Yıl: 2005 Cilt: 5 Sayı: 2 Sayfa Aralığı: 371 - 384 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi

Öz:
Bu araştırmanın amacı, 2004–2005 eğitim öğretim yılında, yeni ilköğretim programının uygulandığı pilot okullarda görev yapan ö¤retmenlerin, yeni programın uygulanmasına ve etkililiğine ilişkin görüşlerini ortaya koymaktır. Bu amaçla dört alt boyuttan oluşan 24 maddelik bir ölçek geliştirilmiştir. Ölçek, geçerlik ve güvenirlik analizleri için Diyarbakır ilindeki pilot okullarda görev yapan 124 öğretmene uygulanmıştır. Ölçeğin güvenirlik analizlerinde Cronbach alpha 0,92; Spearman–Brown 0,85 ve Guttman 0,85 olarak hesaplanmış ve ölçek güvenilir bulunmuştur. Ölçeğin alt boyutları eğitim ortamı, programı tanıma, programı benimseme ve programı uygulama biçiminde adlandırılmıştır. Ölçek daha sonra pilot uygulamanın yapıldığı diğer sekiz ildeki 982 öğretmene uygulanmıştır. Araştırma ile okullardaki eğitim ortamının yeni programın uygulanmasına uygun olup olmadığı belirlenmeye çalışılmıştır. Ayrıca öğretmenlerin yeni programı ne ölçüde tanıdıkları, programı benimseyip benimsemedikleri ve uygulamaya ilişkin görüşleri; il, sınıflardaki öğrenci mevcudu ve cinsiyet değişkenleri açısından ortaya konmuştur. Araştırma sonuçları daha önceki değişik program uygulamaları ile karşılaştırılmış ve tartışılmıştır.
Anahtar Kelime: ilk öğretim programı yapılandırmacılık ilk öğretim öğrenci merkezli eğitim

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Bibliyografik
  • Açıkgöz, K.Ü. (1992). İşbirlikli öğrenme: Kuram, araştırma, uygulama. Malatya:Uğurel Matbaası.
  • Açıkgöz, K.Ü. (2003). Aktif öğrenme (5. Baskı). İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları. Airasian, P. W., & Walsh, M. E. (1997). Constructivist cautions. Phi Delta Kappan, 78,444- 449.
  • Akar H. & Yıldırım, A. (2004). Oluşturmacı öğretim etkinliklerinin sınıf yönetimi dersinde kullanılması: Bir eylem araştırması. http://www.erg.sabanciuniv.edu/iok2004/ web adresinden 10 Ağustos 2005 tarihinde edinilmiştir.
  • Akbaba, T. (2004). Cumhuriyet döneminde program geliştirme çalışmaları. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 54-55. http://yayim.meb.gov.tr/yayimlar/sayi54-55/akbaba.htm web adresinden 07 Ekim.2004 tarihinde edinilmiştir.
  • Akdağ, M., & Güneş, H. (2003). Öğretmen rolünün yaratıcı bir sınıf ortamı oluşturmasındaki önemi. Milli Eğitim Dergisi, Sayı:159, http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/159/akdaggunes.htm web adresinden 13.Ağustos 2005 tarihinde edinilmiştir.
  • Akyüz, Y. (1997). Türk eğitim tarihi (6. Baskı). İstanbul: İstanbul Kültür Üniversitesi Yayınları.
  • Alkan, C. (1979). Eğitim ortamları. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları.
  • Alkan, C., Deryakulu, D., & Şimşek, N. (1995). Eğitim teknolojisine giriş: Disiplin, süreç,ürün. Ankara: Önder Matbaacılık.
  • Applefield, M. J., Huber, R., & Moallem, M. (2000). Constructivism in theory and practice:Toward a better understanding. High School Journal, 84, 35-53.
  • Asan, A. & Güneş, G. (2000). Oluşturmacı öğrenme yaklaşımına göre hazırlanmış örnek bir ünite etkinliği. Millî Eğitim Dergisi, 147, 50-53.
  • Ayaydın, A. (2004a). Çoklu zeka kuramında sanat eğitimi yaklaşımı. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 14, 48-54.
