Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması

Yıl: 2004 Cilt: 4 Sayı: 8 Sayfa Aralığı: 109 - 120 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması

Öz:
Bu çalışmada, öncelikle yapılandırmacılığın tarihsel süreçte gelişimine, daha sonra pozitivizm ve pozitivizm ötesi paradigmalarda bilgi, gerçeklik ve öğrenme olgularının nasıl açıklandığına değinilmiştir. Yapılandırmacılık bir öğretim kuramı değil, daha çok bir felsefe; dünyayı görme ve algılama şekli ve bir stratejidir. Yapılandırmacılıkta bilgi, özneler arası; gerçeklik, sosyal etkileşim sürecinde bireyin kendi anlam yapılarıyla “diğerleri”nin anlamlarının çelişmemesi; öğrenmenin bireyin kendi deneyimlerden anlam çıkarma işi olarak görülmesi söz konusudur. Bu bağlamda, eğitimde yapılandırmacılığa geçişte var olan eğitim sistemlerinin felsefi ve kuramsal dayanaklarının; uygulamalarının; uygulayıcılar ile öğrenen olarak öğretmen ve öğrencilerin rol ve sorumluluklarının gözden geçirilmesi; bunun yanında yapılandırmacı öğrenme felsefesi temele alınarak değerlendirilmesi gerekmektedir.
Anahtar Kelime: gerçeklik eğitim yöntemleri öğrenme yapılandırmacılık pozitivizm yapılandırmacı yaklaşım

Belge Türü: Makale Makale Türü: Derleme Erişim Türü: Erişime Açık
  • ABBOTT, J. & RYAN, T. (1999). Constructing knowledge, reconstructing schooling Educational Leadership, 57(3), 66-69.
  • APPLEFIELD, J. M.; HUBER, R. & MOAELLEM, M. (2001). Constructivism in theory and practice: Toward a better understanding. The High School Journal, 84(2), 35-53.
  • BIGGS, J. (1996). Enhancing teaching throught constructive alignment. Higher Education, 32, 347-364.
  • BROOKS, J. G., & BROOKS, M. G. (1993) In search of understanding the case for constructivist classrooms. Alexandria, Virginia: Association for Supervision and Curriculum Development Press.
  • BRUNER, J. S. (1991). Bir öğretim kuramına doğru (Çev.: F. Varış ve T. Gürkan). Ankara: A.Ü Basımevi.
  • BYRNES, J. P. (2001). Cognitive development and learning in instructional contexts. (2th ed.) Boston: Allyn & Bacon.
  • CONFREY, J. (1995) How compatible are radical constructivism, sociocultural approaches, and social constructivism? (Ed: L. P. Steffe and J. E. Gale.) (p.:185-226). Constructivism in education, New Jersey Have, UK: Lawrence Erlbaum Associates. Publishers Hillsdale.
  • CROWTHER, D. T. (1997). Constructivism. Electronic Journal of Science Education, 2(2), http://www.unr.edu/homepage/jcannon/ejse/ejsev2en2ed.html
  • DRISCOLL, M. P. (2000). Psychology of learning for instruction. Boston: Allyn & Bacon.
  • EDMONDS, D. & EIDINOW, J. (2002). Wittgenstein’ın Maşası. (Çev.: Aslı Biçen). İstanbul: YKY.
  • GOOD, T. L. & BROPHY, J. E. (2000). Educational psychology: A realistic approach (4th ed.) White Plains, NY: Longman.
  • HOLLOWAY, J. H. (1999). Caution: constructivism ahead. Educational Leadership, November, 85-86.
  • HOWE, K. R. & BERV, J. (2000). Constructing constructivism, epistemological and pedagogical. In D. C. Phillips (Ed.), Constructivism in education: Opinions and second opinions on controversial issues (pp.: 19-40). Chicago, Illinois: The University of Chicago Press.
  • JARAMILLO, J. A. (1996). Vygotsky’s sociocultural theory and contributions to the development of constructivist curricula. Education, 117(Fall), 133-140.
  • KNAPP, N. F. (2000). Consructivism assessment: traying to practice what I teach in educational psyhology. Action in Teacher Education, 21(4), 9-26.
  • MARLOWE, A. B. & PAGE, L. M (1998) Creating and sustaining the constructivist classroom. California: Corwin Press.
  • NOVAK, J. D. (1998). Learning creating, and using knowledge: Concept maps as facilitative tools in school and corporations. New Jersey: Lawrance Erlbaum.
  • OLSSEN, M. (1996). Radical constructivism and its failings: Anti-realism and individualism. British Journal of Educational Studies, 44(3), 275-295.
  • PHILLIPS, D. C. (2000) An opinionated account of the constructivist landscape. In D. C. Phillips (Ed.), Constructivism in education: Opinions and second opinions on controversial issues (pp.: 1-16). Chicago, Illinois: The University of Chicago Press.
  • SAVERY, J. R. & DUFFY, T. M. (1996). Problem based learning: A instructional model and its constructivist framework. In B. G. Wilson (Ed.), Constructing learning environments: Case studies in instructional design (pp.: 135-148). Englewood Cliffs, NJ: Educational Technology Publications.
  • SELLEY, N. (1999). The art of constructivist in the primary school a guide for students and teachers. London: David Fulton Publishers.
  • TERHART, E. (2003). Constructivism and teaching: A new paradigm in general didactics? Journal of Curriculum Studies, 35(1), 25-44.
  • von GLASERSFELD, E. (1995). A constructivisit approach to teaching. In L. P. Steffe & J. Gale (Eds.), Constructivism in Education. Hillsdale, New Jersey Hove, UK: Lawrance Erlbaum Associates, Publishers.
  • WHEATLEY, G. H. (1991), Constructivist perspectives on science and mathematics learning. Science Education, 75(1), 9-21.
  • WILSON, G. B. (1997). Reflections on constructivism and instructional design. In C. R. Dills & A. A. Romiszowski (Eds.), Instructional Development Paradigms. Englewood Cliffs NJ: Educational Technology Publications.
APA YURDAKUL B (2004). Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması. , 109 - 120.
Chicago YURDAKUL Bünyamin Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması. (2004): 109 - 120.
MLA YURDAKUL Bünyamin Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması. , 2004, ss.109 - 120.
AMA YURDAKUL B Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması. . 2004; 109 - 120.
Vancouver YURDAKUL B Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması. . 2004; 109 - 120.
IEEE YURDAKUL B "Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması." , ss.109 - 120, 2004.
ISNAD YURDAKUL, Bünyamin. "Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması". (2004), 109-120.
APA YURDAKUL B (2004). Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(8), 109 - 120.
Chicago YURDAKUL Bünyamin Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 4, no.8 (2004): 109 - 120.
MLA YURDAKUL Bünyamin Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, vol.4, no.8, 2004, ss.109 - 120.
AMA YURDAKUL B Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2004; 4(8): 109 - 120.
Vancouver YURDAKUL B Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2004; 4(8): 109 - 120.
IEEE YURDAKUL B "Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması." Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4, ss.109 - 120, 2004.
ISNAD YURDAKUL, Bünyamin. "Eğitimde Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa Geçiş İçin Bilgi, Gerçeklik ve Öğrenme Olgularının Yeniden Anlamlandırılması". Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 4/8 (2004), 109-120.