Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation

Feyza Topçuoğlu (Orta Doğu Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye)
Tasarım+Kuram
11 3
Yıl: 2022 Cilt: 18 Sayı: 35 Sayfa Aralığı: 1 - 18 Metin Dili: İngilizce DOI: 10.14744/tasarimkuram.2022.71463 İndeks Tarihi: 08-06-2022

Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation

Öz:
Architecture’s bounds with nature are represented as a complex process in a perverse cycle in the linear history of architecture and the process is intertwined with human actions, resulting in the built environment. Architecture tries to legitimize itself by incorporating culture to control and spatialize over nature in the socio-cultural dimension. This study aims to analyse architecture as remain in-between nature and culture by problematizing and questioning nature/culture dualism in the context of mimesis. In this way, this research focuses on the statements on mimesis and concerns that mimesis is a natural phenomenon and an artificial invention impacting architecture related to manners and customs collected under the cultural context. The mediating role of culture over nature is traced from the primitive hut which represents the cultural re-evaluation of nature in the most primitive level of architecture and the origins of architecture. The study traces the precedents of the primitive hut from the antiquity at first dwelling house by Vitruvius and other evolving figures as rustic cabin and primordial dwelling by the explicit viewpoints of Marc-Antoine Laugier and Jean Nicolas Louis Durand in the 18 th century, and Gottfried Semper in the 19th century. Then this study finds out the paradigm shift on the nature-culture doctrine through rethinking evolving architectural practice until today by regarding nature as a sort of object to be manipulated and exploited as a different ontological reality under the cultural re-evaluation of the nature. In a further investigation, it has resulted that; primitive hut as a typical model is an output of culture with its bounded codes in balance with nature as a result of its evaluation of a critical object through enlightening the mimesis by the architectural existence and literary efforts
Anahtar Kelime:

-

Öz:
Mimarlığın doğayla olan bağlantısı mimarlık tarihinde karmaşık bir döngü içerisinde temsil edilir ve süreç olarak yapılı çevre ile sonuçlanan insan eylemleriyle iç içe geçer. Mimarlık, doğayı kontrol etmek ve mekânsallaştırmak için kültürü kendi disip- lini ile birleştirerek meşrulaştırmaya çalışır. Bu çalışma, mimarlık üzerinden taklit, kopya, benzerlik ve farklılık gibi pek çok kavramı kapsayan mimesis bağlamında doğa/kültür ikilemini sorunsallaştırmakta ve sorgulamaktadır. Antik çağdan günümüze otoriter varlığı ile mimarlıkta önemli konumda olan doğa, farklı yorumlarla birlikte disiplin içerisinde materyal varlığını kültür aracılığıyla temsil etmektedir. Çalışma iki terimi de anlamak için mimarlığın kutsal kitapları olarak bilinen Vitruvius’un Mimarlık Üzerine 10 Kitabı’ndan başlayarak, Serlio ve Palladio’nun Mimarlık Üzerine kitaplarındaki doğa algısının mimar- lıkta kültürü nasıl ikincil bir doğa olarak kurguladığını eleştirel bir literatür taraması üzerinden irdelemektedir. Doğa ve kültür arasındaki ilişki birbirleriyle çekişmeli bir tartışmayı ortaya çıkarmıştır. Bunun üzerine klasik dönemden günümüze doğrusal bir tarihsel anlatı içinde kültürün doğadan ayrılmasının eleştirisi adına temeller atılmıştır. Mimesis kavramının bu temeller üzerinden doğanın özünü ortaya çıkarmak için insan eylemi üzerinden anlamlı yorumlar ve örüntülerle ortaya çıkması da bu eleştirileri güçlendirmektedir. Mimesis mimarlığın zamansallığında doğa ile pazarlık içerisinde ve kültürel