Sezai Karakoç’un ismi, birçok edebiyat tarihinde İkinci Yeni şiiri ile birlikte anılmaktadır; ancak söz konusu şair, sahip olduğu ideolojinin yanı sıra geçmiş kültür ve edebiyatla kurduğu ilişki nedeniyle bu gruptaki sanatçılardan uzaklaşan bir niteliğe sahiptir. Bununla birlikte Karakoç’un şiirlerinde baskın olan geçmiş kültür ve edebiyat unsurları, onun şiirlerinin, gelenek ve metinlerarasılık kavramlarıyla yorumlanmasına yol açmıştır. Bu makalede ise, Karakoç’un geçmiş kültür ve edebiyatla kurduğu ilişkiyi anlamlandırma yolunda asıl başvurulması gereken kavramın kültürel bellek olduğu ileri sürülecektir. Bahsedilen çerçevede, Karakoç’un şiirlerinde ve düzyazılarında hatırlamanın, kültürel bellek kavramıyla uyumlu olarak, hoşnut olunmayan içinde bulunulan zamana karşı geçmişin öncelenmesi ve onun diriltilmesi uğraşında bir işleve sahip olduğu kanıtlanmaya çalışılacaktır. Bununla birlikte Karakoç’un şiirlerinde geçmişe gönderimlerin yazınsallık değil, işlevsellik merkezinde gerçekleştiği vurgulanacaktır.