Arapçanın dil bilgisi kurallarını ihtiva eden eserlerden ikisi Ebu’l-KâsımAbdurrahman b. İshâkez-Zeccâcî’nin Kitâbu’l-Cumelifi’nNahv ve Ebu’l-Kâsım Abdurrahman b. Abdillah b. Ahmed el-Has‘amî es-Süheylî’nin Netâicu’l-Fikeri fi’n-Nahv isimli eserleridir.Bu iki eser de ağırlıklı nahiv olmak üzere, hem nahiv hem de sarf konularını ihtiva etmektedir. Netâicu’l-Fikeri fi’n-Nahv isimlieserin mukaddimesinde yazar, eserinin ez-Zeccâcî’nin Kitâbu’l-Cumeli fi’n-Nahv’in bir şerhi/tertibi olduğunu iddiaetmektedir. Bu çalışmanın konusu ve amacı bu iddianın doğru olmadığının ortaya konulmasıdır. Çalışmada önceliklemüellifler ve bütün eserleri hakkında bilgiler verilmiş, ardından çalışmada ele alınan iki eser detaylı bir şekilde tanıtılmıştır.Her iki eser yöntem, muhteva ve üslup yönünden karşılaştırılmıştır. İki eserde ele alınan bazı konuların eserlerde anlatımıayrı ayrı verilmiştir. Bu karşılaştırma neticesinde ikinci eserin, yazarın iddia ettiği gibi birinci eserin şerhi niteliğinde olmadığı,özgün bir eser olduğu sonucuna varılmıştır.