sürekliliklerin derinliğindeki yaratıcı ve anlamsal çıkarımlarla mimari imgeleri oluşturur. Böylece doğadaki bir nesnenin benzerliği veya işlevselliği doğanın taklidinin mimari imgesiyle kültürel kimlik kazanması ve gerçekliğin asimilasyonlarıyla temsil edilir. Bu araştırma mimesis üzerine değinilen ifade ve söylemlerle mimesisin yalnızca doğayla ilintili değil, aynı zamanda kültürel bağlamda da ortaya çıkan biçim ve geleneklerle mimarlık disiplininde yapay bir düzen oluşturduğunu savunmaktadır. Belirli evrensel veya mutlak değerlerle doğayı ve kaynaklarını insan mükemmelliğine göre evcilleştiren, kültür ve mimarlık üretiminin kökenlerine dayanan en belirgin pratik ilkel kulübedir. Çalışmada kültürün doğa üzerindeki rolü, ilkel mimarlığın ve mimarinin kökenlerinden gelerek doğanın kültürel olarak değerlendirmesini temsil eden ilkel kulübe üzerinden gözlemlenmektedir. Çalışma ilk olarak Vitruvius’un antik dönemde mesken olarak ele aldığı ilkel kulübenin, 18. yüzyılda Marc-Antoine Laugier ve Jean Nicolas Louis Durand’ın ve 19. yüzyılda Gottfried Semper’in bakış açılarına ve kurgularına göre yeniden şekillenmesi ve temsiliyetini sorgulamaktadır. Mimarlığın evrensel dilini karakterize ederken doğanın kısıtlayıcı koşulları altında “bütün bir destek ve ölçü sistemine dönüşen iki gövdeye düşen bir ağaç dalının kazası” olarak ilkel kulübe, doğal koşulların mimesis ve analoğu ile bilişsel temsiller ve şemalar zemininde kültüre ilerleyen insan zihnini çağrıştırır. Mimarlığın temelleri doğadan gelen basitlik, sağlamlık, düzenlilik ve simetri normlarının manevrasıyla, içerisinde sosyo-kültürel bir ekonominin döndüğü ilkel kabinlerden, anıtsallık ve süslemenin ön plana çıktığı mimari elemanların toprak yığını üzerinde çevrelenip, bütün bu olu- şumu korumak adına üst örtünün getirildiği ve zenginleştiği konut kavramına doğru evcilleştirilir. Mimesis, özne ve nesne (doğa/kültür) arasındaki antitezin ötesine geçerek modern dönem ve sonrasında antikiteden farklılaşmıştır. Mimesis histografisi üzerinden gelişen çalışma, ilkel kulübelerin gelişimindeki mütevazi başlangıçları daha sonraki bir aşa- maya eklemleyerek oldukça karmaşık mekan yaratma bilincine ışık tutmaktadır. Doğayı manipüle edilecek bir ontolojik ger- çeklik olarak ele alarak günümüze kadar gelişen mimarlık pratiği doğa-kültür doktrini üzerinde değişen paradigmayı öne çıkarır. Bu paradigma, 21. yüzyılda doğadan geri çekilmek için mimesisi bir jeneratör olarak kullanarak mimari prototipler yaratmanın yerine sosyo-mekansal süreklilik içerisinde doğa-kültür diyalektiğini yeni ve var olmayan olasılıklara doğru yön- lendirir. Geometrik soyutlamanın arkitektonik kavramı olan mimesis, daha nesnel, rasyonel ve maddi olarak insan kültürüne yakın ikinci doğadan gelişen ve birçok boyuttan oluşan yeni bir dünya olarak temsil edilir. Bütün bu temsil ve soyutlama süreci ve mimarlıktaki yaratıcı dürtü “mimesisin genel şemsiyesi” altında taklitten öte duyusal bilgi kümülatifi olarak toplanabilir. Böylece mimarlık, insana ve çevresindeki nesnelere aracılık ederek duyusal bilgi akışıyla insanın iç doğasını daha da yansıtır. Mimesisin yaygın olarak uygulanması, doğayı metalaştırarak mevcut teknolojiye uyum sağlayan mimari tasarıma entegre edilir. Malzeme kullanımındaki yaratıcılık, uyarlanabilirlik, ölçeklenebilirlik ve optimize edilmiş üretim teknikleri aracılığıyla, doğanın değişmez yasalarını göz ardı ederek, doğadan arındırılmış optimal modeller kolayca karakterize edebilir. Bu
Anahtar Kelime:

Belge Türü: Makale Makale Türü: Derleme Erişim Türü: Erişime Açık
  • Adorno, T. W. (1997). Aesthetic theory. A&C Black. Alberti, L. B. (1955). Ten books on architecture (G. Leoni, Trans.). Transatlantic arts. (Original work published 1726).
