Kılık-kıyafet kişinin mensup olduğu medeniyetin, kimliğinin, siyasi tercihlerinin,mevkiinin veya ekonomik durumunun göstergesi de olabilecek sembolik bir değereve anlama sahiptir. Küreselleşmeyle birlikte kılık-kıyafette nispi bir tek tipleşmeyedoğru gidildiğinden bu belirleyicilik kimi zaman yanıltıcı olsa da, medeniyetlerinkeskin çizgilerle birbirlerinden ayrıldıkları dönemlerde ve ülkelerde, denilebilirki, en keskin ayrım kılık-kıyafet üzerinden görülür. Özellikle gelenekçi, değişimedirenen toplumlarda giyim, tabu olarak sembolik değer ve anlamını korur. Sembolikbir anlam ve değer taşıyan, en azından bu makalenin konu edindiği 19. yüzyıl sonuile 20. yüzyılın başlarında, en önemli giysi ise şüphesiz ki başlıklardır. Başlıklarındeğiştirilme girişimleri aslında radikal değişimlerin birer sembolü ve iktidara itaatingöstergesi olarak görülmüştür. Kimliğin, zihniyetin, statünün ve dinin sembolü olarakgörülen başlıklar zihniyet değişiminin hem en sancılı süreci olmuş; hem de en belirgingöstergesi olarak toplumsal yaşama ve edebi eserlere yansımıştır. Bu makalede, edebi yapıtlardan hareketle medreselilerin ve mutasavvıfların sardığısarık, Müslüman Osmanlı halk topluluğunun başlığı olan fes, Kuvâ-yı Milliyetaraftarlarının kullandığı kalpak ve Batı’dan alınan şapkanın Türk toplumundaki algısı,anlam ve değerleri belirlenmeye çalışılacaktır. Makale, festen şapkaya geçişi yaşayanedebiyatçıların eserleriyle sınırlandırılmış, ele alınan yazarların bu değişimin izlerinitaşıyan değerlendirmeleri ortaya konulmaya çalışılmıştır. Makalenin amacı edebiyatsosyolojisi yönteminden hareketle toplumun şapka karşısındaki reaksiyonlarınınnedenlerini belirleyebilmektir.