İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma

OCAK, Gürbüz; KARAKUŞ, Gülçin

doi:10.29228/TurkishStudies.40151

İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma

Gülçin KARAKUŞ, (Milli Eğitim Bakanlığı, Türkiye)

Gürbüz OCAK (Afyon Kocatepe Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Eğititim Bilimleri Bölümü, Afyon, Türkiye)

Turkish Studies - Educational Sciences

5 0

Yıl: 2020 Cilt: 15 Sayı: 2 Sayfa Aralığı: 983 - 997 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.29228/TurkishStudies.40151 İndeks Tarihi: 23-06-2021

İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma

Öz:

Bu çalışmanın amacı ilkokul dördüncü sınıf öğrencileri için, iş birlikli problem çözme becerisini değerlendirmeye yönelik geçerli ve güvenilir bir başarı testi geliştirmektir. Günümüz eğitim sistemi öğrencilerin hem sosyal olarak birbirleri ile iletişim kuracakları, birbirlerini destekleyecekleri hem de farklı bakış açılarını görüp, bu bakış açılarının etkilerini değerlendirebilecekleri ortamları öngörmektedir. Bunu sağlayacak yöntemlerden biri iş birlikli problem çözme ortamıdır. Bu amaçla alan yazından ve öğretmenler ve öğrencilerle yapılan ihtiyaç analizi çalışmalarından yola çıkılarak iş birlikli problem çözmeye yönelik kazanımlar belirlenmiş ve bu kazanımlarla uyumlu test soruları hazırlanmıştır. Test sorularının anlaşılabilirliğinin belirlenmesi için iş birlikli öğrenme alanında çalışmaları olan bir uzmanın ve Türkçe eğitimi alanında çalışan bir dil uzmanının görüşleri alınmıştır. Çalışmada hazırlanan tablolar ile iş birlikli problem çözme başarı testinde hangi soruların hangi kazanımlara ve hangi basamaklara uygun olduğununanlaşılması hedeflenmiştir. Çalışmanın örneklemi amaçlı örnekleme yöntemlerinden tipik örnekleme ile belirlenmiştir. Başarı testinin uygulaması 2018-2019 eğitim öğretim yılında 4. sınıfta öğrenim gören 100 öğrenci ile gerçekleştirilmiştir. İşbirlikli problem çözme başarı testinin maddeleri için madde analizi yapılmış ve ayırt edicilik ve güçlük indeksi hesaplanmıştır. Madde analizi ile bir madde testten çıkarılmış ve 21 maddeden oluşan test son halini almıştır. Testin ortalama güçlüğü 0.581 ortalama ayırt ediciliği 0.60 ve olarak belirlenmiştir. Testin KR20 değeri 0,741 olarak tespit edilmiştir. Sonuç olarak iş birlikli problem çözme becerisine yönelik dört seçenekli çoktan seçmeli sorulardan oluşan bir başarı testi geliştirilmiştir.

Anahtar Kelime:

Developing An Achievement Test Towards Cooperative Problem Solving Skill

Öz:

The aim of this study is to develop a valid and reliable achievement test for evaluating collaborative problem solving skills of primary school fourth grade students. Today’s education systempredicts the environments in which students can communicate with each other socially, support each other and see the different perspectives and evaluate the effects of these perspectives. One of the methods to achieve this is a collaborative problem solving environment. For this purpose, based on the literature and needs analysis studies with teachers and students, gains for collaborative problem solving were determined and test questions were prepared in line with these gains. In order to determine the understandability of the test questions, the opinions of an expert who works in the field of cooperative learning and a language specialist working in the field of Turkish education were gathered. In the collaborative problem solving success test, the tables are presented to help understand which questions are suitable for which gains and which steps. The sample of this study was determined by typical sampling method which is one of the purposeful sampling methods. The application of the achievement test was carried out with 100 students studying in the 4th gradein 2018-2019 terms. Item analysis was performed for the items of the cooperative problem solving achievement test and the discrimination and difficulty index was calculated. By item analysis one item was removed from the test and the test, consisting of 21 items, has taken the final form. The item difficulty index and item discrimination index of whole test were 0.581 and 0.60. The KR-20 value of the achievement test was calculated as 0.741. As a result, an achievement test consisting of four-choice multiple-choice questions for cooperative problem-solving skills was developed.

Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Abdulghani, H. M., Ahmad, F., Ponnamperuma, G. G., Khalil, M. S. ve Aldrees, A. (2014). The relationship between non-functioning distractors and item difficulty of multiple choice questions: a descriptive analysis. Journal of Health Specialties, 2(4), 148.
Akbulut, H. İ. ve Çepni, S. (2013). Bir üniteye yönelik başarı testi nasıl geliştirilir?: ilköğretim 7. sınıf kuvvet ve hareket ünitesine yönelik bir çalışma. Amasya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(1), 18-44.
Ashman, A. ve Gillies, R. (Eds.). (2003). Cooperative learning: The social and intellectual outcomes of learning in groups. London: Routledge.
Avcı Yücel, Ü. (2013). Çevrimiçi işbirlikli öğrenme ortamlarında gerçekleşen bilgi yapılandırma süreçlerinde etkileşim ve katılım. (Yayınlanmamış doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Bejarano, Y. (1987). A cooperative small-group methodology in the language classroom. TESOL Quarterly, 21, 483-501.
Carlan, V., Rubin, R. ve Morgan, B. (2005). Cooperative learning, mathematical problem solving, and Latinos. International Journal for Mathematics Teaching and Learning. Retrieved from http://www. cimt. plymouth. ac. uk/journal/morgan. pdf on, 09, 2019.
Christiansen, B. (Ed.). (2014). Handbook of research on effective marketing in contemporary globalism. IGI Global.
Cohen, E. (1994). Designing Group Work: Strategies for the Heterogeneous Classroom. New York: Teachers College Press.
De Leeuw, E. D., Hox, J. ve Dillman, D. (2012). International handbook of survey methodology. USA: Routledge.
Deutsch, M. (1962). Cooperation and trust: Some theoretical notes. In M. R. Jones (Ed.), Nebraska Symposium on Motivation (pp. 275-319). Lincoln, NE: University of Nebraska Press.
Ebel R.L. ve Frisbie, D.A.(1991). Essentials of educational measurement. 5th ed. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice-Hall Inc.
Escudero, E. B., Reyna, N. L. ve Morales, M. R. (2000). The level of difficulty and discrimination power of the basic knowledge and skills examination (EXHCOBA). Revista Electrónica de Investigación Educativa, 2(1), 2.
Flateby, T. L. (2014). A guide for writing and improving achievement tests. Office of the Provost, University of South Florida, Tampa, FL Retrieved.
Ghaith, G. (2002). Using Cooperative Learning To Facilitate Alternative Assessment. In Forum (Vol. 40, No. 3, pp. 26-31). http://exchanges. state. gov/forum/.
Gillies, R. M. ve Haynes, M. (2011). Increasing explanatory behaviour, problem-solving, and reasoning within classes using cooperative group work. Instructional Science, 39(3), 349- 366.
Gliem, J. A. ve Gliem, R. R. (2003). Calculating, interpreting, and reporting Cronbach’s alpha reliability coefficient for Likert-type scales. Midwest Research-to-Practice Conference in Adult, Continuing, and Community Education.
Gronlund, N. E. ve Linn, R. L. (2000). Measurement and assessment in education. UK: Prentice- Hall International.
Gök, T. ve Sılay, İ. (2009). İşbirlikli problem çözme stratejileri öğretiminin öğrencilerin başarısı ve başarı güdüsü üzerindeki etklileri. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 13-27.
Gömleksiz, M. N. ve Koç, A. (2012). Bilgisayar kullanımı öğretiminde akran değerlendirme. Education Sciences, 7(1), 148-154.
Heller, P. ve Hollabaugh, M. (1992). Teaching Problem Solving Through Cooperative Grouping. Part 2: Designing Problems and Structuring Groups. American Journal of Physics, 60(7), 637-644.
Johnson, D. W., Skon, L. ve Johnson, R. (1980). Effects of cooperative, competitive, and individualistic conditions on children’s problem-solving performance. American Educational Research Journal, 17(1), 83-93.
Johnston, J. H., Johnston, H.H. ve Markle, G. C. (1986). What research says to the middle level practitioner. Middle School Journal, 12(4), 22-24.
Katz, L. J. ve Slomka, G. T. (2000). Achievement testing. Handbook of psychological assessment, 149-182.
Lane, S., Raymond, M. R. ve Haladyna, T. M. (Eds.). (2015). Handbook of test development. Routledge.
Law, N. ve Wong, E. (2003). Developmental trajectory in knowledge building: An investigation. In Designing for change in networked learning environments (pp. 57-66). Dordrecht: Springer.
Heller, K. ve Heller, P. (2010). Cooperative problem solving in physics a user’s manual. In Tersedia: http://www. aapt. org/Conferences/newfac ulty/upload/Coop-Problem-Solving-Guide. pdf.
