Kültürün önemli bir bölümünü oluşturan folklor, işlevsel ve simgesel yönleriyle bir halkıngeçmişten bugüne gelen ve yarınını belirleyen bir temsil alanıdır. Moderniteyle dönüşensosyo-kültürel ve sosyo-ekonomik şartlar, folklorik kültürün de hızlı bir şekilde dönüşümünügetirmiştir. Modernitede gelişmeye başlayan dilbilimsel çalışmalar, kültürün ve özel olarakda folklorik kültürün bir dil sistemi gibi ele alınıp incelenmesi ve yeniden okunmasıyaklaşımlarını gündeme taşımıştır. Bu yaklaşımlar kendi içinde farklılıklar içerse de özündebir kod olarak düşünülebilecek statik bir yapı sunarlar. Oysa folklorik kültür, geçmiş, şimdive gelecek olarak katmanlaşmış canlı bir organizma olarak düşünülebilir. Öte yandan1980’lerle birlikte gelişen postmodern dönem, kültür çalışmalarının göstergebilimselkodlarla yeniden anlamlandırılması, çözümlenmesi ve değerlendirilmesi tartışmalarınıbaşlatmıştır. Özellikle folklorik kültürün simgesel ve işlevsel yönlerinin temsiliyeti vekuruluşu bu tartışmaların ana eksenini oluşturmaktadır. Temsil, folklorik kültürde temeldeiki aşamada ele alınabilir. Bunlardan birincisi, geçmişten gelen folklorik kültürünkendiliğinde olan ve bugün korunup, saklanan yönüdür. Bir diğeri ise, bugün geçmişe aitfolklorik temsilin yeniden kurulmaya çalışılan temsilidir. Bu ikinci temsil özellikleküreselleşmeyle birlikte, özünde işlevsel ve simgesel olarak bir bütün olan folklorik temsilibir göstergeler sistemi olarak ele alıp ters-yüz etmiştir. Folklorik temsilin simgesel alanıiçeriğinden soyutlanmıştır. Bu soyutlama, işlev ve içeriğin boşaltılarak, biçim ve simgelerinöne çıktığı, kültür endüstrisinin bozulmuş bir aracı konumuna işaret eder. Bu bakımdan, buçalışmada öncelikle 1960 sonrası folklorik kültür çalışmalarına yaklaşım yöntemlerisimgesel, işlevsel, iletişimsel ve anlamsal boyutları ile incelenmiştir. Ardından folklorikkültürün bir temsil alanı olarak simgesel ve işlevsel kuruluşunun nasıl gerçekleştiği ve nasılbir değişim sürecine uğradığı kuramsal boyutta tartışılmıştır.