Bu makalenin amacı, J.R.R Tolkien'in kahramanın yolculuğunu “Hobbit” romanında nasıl formüle ettiğini tartışmaktır. Bu makale, Bilbo’nun deneyimlediği kahramanın yolculuğunu Joseph Campbell’ın monomyth paradigması kapsamında açıklamayı amaçlamaktadır. Okuyucuya, Tolkien'in çalışmasının neden bu denli başarılı olduğuna dair bilgiler verildi. Campbell eserinde mitolojik, edebi ya da modern bir kahramanın/kişinin deneyimlediği olayların genellikle kişiye özgü olmadığı ve bunların benzer kalıplar içinde başkaları tarafından da yaşandığını öne sürmektedir. Bu benzer deneyimler de kahramanın günlük ortamından ayrılarak, kendini yeniden keşfetmesini sağlayan ve eski hayatına geri dönmesiyle son bulan macera dolu bir yolculuk ile sunulmaktadır. Ayrıca, Carl Jung'un arketipleri ile çalışılan karakterin özgün birer kahraman olmadığı savı tartışılmıştır. Jung da eserinde, maceraya atılan kahramanları aslında birer arketipe ait olan alışılmış karakterler olarak görmektedir. Eser incelenirken Bilbo’nun hangi arketiplere uyduğu ya da hangi arketiplere evrildiği belirlenmeye çalışılmıştır. Tolkien, “Hobbit” adlı eserinde manevi ve maddesel dünyanın önemine işaret ediyor. Büyük bir dünyadaki küçük bir adamın cesaretinin diğerlerinin yararına olabileceğine dikkat çekiyor. Bir kahraman olarak bir hobbit seçerek, göreceli olarak önemsiz görülen bir kişinin öneminin daha beklenenden daha büyük olabileceğini göstermeyi amaçlamaktadır. Daha büyük bir ölçekte, Tolkien insanlığın önyargılarına saldırmayı amaçlamaktadır.