Kendine özgü morfolojik ve hidrojeolojik özellikler gösteren karstik alanlar Türkiye'nin üçtebirini oluşturan karbonatlı kayaçların yayılım gösterdiği bölgelerde gözlenmektedir. Trakya, karstlaşma açısından Toros kuşağı veya İç Anadolu bölgesine göre önemli bir bölge sayılmamakla birlikte özellikle karstlaşmada etkili olan faktörler ve karstlaşma evrimini yansıtan karst türü açısından ilginç örnekler barındırmaktadır. Litoloji türü, kalınlığı ve yapısal unsurlar karstlaşmanın gelişiminde etkili olan önemli faktörler olmakla birlikte karstlaşma daha çok kimyasal erozyonu sağlayan yeraltısuyu akışını denetleyen enerji gradyanının kaynağına ve karstlaşma derinliğini denetleyen erozyon tabanının türü ve derinliğine bağlıdır. Tektonik hareketler nedeniyle yükselme ve/veya iklim değişikliklerine bağlı olarak meydana gelen deniz seviyesi değişimleri, karstlaşmayı denetleyen enerji gradyanının iki temel kaynağını oluşturur. Karstlaşma derinliğini denetleyen erozyon (karstlaşma) tabanını, karbonatlı kayaçların altında bulunan geçirimsiz birimler veya karstlaşmayı sağlayan suyun enerjisini yitirdiği deniz, göl, akarsu seviyeleri belirler. Bu bağlamda, tektonik gelişim ile iklimsel değişimler, karstlaşmayı denetleyen temel süreçler olarak ortaya çıkmaktadır. Öte yandan, karstlaşma, karbonatlı kayaçların atmosferle temas halinde olmayı gerektirir. Diğer bir deyişle, karstlaşma, karbonatlı kayacın hidrolojik çevrim içinde bulunmasını gerektirmektedir. Bu durum, karstlaşmanın büyük oranda karasal ve erozyonun hakim olduğu bir fasiyesi tanımlar. Karbonatlı kayaçların deniz veya göl suları ile örtülmesi sonucunda karstlaşma genellikle kesintiye uğrar. Denizel veya gölsel çökelimler sonucunda düşük geçirgenliğe sahip kırıntılılar altında kalan karbonatlı kayaçların yeniden karstlaşma süreçleri etkisi altında kalmaları, öncelikle yeniden hidrolojik çevrim içinde yeralabilmelerine bağlıdır. Bu süreç ise çoğunlukla uzun jeolojik dönemler gerektirdiğinden, bu tür fasiyes değişimleri karstlaşmanın kesintiye uğramasına neden olur. Kesintiye uğramış karstik birim, karasallaşma ve erozyon fasiyesine geçme sonucunda yeniden faaliyete geçebilmektedir. Görüldüğü gibi, tektonik evrimin yanı sıra paleocoğrafik gelişim de karstlaşmanın jeolojik dönemler boyunca gelişimini belirleyen bir etken olarak tanımlanabilir. Bu durumda, karstlaşma evrimi ile tektonik evrim ve eşzamanlı paleocoğrafik gelişim arasında belirli bir uyumun söz konusu olabileceği ortaya çıkmaktadır.Trakya bölgesinde, sınırlı alanlarda yüzeylenen Eosen yaşlı kireçtaşları ile Paleozoyik yaşlı metamorfik birimler içinde yer alan mermerlerde gelişen karstik yapıların yayılımı, yoğunluğu, morfolojisi ve hidrolojik işlevleri, önemli oranda, bölgenin özellikle Miyosen'den başlayarak etkisi altında kaldığı neotektonik evrim ve buna bağlı olarak ortaya çıkan paleocoğrafik gelişim ile açıklanabilmektedir. Trakya, neotektonik bölgelendirme açısından "tektonik aktivitesi zayıf Kuzey Anadolu Bölgesi kapsamındadır. Deniz seviyesinden yüksekliği nedeniyle Miyosen dönemi başlarına kadar ileri derecede aşınma etkisi altında kalan Trakya bölgesinde yayılım gösteren ancak günümüzde sınırlı alanlarda kalıntıları gözlenen karbonatlı kayaçlar yaygın bir şekilde karstlaşmış olmalıdır. Bölgede karstlaşma ve erozyonun, bölgenin orta kesimleri ile sınırlı kalan ve Miyosen ve Pliyosen dönemlerinde sırasıyla denizel/lagüner ve gölsel/akarsu fasiyeslerin etkisiyle meydana gelen örtülme dışında, kesintiye uğramadan günümüze kadar sürmüş olabileceği görülmektedir. Neotektonik hareketlerin zayıf olması, kıtasal yükselme veya alçalmalarla birlikte iklimsel değişimlere bağlı olarak deniz seviyesinde meydana gelen alçalma ve yükselmeler de enerji gradyanına önemli ölçüde katkıda bulunmuş olmalıdır. Bölgenin sürekli erozyon fasiyesi etkisi altında kalmış olması nedeniyle, karbonatlı kayaçlar incelmiş, altta yer alan geçirimsiz birimler sığlaşmıştır. Sığlaşma nedeniyle karstlaşma derinliğinin geçirimsiz birimlerle denetlendiği anlaşılmaktadır. Nitekim, Trakya bölgesinde, Eosen yaşlı kireçtaşlarında gelişmiş olan dolin, uvala ve polyelerin önemli bir kısmının günümüzde yüzeysuları tarafından kapılmış olduğu ve kapılmak üzere olduğu gözlenmektedir. Bu durum, karstik alanların en ayırıcı özelliği olan yeraltı drenajının etkisini yitirerek yüzey drenajına geçişin göstergesidir. Benzer şekilde, bölgede bulunan mağaraların büyük bir çoğunluğunun yatay ve kuru olması, karstlaşmanın evrimini tamamlamak üzere olduğunu ortaya koymaktadır.Erozyon (karstlaşma) tabanının belirteci olarak sayılabilecek mağaraların üç farklı kotta yoğunlaşması ise, bölgede jeolojik dönemler boyunca en az üç farklı evrede, görece duraylı dönemlerin meydana gelmiş olduğu şeklinde değerlendirilebilir. Yapılan gözlemler ve değerlendirmeler, Trakya bölgesinde evrimini tamamlamak üzere olan karstlaşmanın neotektonik evrim ve paleocoğrafik gelişim anlamında jeolojik tarihçeyle koşut olarak geliştiğini göstermektedir.