: İnsanı ahlaki bir varlık olarak tanımlayan, desteklenmiş akıl ile yetkinliğini söz yerine amelden alan dini bir ahlak anlayışını benimseyen Taha Abdurrahman, soyut akıl ve söz merkezli ahlak anlayışı karşısında “dini bir ahlak anlayışını” yeniden temellendirmeye girişir. Küresel ahlaki ethosu canlandırmayı amaçlayan düşünür, moderniteyi çağın ruhu olarak nitelendirerek ahlakı İslami bir çerçeve içerisinde yeniden inşa etmeyi dener. Söz konusu inşa, modernitenin yeniden yorumlanması çerçevesinde mevcut ahlaki krizlere çözüm üretmeyi amaçlayan ve bir nevi ahlakta sahne değişimi olarak okunabilecek bir temellendirmedir. Söz konusu anlamda bu makale, Taha Abdurrahman’ın modern özneden farklı olarak temellendirdiği ahlaki öz benliği ve buna bağlı yeni insan tanımını oluşturan kurucu epistemolojini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu çerçevede tüm karmaşıklığına rağmen onun ele aldığı meseleler eleştiri, iddia ve amaçları bakımından bütünsellikle ortaya konulmaya çalışılacaktır