Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu

Fatih YALÇIN, (Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Coğrafya Ana Bilim Dalı, Erzincan, Türkiye)
Pınar POLAT (Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi, Coğrafya Bölümü, Erzincan, Türkiye)
Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi
7 0
Yıl: 2021 Cilt: 20 Sayı: 3 Sayfa Aralığı: 1043 - 1068 Metin Dili: Türkçe DOI: 10.21547/jss.843385 İndeks Tarihi: 29-07-2022

Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu

Öz:
Erzincan Ovası, Anadolu’nun en hareketli tektonik sahasında yer almakta ve oluşumu bakımından pull-apart(çek-ayır) havza karakteri taşımaktadır. Ova, çevresindeki fay sınırlamalı 3000 m’den yüksek dağlık alanlar(Esence ve Munzur Dağları) arasında sedimantasyon alanı oluşturan büyük bir jeomorfolojik ünitedir vebünyesinde farklı yer şekilleri gelişmiş bulunmaktadır. Bu şekillerden biri de flüvyal aşındırma ve biriktirmesüreçlerinin karşılıklı etkileşimi sonucunda birikinti şekilleri olarak kendini gösteren, yeryüzünde flüvyaltopografyanın karakteristik yer şekillerinden biri olan ve yaygın olarak rastlanılan birikinti koni veyelpazeleridir. Erzincan Ovası çevresindeki yüksek dağlık alanlardan kaynağını alan, ani eğim değişimi ve hızazalmasına bağlı olarak taşıdığı yükü bırakan akarsular batı, kuzey ve güneydeki dağ eteklerinde bir kuşakhalinde birikinti koni ve yelpaze sistemleri oluşturmuştur. Çalışma alanında görülen koni ve yelpazeşekillerinin oluşmasında en büyük etken alandaki tektonik durum, eğim ve bitki örtüsü, topografik yükseltifarkı, litolojik, klimatik özellikler ve hidrografik şartlardır. Çalışma kapsamında Erzincan Ovası’ndakitektonik, jeomorfolojik, ekolojik, klimatik ve jeolojik koşullar göz önüne alınarak ovadaki morfodinamik etkenve süreçlerin birikinti şekillerinin oluşum ve gelişimi üzerindeki etkisi ortaya konulmuştur. Birikinti koni veyelpazelerini sınıflandırma yoluna gidilmiş, eğim değerlerine göre sınıflandırmaları yapılarak şekillerinkarakteri belirlenmiştir. Sınıflandırma sonucunda 26 tane birikinti şekli tespit edilmiş, bunlardan 22’sininbirikinti yelpazesi, 4 tanesinin birikinti konisi olduğu anlaşılmıştır. Çeşitli arazi kullanımı açısından canlıörnekler sunan birikinti koni ve yelpazeleri üzerinde insan kaynaklı bozulmalar üzerinde durulmuş, şekillerüzerinde görülen antropojenik degradasyonel faaliyetler yapılaşma süreci, kontrolsüz kum ocakları, tarımalanları gibi müdahaleler ele alınarak açıklanmıştır
Anahtar Kelime: Birikinti şekilleri Birikinti koni ve yelpazeleri Antropojenik degradasyon NDVİ analizi Erzincan Ovası

General Characteristics, Classification and Anthropogenic Degradation of Alluvial Cones and Fans in the Erzincan Plain

