TY  - JOUR
TI  - Tip 1 Diyabetli Sıçan Kalbi Elektriksel ve Mekanik Aktivitelerine Antiagregan Ajan Tikagrelorun Etkisinin İncelenmesi
AB  - Amaç: Günümüze diabetes mellitus (DM) yaygın olarak görülmekte olup kardiyovasküler bozukluklar için önemli bir risk faktörüdür. DM’li hastalarda vasküler bozukluklardan bağımsız olarak gelişen diyabetik kardiyomiyopati yanında, yüksek trombosit-reaktivitesi gelişmektedir. Bu çalışmada, bir P2Y12 reseptör blokörü tikagrelorun (TİKA), DM’li sıçan kalp fonksiyonuna etkisinin incelenmesi hedeflenmiştir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada ağırlıkları 250-300 gr arasında değişen Wistar türü erkek sıçanlar kullanılarak bir grup sıçana tek doz streptozotosin (STZ; 50 mg/kg) uygulanarak DM (48-saat sonra kan şekeri ölçülerek) oluşturulmuştur. DM olan sıçanların bir grubuna 8 hafta sonra gavaj yoluyla TİKA (150 mg/kg/gün) 4 hafta boyunca uygulanmıştır (DM+TİKA grubu). STZ enjekte edilen ikinci gruba bu süre içinde su uygulanmıştır (DM grubu). Üçüncü grup sıçana aynı süre su uygulanmıştır (Kon grubu). Uygulama sonrasında sıçanlarda hafif anestezi altında in situ elektrokardiyografi (EKG) kaydedilmiş ve kalpler izole edilerek Langendorff-perfüzyon sisteminde kalbin mekanik aktivitesi ölçülmüştür. Bulgular: Hem DM’li hem de DM+TİKA’lı grup sıçanların kilo kaybederek, vücut-ağırlıklarının Kon-grubuna göre önemli derecede azalmış olduğu (p<0,05), ve DM’li gruptaki yaklaşık 4 kat yüksek olan açlık kan şekeri düzeyinin DM+TİKA grubunda da değişmediği gözlenmiştir. DM’li grupta, EKG parametreleri olan QT- ve RR-intervallerindeki uzamaların ve yavaşlamış kalp-atım hızının TİKA uygulanan grupta da benzer olduğu (p>0,05) gözlenmiştir. Ayrıca, DM’li grupta deprese olan sol ventrikül-içi basınç ile ve sol ventrikül-içi diyastol sonu basınç değişimlerinin DM+TİKA’lı grupta da benzer olduğu, buna karşın DM’li grupta uzamış olan gevşeme süresinin bu grupta daha fazla uzamış olduğu gözlenmiştir (p<0,05). Bunlara ek olarak, DM’li grupta azalmış olan β-adrenerjik yanıtların DM+TİKA grubunda daha da azaldığı gözlenmiştir. Sonuç: Tüm veriler değerlendirildiğinde, TİKA uygulamasının DM’li sıçan kalbinin bozulan elektriksel ve mekanik aktiviteleri üzerinde pozitif etkiler oluşturamadığı, bunun yanında bazı negatif etkiler oluşturabildiği gözlenmiştir. Bu çalışmanın sonuçları, TİKA’nın DM’li memelilerde kalp fonksiyonuna olan etkilerini açıklayabilmek için farklı süreler ve farklı dozlarda TİKA uygulamalı incelemelere ihtiyaç olduğunu vurgulamaktadır.
AU  - Durak, Ayşegül
AU  - TUNCAY, ERKAN
AU  - DEGIRMENCI, SINAN
AU  - TURAN, Belma
DO  - 10.4274/atfm.galenos.2021.98216
PY  - 2021
JO  - Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası
VL  - 74
IS  - 2
SN  - 0365-8104
SP  - 206
EP  - 212
DB  - TRDizin
UR  - http://search/yayin/detay/486998
ER  -