Bu çalışma Enis Batur’un Acı Bilgi Fugue Sanatı Üzerine Bir Roman Denemesi (2015) adlı eserinigöstergelerarası çeviri bağlamında ele almaktadır. Çalışmanın inceleme nesnesi olan özgün eser,başlığının da açık bir şekilde ortaya koyduğu üzere, füg formu ve müzikbilimcilerce bu formun engelişmiş hali olarak kabul edilen Johann Sebastian Bach’ın Die Kunst Der Fuge BWV 1080 (FügSanatı) (1751) adlı eseri “model alınarak” yazılmış bir romandır. Batur “müzikbilimsel bir yaklaşım”benimseyerek füg tasarımının yapısal ve tematik unsurlarını edebiyat alanına taşımıştır. Fügtasarımının yapısı bağlamında yazarın “yolculuk” temasından yola çıkarak çeşitlendirdiği “kimlik”,“flâneur”, “yazma uğraşı”, “gökyüzü” gibi konular ekseninde çoksesli bir anlatı kurduğugözlemlenmektedir. Bu çerçevede dilsel olmayan bir gösterge sisteminin dilsel göstergelerleyorumlandığı “göstergelerarası çeviri” bu eserin yaratıcı sürecinin gerçekleşme minvali olarak elealınmaktadır. Özgün bir eserin göstergelerarası çeviri bağlamında ele alındığı bu çalışmada araştırmayöntemi olarak kullanılan bir diğer kuramsal temel Gideon Toury’nin “varsayılan çeviri” kavramıdır.Buna göre çeviri “her ne sebeple olursa olsun çeviri olarak sunulan ya da çeviri olarak ele alınan tümifadeler” olarak tanımlanır. Bu yaklaşım çerçevesinde, eserin “çeviri” niteliğini sağlamak üzereçalışmanın inceleme kısmında yöntem olarak Toury tarafından ortaya koyulan üç koyutuygulanmaktadır: erek kültürdeki özgün bir eserin kaynak metninin bir müzikal kompozisyon formuolarak belirlenmesi (kaynak koyutu), kaynak ve erek metinler arasındaki ilişkinin göstergelerarasıçeviri bağlamında ele alınması (aktarım koyutu), yapısal ve tematik ilişkinin açığa çıkarılması (ilişkikoyutu). Bu çalışma sonucunda “çeviri” kavramının farklı yönleri açığa çıkarılmaktadır. Elde edilenbir diğer sonuç ise füg tasarımının edebi anlatı bağlamına taşınmasının eserde kültürlerarası bir alanyaratmış olmasıdır.