Öz:
Erzincan Plain is located on the most active tectonic zone of Anatolia and has the pull-apart basin character in terms of its formation. The plain is a large geomorphological unit that creates a sedimentation area between mountainous regions (Esence and Munzur Mountains) higher than 3000 m bounded by fault lines and contains different geographical formations. One of these geographical formations is the common alluvial cone and fans, which are one of the characteristic landforms of fluvial topography on earth and manifest themselves as deposit formations as a result of the interaction of fluvial erosion and deposition processes. The streams, which take their source from the high mountainous areas around the Erzincan Plain and leave their load due to the sudden change of slope and decrease in speed, formed the alluvial cone and fan systems as a belt on the northern and southern foothills. The most important factors in the formation of cone and fan shapes in the field of study are the tectonic situation, slope and vegetation, topographic elevation difference, lithological and climatic features, and hydrographic conditions in the region. In the study, the effect of morphodynamic factors and processes on the formation and development of alluvial forms in the plain was revealed by considering the tectonic, geomorphological, ecological, climatic, and geological conditions in the Erzincan Plain. Alluvial cones and fans were classified, and the main characters of the formations were determined in the classification made according to the slope values. As a result of the classification, 26 alluvial formations were determined and 22 of them were found to be alluvial fans and 4 of them to be alluvial cones. The study also focused on humaninduced degradation in the alluvial cones and fans, which present various examples in terms of land use, and interventions on the formations such as anthropogenic degradation activities, construction processes, uncontrolled sand quarries, and agricultural activities were discussed and explained.
Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • Akkan, E. (1961). Erzincan ovası'nda son tektonik hareketler ve bunların morfolojideki tesiri. Türk Coğrafya Kurumu, 21, 125–137.
  • Akkan, E. (1964). Erzincan ovası ve çevresinin jeomorfolojisi. Ankara: D.T.C. F Yayınları Sayı:153.
  • Akkan, E. ve Tuncel, M. (1993). Esence (Keşiş) dağlarında buzul izleri. Ankara Üniversitesi, Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 2, 225–240.
  • Akkartal A., Türüdü O. ve Erbek S. F. 2005. Çok zamanlı uydu görüntüleri ile bitki örtüsü değişim analizi, TMMOB Harita ve Kadastro Mühendisleri Odası, 10. Türkiye Harita Bilimsel ve Teknik Kurultayı Bildiriler Kitabı, Ankara.
  • Aktar, M. Dorbath, C. ve Arpat, E. (2004). The seismic velocity and fault structure of the Erzincan basin, Turkey , using local earthquake tomography. Geophysical Journal International,156(3), 497–505.
  • Aktimur, H.T., Sarıaslan, M., Yurdakul, M.E., Keçer, M., Mutlu, G., Turşucu, A., Aktimur, S., Ölçer, S., Yıldırım, Y. (1995). Erzincan dolayının jeolojisi, M.T.A Rapor No: 9792, Ankara.
  • Aktimur, H. T., Teoman, M. Ş., Keçer, M., Tekirli, M. E., Ateş, Ş., Öztürk, V., Yurdakul, M. E., Sönmez, M., ve Potoğlu, S. (1988). Erzincan ve çevresinin arazi kullanım potansiyeli. Ankara: Maden Tetkik ve Arama Genel Müdürlüğü.
  • Ardos, M., (1995). Türkiye ovalarının jeomorfolojisi. İstanbul: Çantay Kitapevi.
