TY  - JOUR
TI  - ARİSTOTELES’TE İYİ YAŞAM, KENDİNE YETERLİLİK VE KÖLELİK
AB  - Aristoteles’in iyi yaşam felsefesi onun siyaset felsefesinde önemli bir yere sahipken, kölelikanlayışıyla çok ilişkili olarak incelenmez. Oysa kölelik anlayışının yakından incelenmesi, onuniyi yaşamı mümkün kılacak bir siyasi yapı olarak kent-devlet teorisinde kilit rol oynadığınıgösterir. Politika’da en iyi yaşam olarak gördüğü teorik yaşamı mümkün kılabilmek içinkurumsal olarak köleliği adil gösteren bir savunma geliştirir. Bu savunmada kullandığıgerekçelerin odak noktası “kendine yeterliliktir”. Buna göre hem muhakemede hem kendiniyönetmede kendi kendisine yeten kişi özgür ve “tam insan” olmuştur, yetemeyen ise yönetilmeyeve köleliğe uygun dolayısıyla “tam olmamış veya tamamlanmamış insandır”. Bu sebeple, makaleilkin iyi yaşamın, ikinci olarak siyasi devlet yaşamının, üçüncü olarak da köleliğin ve özgürlüğün“kendine yeterlilik” ile ilişkisine odaklanarak eleştirel bir inceleme sunar. Bu sayede,Aristoteles’te önceden varsayılan bir doğal kölelik anlayışı olmadığını; mutluluk ve siyasi yaşamilişkisi adına kurumsal olarak köleliğin gerekliliğini savunduktan sonra, köleliği adilgösterebilmek için zor kullanımı gerektirmeyen “doğal” kölelik anlayışını bilhassa geliştirdiğinigörebiliriz. Dahası belli etnik halkların karakter özelliklerine göre köleliğe doğal olarak uygunoldukları fikrini de bu düşüncenin ardından geliştirir. Sonuçta, Aristoteles’in kölelikanlayışındaki etnik ayrımların biyolojik temelli özcü bir ırkçılık ile yapılmasa da insanlığının tamolması için kendi kendine yetmesi beklenen normatif bir insan anlayışıyla yapıldığınısöyleyebiliriz.
AU  - YAZICI, Çiğdem
PY  - 2021
JO  - Kilikya Felsefe Dergisi
VL  - 0
IS  - 1
SN  - 2148-9327
SP  - 1
EP  - 17
DB  - TRDizin
UR  - http://search/yayin/detay/459293
ER  -