“Eşit haklar ve halkların kendi kaderini tayin (self-determinasyon) ilkesi” Birleşmiş Milletler Şartı’nın kurucu amaçlarından biri olarak 1. maddesinde düzenlenmiştir. Uluslararası toplumun tamamı tarafından politik ve hukukî olarak onaylanmasına karşın, self-determinasyon tartışmalı bir hukukî yapı olarak varlığını sürdürmektedir. Bu çalışma self-determinasyon kavramının politik bir idealden hukukî bir ilkeye ve oradan da hukukî bir hakka evrilişini tarihsel süreç içerisinde sunmaktadır. Kavramın en doğru ele alınışının onun hem bir ilke hem bir hak olarak dinamik ve birleşik bir doğası olduğunu kabul etmekten geçtiğini savunmakta ve BM Genel Kurul Kararlarından UAD Danışma Görüşlerine uzanan geniş bir kapsamda uluslararası hukuk enstrümanlarını takip ederek uluslararası hukukta hangi halk kategorilerinin içsel veya dışsal anlamda self-determinasyon hakkına sahip olduğunu saptamayı amaçlamaktadır. Kosova’nın bağımsızlığı sorununun bu dinamiğin bir örneği olarak kullanıldığı çalışma, self-determinasyon ilkesi ve hakkının ele alınması ve eleştirel değerlendirmeye tabi tutulmasına yardımcı olmak için tarihsel ve analitik bir çerçeve sunmaktad