  • Arpat, E., ve Şaroğlu, F., (1975). Türkiyedeki bazı önemli genç tektonik olaylar. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 18 (1), 91-101.
  • Atalay, İ., (1987). Türkiye jeomorfolojisine giriş. İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları No: 9.
  • Atalay, İ., (1997). Türkiye Coğrafyası. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
  • Aydın, U., ve Kadirov, A., (2008). Erzincan ve çevresinde P dalgası soğurulması. SAÜ. Fen Bilimleri Dergisi, 12(1), 1-8.
  • Bagio, B., Bertol, I., Wolschick, N. H., Schneiders, D., Santos, M. A. D. N. D. (2017). Water erosion in different slope lengths on bare soil. Rev Bras Cienc Solo (RBCS), 41, 1-15.
  • Barka, A., (1993). Erzincan baseni, çevresinin tektoniği ve 13 mart 1992 depremi. 2. Ulusal Deprem Mühendisliği Konferansı, 10-13 Mart 1993, İstanbul, Türkiye., ss.259-270.
  • Barka, A., ve Gülen, L. (1989). Complex evolution of the Erzincan Basin (eastern Turkey). Journal of Structural Geology, 11(3), 275-283.
  • Blair, T. C., ve McPherson, J. G. (2009). Alluvial fan processes and forms. A.D. Abrahams, A.J. Parsons (Ed.). Geomorphology of desert environments. Dordrecht: Springer: 413- 467.
  • Boggs, S., (2014), Principles of sedımentology and stratigraphy. (Çev. M. Görmüş). Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
  • Bollschweiler, M. S., Stoffel, M.. (2011). Dating torrential processes on fans and cones - methods description and their use for practitioners. Laboratory of Dendrogeomorphology, Institute of Geological Sciences, Swiss: Baltzerstrasse, 1-31.
  • Bowman, D. (2017). Principles of alluvial fan morphology. Israel: Springer.
  • Boz, D., Yılmaz, A., (2020). Erzincan ovası ve çevre dolayının jeolojisi ve planlamasına bir yaklaşım. Jeoloji Mühendisleri Dergisi, 44 (2020) 225-254.
  • Bozkurt, N. E., Zontul, M., ve Aslan, Z., (2018). Uydu verilerine dayalı olarak bitki örtüsü analizi. Aurum Mühendislik Sistemleri ve Mimarlık Dergisi, 2(1), 75–82.
  • Burbank, D. W., ve Anderson, R. S. (2001). Tectonic geomorphology. Massachusetts: Blackwell Science.
  • Cendrero, A., RemondoF, J., Bonachea, J., Rıvas, V., ve Soto, J. (2006). Sensitivity of landscape evolution and geomorphic processes to direct and indirect human influence. Geogr Fis Geodin Quat, 29 (2):125–137.
  • Collinson, J.D., (1986). Alluvial sediments. H.G. Reading. (Ed.), Sedimentary environment and facies içinde (20-62. ss.). Oxford: Blackwell Scientific.
  • Derman, S. (2002). Kırıntılı kayaçlar sedimantolojisi. Ankara: MTA Genel Müdürlüğü.
  • Dixon, J. L., Heimsath, A. M., Kaste, J., Amundson, R., (2009). Climate-driven processes of hillslope weathering climate-driven processes of hillslope weathering. Geological Society of America, 37, 975-978.
  • Doğan, A., (2014). Yüzey Suları. C. Helvacı (Ed.), Essential of geology-Genel jeoloji temel kavramlar içinde (214-237 ss.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Doğan, U., (2015). Jeomorfoloji nedir. U. Doğan (Ed.), Fundamentals of GeomorphologyJeomorfolojinin temelleri içinde (1-18 ss.), Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
  • Elibüyük, M., ve Yıldız, E. (2010). Türkiye’nin coğrafi bölge ve bölümlerine göre yükselti basamakları ve eğim grupları. Coğrafi Bilimler Dergisi, 8(1), 27–55.
  • Erinç, S., (1953). Doğu Anadolu Coğrafyası. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları No: 572, Edebiyat Fakültesi Coğrafya Enstitüsü Yayınları No:15.
  • Erinç, S., (2015). Jeomorfoloji 1. İstanbul: D-R Yayınevi.