  • Auerbach, E. (2003). Mimesis: The Representation of Reality in Western Literature (W. Trask, Trans.). Princeton: Princeton UP.
  • Benjamin, W., & Tarnowski, K. (1979). Doctrine of the Similar (1933). New German Critique, (17), 65-69.
  • Blackmore, S., & Blackmore, S. J. (2000). The meme machine (Vol. 25). Oxford Paperbacks.
  • Buchli, V. (2020). An anthropology of architecture. Routledge. Chestnova, E. (2017). The house that Semper built. Architectural Theory Review, 21(1), 44-61.
  • Chu, K. (2006). Metaphysics of genetic architecture and computation. Architectural Design, 76(4), 38-45.
  • Costa Lima, L. (2013). On mimesis and the control of the imaginary. Culture, Theory and Critique, 54(2), 145-165.
  • Crowe, N. (1995). Nature and the idea of a man-made world, an investigation into the evolutionary roots of form and order in the built environment. The MIT Press, USA.
  • D’Alembert, J. L. R. (1963). Preliminary discourse to the Encyclopaedia of Diderot (Richard N. Schwab. and Walter E. Rex, Trans). Indianapolis.
  • Dalwood, D., Blier, S. P., Bohde, D., Evans, H. C., Fraser, S. E., Habinek, T., ... & Potts, A. (2013). Notes from the field: Mimesis. The Art Bulletin, 95(2), 190-211.
  • Demirkan, Ö., Usta, A., & Engin, E. (2019). Archi-mimesis as a design doctrine. The Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 9(2), 207-215.
  • De Beistegui, M. (2012). Aesthetics after metaphysics: from mimesis to metaphor (Vol. 40). Routledge. Descola, P. (2013). Beyond nature and culture. University of Chicago Press.
  • Di Palma, V. (2002). Architecture, environment, and emotion: Quatremére de Quincy and the concept of character. AA Files, (47), 45-56.
  • Donald, M. (2006). Art and cognitive evolution. The artful mind: Cognitive science and the riddle of human creativity, 3, 20.
  • Durand, J. N. L. (2000). Précis of the Lectures on Architecture (D. Britt, Trans.). The Getty Research Institute (original work published 1802).
  • Emmons, P., Lomholt, J., & Hendrix, J. S. (2012). The cultural role of architecture: contemporary and historical perspectives. Routledge.
  • Foucault, M. (2010). The Archaeology of Knowledge and The Discourse on Language [1969]. London and New York: Vintage Books.
  • Frampton, K. (1995). Studies in tectonic culture: The poe- tics of construction in nineteenth and twentieth century architecture. MIT Press.
  • Gebauer, G. & Wulf, C. (1996). Mimesis: Culture, Art, Society. Berkeley: University of California Press.
  • Glacken, C. J. (1967). Traces on the Rhodian shore: Nature and culture in Western thought from ancient times to the end of the eighteenth century (Vol. 170). Univ. of California Press.
  • Hagan, S. (2001). Taking shape: a new contract between architecture and nature. Routledge.
  • Hays, K. M. (2010). Architecture’s desire: reading the late avant-garde. MIT Press.
  • Hearn, M. F. (1990). The architectural theory of Viollet-le- Duc: readings and commentary. Cambridge MA: MIT Press.
  • Herrmann, W. (1962). Laugier and eighteenth-century French theory. Zwemmer.
  • Herzog & de Meuron (1993). Poesis-Production in Cynthia C. Davidson (Ed.). Anyway. Symp. Proceedings Barcelona, Spain. 1993. New York, Anyone Corporation / Rizzoli International, 1994. Vol. 3, 84-89.