  • Ayaydın, A. (2004b). Sanat eğitiminde çoklu zekâ yöntemi ve uygulama örneği. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 27-44.
  • Ayhan, A. (2002). Dünden bugüne Türkiye’de bilim-teknoloji ve geleceğin teknolojileri. İstanbul:Beta.
  • Aykaç, N. & Başar, E. (2005). İlköğretim sosyal bilgiler dersi eğitim programının değerlendirilmesi. Eğitimde Yansımalar: VIII. Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (s. 343–361). Ankara: Sim Matbaası.
  • Aytaç, T. (2003). 21. yüzyılın başında öğretmenin ve öğrenmenin değişen rolleri. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 45. http://yayim.meb.gov.tr/yayimlar/sayi45/aytac.htm web adresinden 07 Ekim 2004 tarihinde edinilmiştir.
  • Bağcı, N. (2003). Öğretim sürecinde öğrenciye ve öğrenim amacına yönelik yeni yaklaşımlar. Milli Eğitim Dergisi, 159. http://yayim.meb.gov.tr/yayimlar/159/bagci.htm web adresinden 13 Ağustos 2005 tarihinde edinilmiştir.
  • Bahar, M. & Karakırık, E. (2003). Radikal oluşturmacılığa eleştirel bir bakış. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5, 62–77.
  • Balcı, A. (2004). Sosyal bilimlerde araştırma. Yöntem, teknik ve ilkeler. Ankara: PEGEM A Yayınları.
  • Barth, J. L. & Demirtaş, A. (1997). İlköğretim Sosyal Bilgiler Öğretimi. Ankara: YÖK/Dünya Bankası MEGP Yayınları.
  • Başar, E. (2004). Milli eğitim bakanlarının eğitim faaliyetleri (1920-1960). İstanbul: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
  • Bodner, G. M. (1986). Constructivism: A theory of knowledge. Journal of Chemical Education, 63, 873- 878.
  • Brooks, M. G., & Brooks, J. G. (1999). The courage to be constructivist. Educational Leadership, 57, 18-24.
  • Brown, J. S., Collins, A., & Duguid, P. (1989). Situated cognition and the culture of learning. Educational Research, 18 (1), 32-42.
  • Bümen, N. T. (2002). Okulda çoklu zeka kuramı. Ankara: Pegem Yayınları.
  • Büyüköztürk, Ş. (2003). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı-İstatistik, araştırma deseni, SPSS uygulamaları ve yorum. Ankara: Pegem A Yayınları.
  • Campbell, B. (1989). Multiplying intelligence in the classroom. On the Beam, 9 (2), 7 -167.
  • Cannon, J. R. (1997). The constructivist learning environment survey may help halt student exodus from college science courses. Journal of College Science Teaching, 27 (1), 67- 71.
  • Cannon, R. J. (1997). The constructivist learning environment survey. Research & Teaching, 27, 67-71.
  • Cheng, Y. C. (1994). Classroom environment and student affective performance: An effective profile. Journal of Experimental Education, 62, 221-239.
  • Collins, A. B. (2005). İlköğretim Türkçe programları pilot uygulama değerlendirmesi. Eğitimde Yansımalar: VIII. Yeni ilköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (s. 220–229). Ankara: Sim Matbaası.
  • Crowther, D. T. (1999). Cooperating with constructivism. Journal of College Science Education, 29 (1), 17-23.
  • Cunningham, D. J. (1992). Beyond educational psychology: Steps toward an educational semiotic. Educational Psychology Review, 4, 165–194.
  • Çelenk, S., Tertemiz, N. & Kalaycı, N. (2000). ilköğretim programları ve gelişmeler. Ankara: Nobel Yayınları.
  • Çelik, H. (2005). Milli eğitim bakanlığı talim terbiye kurulu başkanlığı, http://ttkb.meb.gov.tr/index800.htm web adresinden 25 Ocak 2005 tarihinde edinilmiştir.
  • Çerçi, A. & Semerci, Ç. (2004). Yapılandırmacı bilişsel çıraklık modelinin yapı tekniği ve uygulamaları –I dersinde psikomotor öğrenmeye etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2), 207–220.