  • Erol, O., (1985). Jeomorfoloji 1 - Ders Notları [PDF]. Erişim Adresi: http://doguates.com/wpcontent/uploads/2019/05/Jeomorfoloji-O%C4%9Fuz-EROL.pdf. Erişim Tarihi: 18.10.2020.
  • Eyidoğan, H. (1992). 13 Mart 1992 Erzincan depreminin ana şok ve art sarsıntı özellikleri üzerine bir tartışma. Jeofizik Dergisi, 6, 103–112.
  • Eyidoğan, H., (1993). 13 Mart Erzincan depremi: Faylanma mekanizması ve depremin yeri üzerine bir tartışma. 2. Ulusal Deprem Mühendisliği Konferansı, 2. Ulusal Deprem Mühendisliği Konferansı (10 Mart 1993), (ss. 404–415). Ankara.
  • Federal Emergency Management Agency. (2016). Guidance for flood risk analysis and mapping-alluvial fans (Guidance Document No. 95). United States: FEMA.
  • Gedik, A. (2008). Kemah-Erzincan-Çayırlı yöresi tersiyer birimlerinin jeolojisi ve petrol kaynak kaya özellikleri, MTA Dergisi, 137, 1-26
  • Giano, S., I., (2011). Quaternary alluvial fan systems of the agri intermontane basin (Southern Italy): Tectonic and climatic controls. Geologica Carpathica, 62(1), 65–76.
  • Gülersoy, A. E. (2014). Yanlış arazi kullanımı. Elektronik Sosyal Bilgiler Eğitimi Dergisi, 1(2), 49–128.
  • Gündoğdu, K. S., ve Bantchina, B.B., (2018), Landsat uydu görüntülerinden NDVI değer dağılımının parsel bazlı değerlendirilmesi, Uludağ üniversitesi ziraat fakültesi çiftlik arazisi örneği. Bursa Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 32 (2), 45-53.
  • Günek, H., (2016). Hidrografya araştırmaları ve analizler. N. Özgen, S. Karadoğan (Ed.), Fiziki Coğrafyada Araştırma Yöntemleri ve Teknikleri içinde (313-336 ss.), Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
  • Guzman, C. D. (2019). Hillslope sediment transport across climates and vegetative influences. Geological Society of America/Geology, 47 (5), 495–496.
  • Harvey, A. (2004). Alluvial fun. A. Goudie (Ed). Encyclopedia of geomorphology içinde (15- 19. ss.), London and Newyork: Routledge.
  • Harvey, A., ( 2011). Dryland alluvial fans. D. S. G. Thomas (Ed.), Arid zone geomorphology içinde (333-371 ss.). Oxford: Wıley Blackwell.
  • Hayli, S. (1995). Erzincan ovasının beşeri ve iktisadi coğrafyası. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Basılmamış Doktora Tezi). Elazığ
  • Hoşgören, M. Y. (2015). Jeomorfoloji’nin ana çizgileri 1. İstanbul: Çantay Kitapevi.
  • İzbırak, R. (1971). Erozyon kontrolü ve jeomorfologlar, Jeomorfoloji Dergisi, 3(3), 5-13.
  • Jianbo, L., Guangyao, G., Shuai, W., Lei J., Xing, W., Bojie, F., (2018). The effects of vegetation on runoff and soil loss: Multidimensional structure analysis and scale characteristics. Journal of Geographical Sciences, 28(1), 59-78.
  • Karataş, A. (2015). Serinyol birikinti yelpazesinde (Hatay) antropojenik degradasyon ve hidrojeomorfolojik etkileri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2 (29), 319–329.
  • Karartı, Z., Ünalan, F., ve Kaygusuzoğlu, H. (2010). Erzincan il çevre durum raporu. Erzincan: Erzincan Valiliği İl Çevre ve Orman Müdürlüğü.
  • Kaya, M. (2011). Erzincan iklim ve meteoroloji verileri. Tesisat Mühendisliği Dergisi, 34–42.
  • Kaypak, B., Eyidoğan, H., (2002). Erzincan havzası ve dolayının üst-kabuk hız yapısının ( 1-B ) belirlenmesi. İTÜ Mühendislik Dergisi, 1(2), 107–122.
  • Keçer, M. (1985). Erzincan ovası ve yakın çevresinin jeomorfolojisi. ( Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enstitüsü, İstanbul.
  • Kubalikova, L., Kirchner, K., Kuda, F., ve Machar, I. (2019). The role of anthropogenic landforms in sustainable landscape management. Journal Of Sustainability, 11 (16), 1- 16.
