TY  - JOUR
TI  - İslam Muhakeme Hukuku ve Klasik Dönem Osmanlı Uygulamasında Yemin Müessesesi
AB  - slam-Osmanlı yargılama hukukunda ispat yükümlülüğü prensip olarak davacıya düşen bir görev olup, yemin isedavalının yükümlülükleri arasındadır. İslam yargılama hukukundaki ispat vasıtalarından biri olan yemin, mahkemeyeintikal etmiş uyuşmazlıklarda taraflardan birinin olayın doğruluğu hakkında Allah adına beyanda bulunmasıdır. İslamhukukunda bir ispat vasıtası olarak yemin delilinin kullanılabilmesinin hukuki dayanağını ise Kur’an ve Sünnet oluşturmaktadır. Öte yandan mahkemede davalıya yemin teklif edilebilmesi için öncelikle açılmış bir davanın olması, davalının dava konusu iddiayı reddetmesi, davacının iddiasını ispat edemeyip yemin talep etmesi, yeminin hâkim veyanaibinin huzurunda bizzat davalıya ettirilmesi gerekmektedir. Ayrıca dava konusunun devredilebilir ve ikrar edilebilirtürden olması, hukuki uyuşmazlıklarda yemin deliline başvurulabilmesinin şartlarındandır. Ek olarak dava konusununAllah haklarına yönelik haklardan olmaması da elzemdir. Bu kapsamda davacının dava konusu iddialarını ispatedememesi halinde onun talebiyle davaya bakmakla görevli hâkim veya naibinin huzurunda davalıya yemin teklifedilir. Kendisine yemin teklif edilen davalının yemin etmesi lehine delil teşkil ettiği halde yemin etmemesi ise aleyhinedelil oluşturur. Bununla birlikte İslam hukukunda yalnızca Allah adına yemin edilmesine izin verilmiş olup yemin edenkişinin dini mensubiyeti fark etmeksizin Allah’tan başka bir varlık üzerine edilen yemin hukuken geçersiz sayılmıştır.
AU  - Çevik, Naci
AU  - YURTSEVEN, YILMAZ
PY  - 2020
JO  - Antalya Bilim Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi
VL  - 8
IS  - 15
SN  - 2587-2419
SP  - 1
EP  - 24
DB  - TRDizin
UR  - http://search/yayin/detay/426601
ER  -