  • Heynen, H., & Adorno, T. W. (1992). Architecture between Modernity and Dwelling: Reflections on Adorno’s “Aesthetic Theory”. Assemblage, (17), 79-91.
  • Heynen, H. (2000). Architecture and modernity: a critique. MIT press.
  • Hvattum, M. (2006). Origins redefined: a tale of pigs and primitive huts. Primitive: Original matters in architecture, 33-42.
  • İnceköse, Ü. (2008). Çağdaş Mimarlık Söylemleri ve Doğa Bilimsel Bilgi: “Yeni” Mimarlık için “Yeni”den Bilimsel Kavramlar. Mimarlık Dergisi, 341(5-6), 32-34.
  • Jacoby, S. (2013). The reasoning of architecture: type and the problem of historicity [Doctoral Dissertation, Berlin Technical University].
  • Kaika, M. (2005). City of flows: Modernity, nature, and the city. Psychology Press.
  • Kruft, H. W. (1994). History of architectural theory. Princeton Architectural Press.
  • Latour, B. (1993). We have never been modern. Harvard University Press.
  • Laugier, M. A. (1753). Essai sur l’architecture. Duchesne. Lavin, S. (1992). Quatremère de Quincy and the invention of a modern language of architecture. The MIT Press.
  • Leach, N. (1998). Vitruvius crucifixus: Architecture, mime- sis and the death instinct. AA Files, 37-43.
  • Lee, S. (2014). Architecture in the age of apparatus-centric culture [Doctoral Dissertation, TU Delft].
  • Loschke, S. K. (2016). Materiality and architecture. Routledge.
  • Mitchell, W. J. T. (1994). Imperial landscape. Landscape and Power, Chicago: University of Chicago Press.
  • Noble, J. (2000). The Architectural typology of Antoine Chrysostome Quatremere de Quincy (1755-1849). The Architectural Typology of A. Quatremère, 161.
  • Owen, C. (2008). Architecture between the culture-nature dualism: a case study of Geoffrey Bawa’s Kandalama hotel. International Journal of Architectural Research, 2(1), 40-56.
  • O’Neill, M., & Hubbard, P. (2010). Walking, sensing, belonging: ethno-mimesis as performative praxis. Visual Studies, 25(1), 46-58.
  • Palladio, A. (1997). The four books on architecture (R.Tavernor and R. Schofield. Trans). MIT Press. (Original work published 1570).
  • Pallasmaa, J. (2010). Aesthetic and existential space the dialectics of art and architecture. Bringing the World into Culture: Comparative Methodologies in Architecture, Art, Design and Science, ASP/ VUBPRESS/UPA.
  • Perrault, C. (1993). Ordonnance for the five kinds of columns after the method of the ancients (I. K. McEwen Trans.). Getty Center. (Original work published 1683).
  • Pollio, M. V. (1960). Ten books of architecture (M. H. Morgan. Trans.). Dover Publications.
  • Pope, A. (2018). On the Modern Mimesis of Nature. Networks, Tools, and Ecological Thought. Ra. Revista de Arquitectura, 20, 22-41.
  • Possamai, F. V. (2013). Nature and culture dualism: Genesis of an obsolete dichotomy. Philosophy Study, 3(9), 836.
  • Quincy Q.& Chrysostome A. (1832). Dictionnaire histo- rique d’architecture : comprenant dans son plan les notions historiques, descriptives, archéo- logiques, biographiques, théoriques, didactiques et pratiques de cet art. Paris: Librairie d’Adrien le Clere.
  • Rapoport, A. (1987). On the cultural responsiveness of architecture. Journal of Architectural Education, 41(1).
  • Rolston, H. (1988). Environmental ethics: duties to and values in the natural world-book summary [Doctoral dissertation, Colorado State University].
  • Ruskin, J. (1885). The seven lamps of architecture (Vol. 521). New York: John B. Alden.
  • Rykwert, J. & Laanes C. (1972). On Adam’s house in para- dise: The Idea of the primitive hut in architectural history. Museum of Modern Art.