Heller, P. ve Hollabaugh, M. (1992). Teaching problem solving through cooperative grouping. Part 2: Designing problems and structuring groups. American Journal of Physics, 60(7), 637-644.
Odukoya, J. A., Adekeye, O., Igbinoba, A. O. ve Afolabi, A. (2018). Item analysis of universitywide multiple choice objective examinations: the experience of a Nigerian private university. Quality & quantity, 52(3), 983-997.
Organisation for Economic Co‐operation and Development (OECD). (2013). PISA 2015: Draft collaborative problem solving framework. OECD_2013_Collaborative%20Problem%20Solving%20Framework.pdf adresinden 10.01.2019 tarihinde alınmıştır.
Önder, F. (2012). İşbirlikli gruplarda öğrenme stillerinin fizik dersi başarısı ile hatırda tutma düzeyine etkisinin incelenmesi. (Yayınlanmamış doktora tezi), Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Patton, M. Q. (1990). Qualitative evaluation and research methods. USA: SAGE Publications.
Russek, L. (2004). Factors affecting interpretation of reliability coefficients. Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy, 34(6), 341-349.
Quaigrain, K. ve Arhin, A. K. (2017). Using reliability and item analysis to evaluate a teacherdeveloped test in educational measurement and evaluation. Cogent Education, 4(1), 1301013.
Quarstein, V. A. ve Peterson, P. A. (2001). Assessment of cooperative learning: A goal-criterion approach. Innovative Higher Education, 26(1), 59-77.
Qin Z., Johnson D. W. ve Johnson R. T. (1995). Cooperative versus competitive efforts and problem solving. Review of Educational Research, 65(2), 129-143. Rahim AFbA. What those number mean? 1st ed. Kubang Kerian: KKMED; 2010, Downloadable at: http://www.medic.usm.my/dme/images/stories/staff/KKMED/2010/item_analysis_guide.pd f
Ramani, G. B. ve Brownell, C. A. (2014). Preschoolers’ cooperative problem solving: Integrating play and problem solving. Journal of Early Childhood Research, 12(1), 92-108.
Rosen, Y. ve Tager, M. (2013). Computer-Based Assessment of Collaborative Problem-Solving Skills: Human-to-Agent Versus Human-to-Human Approach. Retrieved on June, 2, 2019.
Sandi-Urena, S., Cooper, M. M., Gatlin, T. A. ve Bhattacharyya, G. (2011). Students’ Experience in a General Chemistry Cooperative Problem Based Laboratory. Chemistry Education Research and Practice, 12(4), 434-442.
Shoemaker, D. M. (1975). Toward a framework for achievement testing. Review of Educational Research, 45(1), 127-147.
Stahl, R. J. (1994). The Essential Elements of Cooperative Learning in the Classroom. ERIC Digest. Retrieved from https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED370881.pdf.
Standl, B. (2016, April). A case study on cooperative problem solving processes in small 9th grade student groups. In Global Engineering Education Conference (EDUCON), 2016 IEEE (pp. 961-967). IEEE.
Szostek, C. (1994). Assessing the Effects of Cooperative Learning in an Honors Foreign Language Classroom. Foreign Language Annals, 27(2), 252–261. doi:10.1111/j.1944- 9720.1994.tb01206.x
Şahin, Ç. ve Karakuş, G. (2019). Katılımcıları seçme: Evren ve örneklem. Gürbüz Ocak (Ed.) Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri içinde (s.179-216). Ankara: Pegem Akademi.
Taib, F. ve Yusoff, M. S. B. (2014). Difficulty index, discrimination index, sensitivity and specificity of long case and multiple choice questions to predict medical students’ examination performance. Journal of Taibah University Medical Sciences, 9(2), 110-114.
Tudge, J. R., Winterhoff, P. A. ve Hogan, D. M. (1996). The cognitive consequences of collaborative problem solving with and without feedback. Child development, 67(6), 2892-2909.
Yarrow, F. ve Topping, K. J. (2001). Collaborative writing: The effects of metacognitive prompting and structured peer interaction. British journal of educational psychology, 71(2), 261-282.
Yurdabakan, İ. ve Olğun, M. (2011). Öz ve akran değerlendirmenin öğrenme ve bilişüstü bilgi üzerindeki etkisi: Sonuçsal geçerlik. 2nd International Conference on New Trends in Education and Their Implications. 27-29 April, 2011 Antalya-Turkey.
Watson, S.B. (1992).The essential elements of cooperative learning. The American Biology Teacher, 54 (2), 84–86.
Way, J. (2011). Co-operative Problem Solving: Pieces of the Puzzle Approach Stage: 1, 2, 3 and 4. Retireved from https://nrich.maths.org/2547.
Vansickle, T. (2015). Test reliability indicates more than just consistency. Assessment Brief. April.

