Amaç: Bu çalışmanın amacı, halkın şizofreniyi ne ölçüde tanıdığını, etiyolojisine ve tedavisine nasıl yaklaştığını ve bu hastalara karşı tutumunu belirlemektir. Yöntem: Çalışmada kullanılan veriler RUTUP projesinde (Ruhsal Hastalıklarda Tutum Projesi) kullanılan anketin şizofreni modülünden elde edilmiştir. Tarama çalışması, İstanbul'un 24 ayrı ilçesinde yaşayan 707 yetişkin ile, evlerinde yüzyüze görüşme yolu ile, 2000 yılının Haziran ayında gerçekleştirilmiştir. Bulgular: Örneklemi oluşturan bireylerin çoğu (% 76.5) şizofreniyi bir ruhsal hastalık olarak tanımlamıştır. Stresli yaşam koşulları (% 54.3) ve kişilik zayıflığı (% 52) etiyolojide en önde görülen etkenlerdir. En çok doktorlar, onların içinde de psikiyatrlar, hastalığa çare olarak görülmektedir. Örneklemin dörtte biri şizofreninin tamamen iyileşmeyeceğine ve % 40'ı sosyal sorunlarda düzelme olmadan iyileşme olmayacağına inanmaktadır. Şizofreninin ruhsal bir hastalık olduğuna inananların %60'a yakını şizofreniyi tedavi edilebilir bir hastalık olarak görmekte, % 58.6'sı psikoterapi ile, %32.3'ü ilaçla tedavi edilebileceğini düşünmektedir. Bu grubun % 44.8'i tedavide kullanılan ilaçların bağımlılık yapabileceğine, %25.4'ii ciddi yan etkilere neden olabileceğine inanmaktadır. Örneklemin dörtte biri şizofrenlerin tehlikeli olduğuna ve toplum içinde serbest bırakılmaması gerektiğine inanmaktadır. Eğitim ve sosyoekonomik düzey düştükçe bu hastalara yaklaşım daha olumsuz olmaktadır. Sonuç: Halkın şizofreniyi tanıması, atfettiği nedenler, tedaviye yaklaşımı ve hastaların etiketlenmesi bakımından iyimser olunabilirse de, elde edilen bulgular hastalığın ilaçla tedavisi hakkında eğitime gereksinim olduğunu düşündürmektedir