Bu çalışma, Diyarbakır İli köy tavukçuluğunun yapısının araştırılması ve yetiştiricilerin sorunlarının belirlenerek daha ekonomik ve daha karlı bir üretim için öneriler sunulması amacıyla yapılmıştır. Çalışmada, basit tesadüfî örnekleme yöntemiyle seçilen köylerde 2017–2018 yılları arasında köy tavukçuluğu yapan toplam 8 ilçede belirlenen 47 köyde işletme sahipleri ile yüz yüze yapılan anketlerden elde edilen veriler analiz edilmiştir. Araştırma bulgularına göre; işletme sahiplerinin aylık gelirleri ortalaması 663,52 TL olduğu, ailede yaşayan birey sayısının ortalama 11.8 kişi olduğu sonucu belirlenmiştir. İşletmelerin tamamında kanatlı yetiştiriciliği yapıldığı ve kanatlı hayvan sayısının ortalama 82 adet olduğu tespit edilmiştir. Ekonomik getiriden dolayı köy tavukçuluğu yapan yetiştirici oranı %5.7 olarak saptanmıştır. Kanatlı hayvan sayısının ilçeler itibariyle değiştiği ve ortalamalar arasındaki farkların istatistiki olarak önemli olduğu belirlenmiştir (P<0.05). İşletmelerin tamamında hastalık görüldüğü ve tavuklara aşı yapılarak hastalıklara karşı önlem alındığı tespit edilmiştir. Köy tavukçuluğu yetiştiriciliği yapmayan yetiştiricilerin (%3) tamamının hastalıklardan dolayı köy tavukçuluğu yetiştiriciliğinden vazgeçtikleri sonucu saptanmıştır. Yetiştiricilerin %61’i hastalıkları, %23’ü desteklemeleri, %11’i yem maliyetini ve %5’i ise pazarlamayı sorun olarak gördüklerini belirtmişlerdir. Sonuç olarak; köy tavukçuluğunu ekonomik getirisinden dolayı yapmayı hedefleyen dinamik ve eğitimli bir üretici kitlesinin ilgili kurum ve kuruluşlarca teşvik edilmesi tavukçuluğun gelişmesine ivme kazandıracaktır. Özellikle hastalıklar, destek ve teşvikler, yem maliyeti ve pazarlama konularında yetiştiricilerin sorunlarının çözümü için gerekli strateji ve politikaların geliştirilmesi gereklidir.