  • Kurtuluş, C. (1993). Erzincan depremi ve sonuçları. Içinde 2. Ulusal Deprem Mühendisliği Konferansıı Bildiri Kitabı (10 Mart 1993), (ss. 310–318). Ankara.
  • Leleu, S., Ghıenne J. E., Manatschal, G., (2005). Upper Cretaceous-Palaeocene basin-margin alluvial fans documenting interaction between tectonic and environmental processes (Provence, SE France). A.M. Harvey, A.E. Mather, ve M. Stokes (Eds.), Alluvial fans: Geomorphology, sedimentology, dynamics içinde (217-239 ss.). Geological Society, London, Special Publications.
  • National Research Council. (1996). Alluvial fan flooding. Washington, DC: The National Academies Press.
  • Özer, E. (1994). Munzur Dağlarının ( Kemah-İliç-Erzincan ) stratigrafisi. Geological Bulletin of Turkey-Türkiye Jeomorfoloji Bülteni, 37 (2), 53–64.
  • Özkan, Y. (1992). Geoteknik irdelemeler. 13 Mart 1992 Erzincan Depremi Mühendislik Raporu. Ankara: İnşaat Mühendisleri Odası.
  • Piégay, H., (2016). System approaches in fluvial geomorphology tools in fluvial geomorphology. G. Mathias Kondolf, H. Piégay (Ed.), Tools in fluvial geomorphology içinde (79-102 ss.). Oxford: Wıley Blackwell.
  • Rahaman, S., (2016). The formatıon and morphologıcal characterıstıcs of alluvıal fan deposıts ın the Rangpo basin Sıkkım. European Journal of Geography, 7(3), 86–98.
  • Semenderoğlu, A., Gülersoy, A. E., ve İlhan, A. (2006). Fiziksel arazi degradasyonu. Türk Coğrafya Dergisi, 47, 75–98.
  • Stock, J. D., Schmidt, K. M., ve Miller, D. M. (2007). Controls on alluvial fan long-profiles. Geological Society of America Bulletin, 120 (5-6), 619-640.
  • Şaroğlu, F., ve Güner, Y. (1981). Doğu Anadolu ’ nun jeomorfolojik gelişimine etki eden öğler; jeomorfoloji, tektonik, volkanizma ilişkileri. ITürkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 24, 39- 50.
  • Şensoy, H., ve Palta, Ş. (2009). Yamaç şekillerinin toprak erozyonuna etkileri. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 11(15), 95-98.
  • Tarhan, N. (2007). 1: 100 000 ölçekli Türkiye jeoloji haritaları/Erzincan İ-43 paftası. Ankara: MTA.
  • Tatar, O., Gürsoy, H., Pıper, J. D. A., Koçbulut, F., Mesci, L., Akpınar, Z., Polat, A., (2009), Erzincan çek-ayır havzası'nın neotektonik gelişiminin paleomanyetik yöntemlerle incelenmesi. Sivas: TÜBİTAK Projesi. TUBİTAK Proje No : Çaydag-106y062.
  • Temiz, H., (2004). The role of thrust ramp reactivation in pull-apart mechanism of the Erzincan basin, North Anatolian Fault Zone, Turkey. Geodinamica Acta, 17 (3), 219-228.
  • Tunçdilek, N. (1985). Türkiye’ de Relief Şekilleri ve Arazi Kullanımı. İstanbul: İ. Ü. Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enstitüsü Yayınları No: 3, İstanbul Üniversitesi Yayınları No: 3279.
  • Türkeş, M. (2014). Jeomorfojenetik bölgelerin ilkeleri-ders notları [Word]. Erişim Adresi: https://docplayer.biz.tr/34844968-Jeomorfojenetik-bolgelerin-ilkeleri.html. Erişim Tarihi: 19.10.2020.
  • Tüysüz O., (1993), Erzincan çevresinin jeolojisi ve tektonik evrimi. 2. Ulusal Deprem Mühendisliği Konferansı, 10-13 Mart 1993, İstanbul, Türkiye, ss.271-280.
  • Ursu, A., Chelaru, D. A., Mihai, F. C., ve Iordache, I. (2011). Anthropogenic landform modeling using GIS techniques case study: Vrancea region. Geographia Technica, 1, 91–100.
  • Ventra, D., ve Clarke, L. E. (2018). Geology and geomorphology of alluvial and fluvial fans: current progress and research perspectives. Geological Society/Special Publication, 440, 1–21.
