Eski Mezopotamya sakinlerinin zihin dünyalarında, döneminbilim ve kültür düzeyiyle iç içe gelişen inanç sistemlerine bağlı olarak,kendilerine sürekli zarar vermek için fırsat kolladıklarınıdüşündükleri, çok sayıda metafizik varlık yer almaktaydı. Bu varlık,kimi zaman yeraltı dünyasından yeryüzüne gelen kızgın birhayalet/ruh, kimi zaman ise korkunç derecede kötü bir cin olabilirdi.Cinler ve hayaletler, insanlara genellikle herhangi bir sebepolmaksızın saldırabilir ve hem fiziksel hem de ruhsal rahatsızlıkverebilirlerdi. Dolayısıyla insanların maruz kaldıkları hastalıklar vefelaketler doğrudan cinlerin ve hayaletlerin birer eylemi olarakgörülmekteydi. Ayrıca bu kötücül varlıkların nezdinde suçlu ve masumaynıydı ve bir insana saldırırken ne etik değerleri ne de sosyal farklılıkları gözetirlerdi. Eski Mezopotamya sakinleri, çoğu zamanneden saldırdıklarını bilmedikleri bu doğaüstü güçlerin kötülüklerinekarşı, akla ve bilime uygun yöntemlerle değil, inançlarına paralelolarak tılsımlar/muskalar, büyü ritüelleri ve tanrılardan yardımisteme gibi metafizik yollarla mücadele edebileceklerineinanıyorlardı. Kötülüklere karşı koruyucu olmasının yanı sıratılsımların, arzu edilen maddi ya da manevi herhangi bir şeyi eldeetmek için büyülü bir etkisi olduğuna da inanılmaktaydı.Bu çalışmanın amacı, tılsım inancının Eski Mezopotamyakültüründeki yeri, tılsımlı/büyülü olduğuna inanılan başlıca objeler,bu objelerin kullanım alanları ve nasıl kullanıldıkları ile ilgili genelbir değerlendirme yapmaktır.