Dijital yayıncılığın teknik altyapısının gelişmesinin ardından çevrimiçi seyir platformları, 2010 yılısonrasında Türkiye’de giderek yaygınlaşmışlardır. Bu platformlar gerek televizyonlardaki gereksetablet ve telefonlardaki uygulamalar aracılığıyla geleneksel televizyon ve film/dizi anlayışındanfarklı bir seyir tecrübesini kullanıcılarına sunmaya başlamışlardır. Biçim ve içerik olarak farklılaşanseyir deneyimlerinde, izlenilen içeriğin süresinin uzunluğunun değişimi ya da tıpkı dizi mantığındaolduğu gibi parçalı hale geldiğinde kısa bölümlerden oluşup büyük bir içerik yaratırken izleyicininkendi seyir hızını ayarlayabilmesi olanağı, en belirgin teknolojik özelliklerden olmaktadır.1980’lerden sonra giderek etkisini gösteren tüketim kültürü ile birlikte yeni nesilde uzun sürelifilm ya da dizilere, romanlara, hatta cümlelere dahi olan tahammülün azalması sonucu, dijitalplatformlar da bu durumu göz önünde bulundurarak yeni neslin tüketim alışkanlıklarına görekendilerini biçimlendirmektelerdir. Bu durum, iki saat üzerinde süren dizilerin ve filmlerin tercihendaha az tüketilmesi ihtimaline yol açmaktadır. Bu çalışmada, YouTube ile başlayarak alternatif birseyir tecrübesini deneyimleyen genç kuşak bireylerin, günümüzde Netflix, Puhutv, BluTV, Huluvb. dijital platformları ne sıklıkla kullandığına ve bu platformlardan beklediği özgün içeriğinbiçimsel özelliklerinin ne olduğuna yönelik bir anket çalışması yapılacaktır. Anket çalışmasınınulaşılabilir evrenini, İstanbul ili içerisinde üniversitelerin iletişim fakültelerinde eğitim görmekteolan öğrenciler oluşturacaktır. Bu evren sınırları dâhilinde İstanbul’daki iki devlet ve iki vakıfüniversitesinin İletişim Fakülteleri bünyesinde 29 yaş altı yaklaşık yüz kişilik bir öğrenci grubuna‘tipik örnekleme yöntemi’ uygulanacak olup, çalışmanın sonuçları İstanbul ilindeki modern tüketimbiçimleriyle yetişip onu benimsemiş, küreselleşme ile uyumlu ve kent kültürünü içinde bulunanbir toplumsal gruba dair bulgular olarak kabul edilecektir. Ardından anket sonuçları, uzun sürelidikkat gerektiren materyale tahammülsüzlüğün oluştuğu hipotezi üzerinden, tüketim kültürü veseyir deneyimleri arasındaki ilişki bağlamında değerlendirilecektir. Bu bağlamda günümüzde uzunmetraj yapımlardan ziyade kısa ve orta metraj yapımların daha popülerleşmesi ve bu durumungelecekteki yapımcılık anlayışına olan etkisi ele alınacaktır.