Dolandırıcılık suçunu malvarlığına karşı işlenen diğer suçlardan ayıran, failin hileli davranışlarla bir kimseyi aldatıp onun veya başkasının zararına olarak, kendisine veya başkasına yarar sağlamasıdır. Mağdurun iradesinin hatalı biçimde oluşmasını sağlamak için hileli davranışlarda bulunulması bu suçun temel özelliğidir. Dolandırıcılık suçuyla asıl korunan hukuksal yarar kişilerin malvarlığı değerleri olsa da bu suçla kişilerin hukuksal işlemler sırasındaki iyiniyetleri de korunmaktadır. Dolandırıcılık suçu 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu m. 157’de malvarlığına karşı suçlar arasında düzenlenmiştir. TCK m. 158’de suçun cezasını artıran nedenlere yer verilmiştir. Bu nedenlerin bir kısmı kazuistik yöntemle düzenlendiğinden neredeyse suçun birçok işleniş biçimi halinde olaya ağırlatıcı nedenin uygulanması gerekecektir. TCK m. 159’da suçun hukuki ilişkiden doğan alacağı tahsil amacıyla işlenmesi cezayı hafifletici neden olarak düzenlenmiştir.