltım için en çok doktora (%66.8), doktorlar içinde de psikiyatriste (%66.8) başvuru önerilmiştir. Deneklerin %50'si şizofreni hastalarının serbestçe dolaşmamaları gerektiğini, %61.5'i şizofreni olan bir komşudan rahatsızlık duyacağını, %61.1'i şizofreni olan biriyle birlikte çalışmak istemediğini, %85.6'sı da bir şizofreni hastası ile evlenmeyeceğini belirtmişlerdir. %53.4 oranında şizofreni hastalarının saldırgan olacağı inancı vardır. Sonuç: Kırsal kesimde deneklerin büyük bir bölümü şizofreniyi ruhsal bir hastalık olarak tanımaktadır. Etiyolojide ilk sırada sosyal sorunlar sorumlu tutulmuştur. Şizofreninin sağaltımı konusunda halk yeterli bilgiye sahiptir ancak etiketlenme korkusu nedeniyle sağaltım için, psikiyatrik yardım almaktan çekinmektedir. Halk, hastalarla yakınlık kurma konusunda isteksiz, belirli bir mesafeyi korumaktan yana olmak üzere reddedici tutumlara sahiptir. Sosyodemografik etmenler şizofreniye yönelik tutumlar üzerinde önemli bir etkiye sahip görünmemektedir