Bu çalışma, Roma İmparatorluk Döneminde (MS II. ve III. yüzyıllarda) Phrygia bölgesi merkezlerinden Dorylaion (Eskişehir) ve Nacolea (Seyitgazi) yerleşimlerindeki, dinsel yapı üzerine odaklanmaktadır. Hemen hemen tamamı II. ve III. yüzyıllara tarihlenen ve Grekçe yazılmış yazıtlarla birlikte bölge sikkeleri bu bağlamda yazının zamansal sınırlamasını oluşturmaktadır. Yazının zamansal sınırlaması kolaylıkla yapılabilse de mekânsal sınırların çizilmesi kolay değildir. Bu nedenle mekânsal sınırlar epigrafik malzemenin dağılımına göre, Eskişehir ili sınırları içerisinde kalan belirli bir bölge şeklinde kabul edilmiştir. Söz konusu merkezler, eskiçağ Anadolu’sunda kıyı bölgelerine göre daha kapalı kaldıklarından, üretim ilişkilerini köklü bir değişikliğe uğratmadıklarından ve yaşadıkları coğrafyanın etkisinden dolayı, toplumsal ve kültürel yapılarını uzun süre muhafaza edebilmişlerdir. Doğrudan bölge insanının dünyayı algılama ve gündelik yaşamlarına yönelik bilgiler sunan yazıtlarla birlikte sikkelerden anlaşıldığı kadarıyla Romalı yöneticiler güvenliği sağlama ve bölgesel istikrar adına bu toplumsal yapıyı bozmamaya ve kuruluş mitoslarıyla bölge insanına yeni bir kimlik kazandırarak onları imparatorluğa entegre etmeye çalışmışlardır. Bu var oluş ve entegrasyon sürecinde bölgenin köklü ve zengin dinsel yapısı önemli bir rol oynamış ve kompleks bir dinsel örgütlenmenin görülmediği merkezlerde ve çevrelerindeki yerleşimlerde din, toplumsal yaşamın her alanında etkisini göstermiştir. Bu çalışmanın amacı Dorylaion ile Nacolea ve bu yerleşimlerin çevrelerindeki dinsel yapıyı ortaya koymaya çalışmak ve ardından, bu yapının bölge toplulukları üzerindeki karmaşık olmayan politik, toplumsal ve ekonomik yansımalarını değerlendirmeyi hedeflemektedir.