  • Wu, W., Switala, B. M., Acharya, M. S., Tamagnini, R., Auer, M., Graf, F., Kamp L., Xiang,Wei., (2015). Effect of Vegetation on Stability of Soil Slopes : Numerical Aspect. W. Wu (Ed.), Recent advances in modeling landslides and debris flows (163-177 ss.). Heidelberg: Springer Series in Geomechanics and Geoengineering.
  • Zaitunah, A., Samsuri, Ahmad, A. G., ve Safitri, R. A. (2018). Normalized difference vegetation index (NDVI) analysis for land cover types using landsat 8 oli in besitang watershed, Indonesia. IOP Conf. Series: Earth and Environmental Science 126 (2018). Medan, Indonesia.
  • Zuazo, V. H. D., Pleguezuelo, C. R. R., ( 2008). Soil-erosion and runoff prevention by plant covers. Agronomy for Sustainable Development-Springer, 28 (1), 65-86.
  • URL 1. (2020) https://asterweb.jpl.nasa.gov/gdem.asp [Erişim Tarihi: 19.10.2020]
  • URL 2. (2020). https://earthexplorer.usgs.gov/ [Erişim Tarihi: 19.10.2020]
  • URL 3. (2020). https://www.tarimorman.gov.tr/SYGM/Belgeler/HİE-Taşkın-Son/Yukarı Fırat Havzası Kar Karakterizasyonu ve İklim Değişikliğinin Etkileri Arda Şorman.pdfhttps://www.tarimorman.gov.tr/ [Erişim Tarihi: 19.10.2020]
  • DMİGM.(2020).https://www.mgm.gov.tr/veridegerlendirme/il-ve-ilceleristatistik.aspx?m =ERZINCAN [Erişim Tarihi: 19.10.2020].
APA YALÇIN F, POLAT P (2021). Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu. , 1043 - 1068. 10.21547/jss.843385
Chicago YALÇIN Fatih,POLAT PINAR Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu. (2021): 1043 - 1068. 10.21547/jss.843385
MLA YALÇIN Fatih,POLAT PINAR Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu. , 2021, ss.1043 - 1068. 10.21547/jss.843385
AMA YALÇIN F,POLAT P Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu. . 2021; 1043 - 1068. 10.21547/jss.843385
Vancouver YALÇIN F,POLAT P Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu. . 2021; 1043 - 1068. 10.21547/jss.843385
IEEE YALÇIN F,POLAT P "Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu." , ss.1043 - 1068, 2021. 10.21547/jss.843385
ISNAD YALÇIN, Fatih - POLAT, PINAR. "Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu". (2021), 1043-1068. https://doi.org/10.21547/jss.843385
APA YALÇIN F, POLAT P (2021). Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(3), 1043 - 1068. 10.21547/jss.843385
Chicago YALÇIN Fatih,POLAT PINAR Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 20, no.3 (2021): 1043 - 1068. 10.21547/jss.843385
MLA YALÇIN Fatih,POLAT PINAR Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, vol.20, no.3, 2021, ss.1043 - 1068. 10.21547/jss.843385
AMA YALÇIN F,POLAT P Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2021; 20(3): 1043 - 1068. 10.21547/jss.843385
Vancouver YALÇIN F,POLAT P Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2021; 20(3): 1043 - 1068. 10.21547/jss.843385
IEEE YALÇIN F,POLAT P "Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu." Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, ss.1043 - 1068, 2021. 10.21547/jss.843385
ISNAD YALÇIN, Fatih - POLAT, PINAR. "Erzincan Ovası’nda Yer Alan Birikinti Koni ve Yelpazelerinin Genel Özellikleri, Sınıflandırılması ve Antropojenik Degradasyonu". Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 20/3 (2021), 1043-1068. https://doi.org/10.21547/jss.843385
Sayfa Oluşturulma Tarihi
26-04-2024 14:15

İLETİŞİM

TÜBİTAK ULAKBİM TR Dizin

Yüzüncüyıl, İşçi Blokları Mahallesi

Muhsin Yazıcıoğlu Caddesi No:51/C

06530 Çankaya / ANKARA +90 (312) 298 92 00

trdizin@tubitak.gov.tr

TÜBİTAK ULAKBİM Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi Cahit Arf Bilgi Merkezi © Tüm Hakları Saklıdır. Gizlilik Politikası Kullanım Şartları