  • Demirel, Ö., Taş, A. M., Tüfekçi, S., Yazçayır, N. & Yurdakul, B. (2000). Yapılandırmacı yaklaşımın öğrenme-öğretme sürecine etkileri. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi IX. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Eğitim Programları ve Öğretim Bildiriler Kitabı içinde, (Cilt 1, s. 297–309). Erzurum.
  • Deryakulu, D. (2001). Yapıcı öğrenme. Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
  • Dimmock, C. (2000). Designing and leading the future school: A cross cultural prospective. London: Falmer.
  • Duman, B. & İkiel, C. (2002). Yapıcı öğrenme kuramına göre sosyal bilgiler öğretimi. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilgiler Dergisi, 12 (2), 245–262.
  • Ercan, F. & Altun, S. A. (2005). İlköğretim fen ve teknoloji dersi 4. ve 5. sınıflar öğretim programına ilişkin öğretmen görüşleri. Eğitimde Yansımalar: VIII Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (s. 311–319). Ankara: Sim Matbaası.
  • Erdem, E. & Demirel, Ö. (2002). Program geliştirmede yapılandırmacılık yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 81–87.
  • Erden, M. (1998). Eğitimde program değerlendirme (3. Baskı). Ankara: Anı Yayınları.
  • Erdoğan, M. (2005). Yeni geliştirilen beşinci sınıf fen ve teknoloji dersi müfredatı: Pilot uygulama yansımaları. Eğitimde Yansımalar: VIII. Yeni İlkö¤retim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (s. 299–310). Ankara: Sim Matbaası.
  • Ergün, M. (1997). Atatürk devri Türk eğitimi (2. Bask›). Ankara: Ocak Yayınları.
  • Finn, J. D., & Achilles, C. M. (1999). Tennessee’s class size study: Findings, implications,misconceptions. Educational Evaluation and Policy Analysis, 21 (2), 97-110.
  • Gardner, H. (1999). Intelligence reframed: Multiple intelligences for the 21st century. New York: Basic Books.
  • Gözütok, F. D. (2003). Türkiye’de program geliştirme çalışmaları. Milli Eğitim Dergisi, 160. http://yayim.meb.gov.tr/yayimlar/160/gozutok.htm web adresinden 17 Eylül 2003 tarihinde edinilmiştir.
  • Gözütok, D., Akgün, Ö. E. & Karacaoğlu, Ö. C. (2005). İlköğretim programlarının öğretmen yeterlikleri açısından değerlendirilmesi. Eğitimde Yansımalar: VIII Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (s.17-40). Ankara: Sim Matbaası.
  • Gülcan, G. M., Türkeli, Y., Parabakan, F., Şölen, A. & Albayrak, F. (2003). Türkiye’de ilköğretim (dünü, bugünü, yarını). İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
  • Güler, D. S. (2003). 4-5 ve 6 yaş okul öncesi eğitim programlarının değerlendirilmesi. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 13, 53-65.
  • Gürol, M. (2002). Eğitim teknolojisinde yeni paradigma: Oluşturmacılık. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (1), 159-183.
  • Hlynka, D. (1991). Postmodern excursions into educational technology. Educational Technology, 31, 27-30.
  • Holloway, J. H. (1999). Caution: Constructivism ahead. Educational Leadership, 57 (3),85- 86.
  • Hoşgörür, V. (2002). Sınıf yönetiminde yapısalcı yaklaşım. Eğitim Araştırmaları Dergisi,9, 73-78.
  • İlköğretim Fen ve Teknoloji Dersi (4-5. Sınıflar) Öğretim Programı. (2004). Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi.
  • İlter, B. G. (2002). Oluşturmacı yaklaşımla ingilizce yazma becerisini geliştirmenin öğrenci başarısına etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniveristesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Ira, N. (2004). Etkili sınıf yönetimi ve aktif öğrenme. Çağdaş Eğitim, 310, 34-39.
  • İşler, A. Ş. (2004). Sanat eğitiminde disiplinlerarası-tematik yaklaşım. Milli Eğitim Dergisi,163. http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/163/isler.htm web adresinden 02 Ağustos 2005 tarihinde edinilmiştir.
  • Kalem, S. & Fer, S. (2003). Aktif öğrenme modeliyle oluşturulan öğrenme ortamının öğrenme, öğretme ve iletişim sürecine etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 3,433–461.
