TY  - JOUR
TI  - ZAMAN KAVRAMI BAĞLAMINDA PLATON-ARİSTOTELES KARŞILAŞTIRMASI
AB  - Platon zamanı sonsuzluğun bir resmi ya da gölgesi olarak anlar. Oluş, zamandan ayrıdüşünülemez. Evren (Physis), varoluş ve tekrar yokoluş bağlamında zamansaldır. Platon’a görevarlık, Demiurg’un ilk olarak zamanı ve evreni yaratmasıyla ortaya çıkar. Platon’a göre zaman,idelerle değişim dünyası arasında bir aracılık görevi görür. Platon zamanı öz (asıl)- gölge ilişkisinegöre temellendirmektedir. Aion her nasılsa sürekli o şekilde olan, değişmeyen ve sadece akıllakavranılan bir şey iken, kronos sürekli olarak oluş halinde olan varlıklarla ilgili olup, sadece algıyla(doxa) anlaşılabilir. Platon’un aksine Aristoteles zamanı öncelik ve sonralık bağlamında hareketinsayısı ve ölçüsü olarak tanımlar. Sınırsız zaman, bağlantılı bir yapıya sahip olup, döngüsel hareketiçinde ölçülebilen bir şeydir. Platon sonsuzluktan (Aion) hareket edip, oluşa ve kronos’a ulaşırken;Aristoteles oluş ve dolaysıyla hareketten kalkıp sonunda sonsuzluğa göndermede bulunmaktadır.Aristoteles’e göre geçmiş ve gelecek zaman (bunlar zamanın birer modu olmayıp, onunparçalarıdırlar) sağlam bir yapıya sahip değildir. Bu anlamda zaman aslında varolmayanparçalardan müteşekkil gözükmektedir ve durum böyle olduğunda varlıktan elde edilen bir kavramgibi durmamaktadır. Aristoteles’in zaman anlayışının temel noktasını şimdi (nun) kavramı oluşturur.Şimdi zamanın özünü anlamada anahtar role sahiptir. Şimdi’nin en önemli fonksiyonu, parçalardanoluşan zamanın sınırını oluşturmasıdır. Şimdi bir sınır olarak geçmiş zamanı gelecek zamandanayırır. Şimdinin kendisi parçalanan zamanın sınırını oluştururken bizzat kendisi zamanın bir parçasıdeğildir.
AU  - TOPAKKAYA, ARSLAN
PY  - 2012
JO  - FLSF (Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi)
VL  - 7
IS  - 13
SN  - 2618-5784
SP  - 219
EP  - 231
DB  - TRDizin
UR  - http://search/yayin/detay/435463
ER  -