Amaç: Çocukların yeme davranışları, ebeveynlerin yeme davranışlarından etkilenebildiği gibi ebeveynlerin yeme davranışlarını da etkileyebilmektedir. Bu karşılıklı etkileşim içerisinde ebeveynlerin, yemek yemeye ilişkin tutumları da evdeki yeme alışkanlıklarını şekillendirebilmektedir. Mevcut çalışmada, ebeveynlerin yemek zamanlarındaki tutumları ile ev içi yeme rutinleri arasındaki farklılıkların incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Bu amaçla çalışmaya, 90 tipik gelişen ve 90 otizm spektrum bozukluğu olan 3-5 yaşları arasındaki çocuğun ebeveyni katılmıştır. Ebeveynlerin, çocuklarına olan yeme davranış ve tutumlarını belirlemek için “Parent Mealtime Action Scale” ve ev rutinlerini belirlemeye yönelik araştırmacı tarafından geliştirilen genel bilgi formu kullanılmıştır. Bulgular: Elde edilen sonuçlara bakıldığında, tipik gelişen çocukların ebeveynlerin günlük tüketilen atıştırma miktarına sınır koyma davranışı, belirli bir saatte tüm ailenin yemek yediği grupta daha fazladır. Otizm spektrum bozukluğu olan çocukların ebeveynlerinde ise çocuğun diğer aile bireylerinden ayrı yiyenlere göre tüm aile birlikte yiyenler, günlük daha az sebze ve meyve tüketmektedirler. Ayrıca tüm ailenin belirli bir saat olsun ya da olmasın, birlikte yediği gruptaki otizm spektrum bozukluğu olan çocukların ebeveynleri, çocukların ayrı yemek yediği grupta olan ebeveynlere göre daha fazla atıştırma modeli olmaktadır. Yemeği işlemden geçen otizm spektrum bozukluğu olan çocukların ebeveynleri, daha fazla olumlu ikna tutumu sergilemektedir. Sonuç: Ev içindeki ailenin yeme alışkanlıkları, ebeveynlerin tutum ve davranışlarına paralel olarak şekillenebilmektedir. Bu nedenle de ebeveynlerin davranışlarının doğru ve sağlıklı beslenmeye yönelik olarak desteklenmesinin, tüm aile bireylerinin yeme davranışlarını etkileyebileceği düşünülmektedir. Gelecek araştırmalarda çocukların doğal ortamlarında gözlem yapılarak, çocukların ve ebeveynlerinin yeme davranışlarının incelenmesinin önemli olduğu düşünülmektedir.