  • Kalıpsız, A. (1994). İstatistik yöntemler. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Basımevi.
  • Kamii, C., & Ewing, J. K. (1996). Basing teaching on Piaget’s constructivisim. Childhood Education, 75 (5), 260- 264.
  • Kılıççı, Y. (1992). Okulda ruh sa¤l›¤›. Ankara: fiafak Matbaas›.
  • Kıyıcı, F. B. (2004). Fen bilgisi öğretiminde oluşturmacı yaklaşım uygulamasının akademik başarıya etkisinin belirlenmesi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 177-187.
  • Koç, G. (2000a). Etkin öğrenme yaklaşımının eğitim ortamlarında kullanılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19, 220–226.
  • Koç, G. (2000b). Öğrenme faaliyetlerini planlarken öğrenciyi merkeze alma konusunda karşılaşılan güçlükler. Gazi Üniversitesi Mesleki Eğitim Dergisi, 2(3), 13–25.
  • Kuran, K. (2005). Bir değişim ve gelişim süreci olarak eğitimde toplam kalite yönetimi ve aktif öğrenme ilişkisi. Çağdaş Eğitim, 317, 14-22.
  • Kutlu, Ö. (2005). Yeni ilköğretim programlarının “öğrenci başarısındaki gelişimi değerlendirme” boyutu açısından incelenmesi. Eğitimde Yansımalar: VIII. Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (s. 64–71). Ankara: Sim Matbaası.
  • Lerman, S. (1989). Constructivism, mathematics and mathematics education. Educational Studies in Mathematics, 20, 211-223.
  • Maiden, J., & Foreman, B. A. (1998). Cost, design and climate: Building a learning environment.School Business Affairs, 64 (1), 40–44.
  • Matthews, M. R. (1992). Constructivism and empiricism: An incomplete divorce. Research in Science Education, 22, 299-307.
  • MEB Talim Terbiye Kurulu Baflkanlığı (2005). Yeni programlar ile ilgili açıklamalar. http://ttkb.meb.gov.tr/index800.htm web adresinden 22 A¤ustos 2005 tarihinde edinilmiştir.
  • MEB, Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı, (2004). Öğrenci merkezli eğitim. http://earged.meb.gov.tr/mlo/ana.htm web adresinden 25 Mart 2004 tarihinde edinilmiştir.
  • Meehan, P. (2005). Accounting for style. http://www.tefl.net/esl-articles/learningstyles. htm web adresinden 29 Ağustos.2005 tarihinde edinilmiştir.
  • Mvududu, N. (2005). Constructivism in the statistics classroom: from theory to practice. Teaching Statistics, 27 (2), 49-54.
  • Öğülmüş, S., Demirtaş, A., Güven, S., Karabağ, G., İnal, S., Mendi, F. et al. (2004). İlköğretim (1-3. sınıflar) hayat bilgisi dersi öğretim programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü Basım Evi.
  • Öngen, D. (2003). Epistemolojik inançlar ile problem çözme stratejileri arasındaki ilişkiler: Eğitim fakültesi öğrencileri üzerine bir çalışma. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 13,155-163.
  • Özdamar, K. (1999). Paket programlar ile istatistiksel veri analizi (2. baskı). Eskişehir: Kaan Kitabevi.
  • Özdamar, K. (2001). SPSS ile biyoistatistik (3. Baskı). Eskişehir: Kaan Kitapevi.
  • Özdener, N. & Özçoban, T. (2004). Bilgisayar öğretiminde çoklu zekâ kuramına göre proje tabanlı öğrenme modelinin öğrenci başarısı üzerine etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 4, 147-170.
  • Özkan, B. (2001). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarında özgün etkinlik ve materyal kullanmanın etkililiği. Yayımlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Pehlivan, K. B. (2004). Sınıf öğretmeni adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları ve okul tutumları arasındaki ilişki. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 14, 211–218.
  • Perkins, D. (1999). The many faces of constructivism. Educational Leadership, 57 (3), 6-11.
  • Phillips, D. C. (1995). The good, the bad and the ugly: The many faces of constructivism. Educational Researcher, 24 (7), 5-12.
