Aile, hem huzur, sükûn, sevgi ve fedakârlık yeri hem de yeni nesillerin eğitim ve terbiyesinin sağlandığı yerdir. Toplumun temeli ve en küçük yapı taşı olan aileyi koruyamayan toplumlar dağılmaya ve yok olmaya mahkûmdurlar. İslâm hukukunda aileyi oluşturmanın yegâne yolu olan evlilik, fıtri bir ihtiyaç kabul edilmekte ve teşvik edilmektedir. İslâm’da, evliliğin rastgele ve geçici değil devamlılık ve mutluluk temeli üzerine kurulması hedeflenmektedir. Ailenin devamlılığını sağlamaya yönelik olarak bir taraftan geçici evlilikler haram kılınırken diğer taraftan da nikâh öncesi, evlilik devam ederken, boşanma öncesi, boşanma esnasında ve sonrasında bazı tedbirler ve hükümler öngörülmüştür. Mutluluk ve devamlılık üzere bir ailenin oluşturulması hedeflenmekle beraber bazen aile hayatında uyuşmazlıklar ve anlaşmazlıklar olabilmektedir. Bu anlaşmazlık durumlarında da meşru bir gerekçe bulunmadan kolaycılığa kaçarak hemen boşanmaya başvurulmamalı, boşanma son çare olarak görülmeli ve anlaşmazlıkların çözümüne ve evliliğin devamına yönelik tedbirler uygulanmalıdır. Son çare olarak başvurulan boşanma, ileride dönüşü mümkün olmayacak şekilde evliliği sona erdiren bir çözüm biçiminde değil eşlere düşünme fırsatı verecek ve ileride pişmanlıklara bağlı olarak evlilik hayatına geri dönmeyi mümkün kılacak şekilde yapılmalı ve aceleye getirilmeyip zamana yayılmalıdır. Biz daha önceki bir bildirimizde ailenin devamlılığına yönelik evlilik öncesi tedbirleri ele aldığımız için bu makalemizde ailenin devamlılığına yönelik olarak; aile devam ederken, boşanma öncesinde, boşanma esnasında ve boşanma sonrasındaki tedbir ve hükümleri inceleyeceğiz.