APA	KARAKUŞ G, OCAK G (2020). İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma. , 983 - 997. 10.29228/TurkishStudies.40151
Chicago	KARAKUŞ Gülçin,OCAK Gürbüz İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma. (2020): 983 - 997. 10.29228/TurkishStudies.40151
MLA	KARAKUŞ Gülçin,OCAK Gürbüz İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma. , 2020, ss.983 - 997. 10.29228/TurkishStudies.40151
AMA	KARAKUŞ G,OCAK G İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma. . 2020; 983 - 997. 10.29228/TurkishStudies.40151
Vancouver	KARAKUŞ G,OCAK G İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma. . 2020; 983 - 997. 10.29228/TurkishStudies.40151
IEEE	KARAKUŞ G,OCAK G "İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma." , ss.983 - 997, 2020. 10.29228/TurkishStudies.40151
ISNAD	KARAKUŞ, Gülçin - OCAK, Gürbüz. "İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma". (2020), 983-997. https://doi.org/10.29228/TurkishStudies.40151

APA	KARAKUŞ G, OCAK G (2020). İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma. Turkish Studies - Educational Sciences , 15(2), 983 - 997. 10.29228/TurkishStudies.40151
Chicago	KARAKUŞ Gülçin,OCAK Gürbüz İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma. Turkish Studies - Educational Sciences 15, no.2 (2020): 983 - 997. 10.29228/TurkishStudies.40151
MLA	KARAKUŞ Gülçin,OCAK Gürbüz İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma. Turkish Studies - Educational Sciences , vol.15, no.2, 2020, ss.983 - 997. 10.29228/TurkishStudies.40151
AMA	KARAKUŞ G,OCAK G İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma. Turkish Studies - Educational Sciences . 2020; 15(2): 983 - 997. 10.29228/TurkishStudies.40151
Vancouver	KARAKUŞ G,OCAK G İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma. Turkish Studies - Educational Sciences . 2020; 15(2): 983 - 997. 10.29228/TurkishStudies.40151
IEEE	KARAKUŞ G,OCAK G "İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma." Turkish Studies - Educational Sciences , 15, ss.983 - 997, 2020. 10.29228/TurkishStudies.40151
ISNAD	KARAKUŞ, Gülçin - OCAK, Gürbüz. "İş Birlikli Problem Çözme Becerisine Yönelik Başarı Testi Geliştirme Çalışma". Turkish Studies - Educational Sciences 15/2 (2020), 983-997. https://doi.org/10.29228/TurkishStudies.40151