  • Rauff, J. V. (1994). Constructivism, factoring and beliefs. School Science and Mathematics, 94, 421- 426.
  • Senemoğlu, N., Gömleksiz, M. & Üstündağ, T. (2001). İlköğretimde etkili öğretme ve öğrenme öğretmen el kitabı (Modül 1 öğrenmenin oluşumu). Ankara: Özsen Matbaası.
  • Sunay, H. (1997). Öğretim stratejilerinden hümanist yaklaşıma göre öğrenmenin kolaylaştırılması. Çağdaş Eğitim Dergisi, 237, 25-27.
  • Sümbüloğlu, K. & Sümbüloğlu, V. (2000). Biyoistatistik. Ankara: Hatiboğlu Yayınları.
  • Şahin, Y. T. (2001). Oluşturmacı yaklaşımın sosyal bilgiler dersinde bilişsel ve duyuşsal öğrenmeye etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 1, 463-482.
  • Şahinel, S. (2002). Eleştirel düşünme. Ankara: Pegem Yayınları.
  • Tertemiz, N. I. (2004). Çoklu zekâ kuramına göre bütünleştirilmiş etkinliklerin öğrenci başarısı üzerinde etkisi. Eğitim ve Bilim, 134, 1–10.
  • Tezci, E. (2002). Oluşturmacı öğretim tasarımı uygulamasının ilköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin yaratıcılıklarına ve başarılarına etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
  • Tonbul, Y. & Yalçınkaya, M. (2003). Bilgi toplumunda neden aktif öğrenme ve toplam kalite yönetimi. Niğde Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim ve Bilim Dergisi, 2, 35-52.
  • Ünver, G. (2002). Öğretmen adaylarının öğrenci merkezli öğretimi planlama, uygulama ve değerlendirme becerilerini geliştirme. Yayımlanmamış doktora tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Walker, S. E. (2003). Active learning strategies to promote critical thinking. Journal of Athletic Training, 38, 263–268.
  • Wheatley, G. H. (1991). Constructivist perspectives on science and mathematics learning. Science Education, 71 (1), 9- 21.
  • Wittrock, W. C. (1985). The generative learning model and its implications for science education. Studies in Science Education, 12, 59-87.
  • Yaşar, Ş., Gültekin, M., Türkan, B., Yıldız, N. & Girmen, P. (2005). Yeni ilköğretim programlarının uygulanmasına ilişkin sınıf öğretmenlerinin hazırbulunuşluk düzeylerinin ve eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi (Eskişehir ili örneği). Eğitimde Yansımalar: VIII Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (s.51–63). Ankara: Sim Matbaası.
  • Yeşildere, S. & Türnüklü, E. B. (2004). Matematik öğretiminde oluşturmacı değerlendirme. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 16, 39-49.
  • Yüksel, S. (2003). Türkiye’de program geliştirme çalışmaları ve sorunları. Milli Eğitim Dergisi, 159. http://yayim.meb.gov.tr/yayimlar/159/syuksel.htm web adresinden 17 Eylül 2004 tarihinde edinilmiştir.
APA Gömleksiz M (2005). Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. , 371 - 384.
Chicago Gömleksiz Mehmet Nuri Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. (2005): 371 - 384.
MLA Gömleksiz Mehmet Nuri Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. , 2005, ss.371 - 384.
AMA Gömleksiz M Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. . 2005; 371 - 384.
Vancouver Gömleksiz M Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. . 2005; 371 - 384.
IEEE Gömleksiz M "Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi." , ss.371 - 384, 2005.
ISNAD Gömleksiz, Mehmet Nuri. "Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi". (2005), 371-384.
APA Gömleksiz M (2005). Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 5(2), 371 - 384.
Chicago Gömleksiz Mehmet Nuri Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri 5, no.2 (2005): 371 - 384.
MLA Gömleksiz Mehmet Nuri Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, vol.5, no.2, 2005, ss.371 - 384.
AMA Gömleksiz M Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 2005; 5(2): 371 - 384.
Vancouver Gömleksiz M Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri. 2005; 5(2): 371 - 384.
IEEE Gömleksiz M "Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi." Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 5, ss.371 - 384, 2005.
ISNAD Gömleksiz, Mehmet Nuri. "Yeni İlköğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi". Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri 5/2 (2005), 371-384.