  • Seif, F. Y. (2010). Mutual mimesis of nature and culture: A representational perspective for eco-cultural metamorphosis. Sign Systems Studies, 38(1/4), 242-267.
  • Semper, G. (1989). The four elements of architecture and other writings (H.F. Mallgrave and W. Herrmann Trans.). Cambridge University Press. (Original work published in 1851).
  • Serlio, S. (1996). Sebastiano Serlio on architecture (V. Hart and P. Hicks Trans.). Yale University Press. (Original work published in 1545).
  • Schumacher, P. (2018). Design as second Nature. Retrieved February 19, 2021 from, https://www.patrikschu- macher.com/Texts/Design%20as%20Second%20 Nature.html.
  • Schwarzer, M. (1993). Ontology and representation in Karl Bötticher’s theory of tectonics. The Journal of the Society of Architectural Historians, 52(3), 267-280.
  • Shore, B. (1996). Culture in mind: cognition, culture, and the problem of meaning. Oxford: Oxford University Press.
  • Staiger, U., Steiner, H., & Webber, A. (2009). Memory culture and the contemporary city: building sites. Springer.
  • Sohn, W. J. (2011). In Search of Another Eye: Mimesis, Chinese Aesthetics, Post/modern Theatre [Doctoral dissertation, University of London].
  • Usta, A., & Demirkan, Ö. (2017). Mimesis and cultural co- des in architectural design process. 3rd ICNTAD Conferences, 28-30 April 2017, Helsinki, Finland.
  • Üveges, G. (2008). Mimesis and abstraction-the paradigma- tic principles and traditions of fine art repre- sentation in the training of architects. Periodica Polytechnica Architecture, 39(1), 35-40.
  • Viollet-le-Duc, E. E. (1990). The foundations of architec- ture (K.D. Whitehead Trans). New York: George Braziller. (Original work published 1854).
  • Whittick, A. (1977). Mimesis, Abstraction and Perception. Philosophy, 52(199), 82-89.
  • Williams, R. (1961). The Analysis of Culture. Long Revolution, 61-94.
  • Woodruff, P. (1992). “Aristotle on Mimesis.” Essays On Aristotle’s Poetics. Ed. A.O. Rorty. Princeton (Nj): Princeton University, 73-95.
  • Younes, S. (1999). The True, the Fictive and the Real: The historical dictionary of architecture of Quatremere de Quincy. Introductory essays and selected translations. A. Papadakis
APA TOPÇUOĞLU F (2022). Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation. , 1 - 18. 10.14744/tasarimkuram.2022.71463
Chicago TOPÇUOĞLU Feyza Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation. (2022): 1 - 18. 10.14744/tasarimkuram.2022.71463
MLA TOPÇUOĞLU Feyza Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation. , 2022, ss.1 - 18. 10.14744/tasarimkuram.2022.71463
AMA TOPÇUOĞLU F Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation. . 2022; 1 - 18. 10.14744/tasarimkuram.2022.71463
Vancouver TOPÇUOĞLU F Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation. . 2022; 1 - 18. 10.14744/tasarimkuram.2022.71463
IEEE TOPÇUOĞLU F "Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation." , ss.1 - 18, 2022. 10.14744/tasarimkuram.2022.71463
ISNAD TOPÇUOĞLU, Feyza. "Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation". (2022), 1-18. https://doi.org/10.14744/tasarimkuram.2022.71463
APA TOPÇUOĞLU F (2022). Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation. Tasarım+Kuram, 18(35), 1 - 18. 10.14744/tasarimkuram.2022.71463
Chicago TOPÇUOĞLU Feyza Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation. Tasarım+Kuram 18, no.35 (2022): 1 - 18. 10.14744/tasarimkuram.2022.71463
MLA TOPÇUOĞLU Feyza Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation. Tasarım+Kuram, vol.18, no.35, 2022, ss.1 - 18. 10.14744/tasarimkuram.2022.71463
AMA TOPÇUOĞLU F Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation. Tasarım+Kuram. 2022; 18(35): 1 - 18. 10.14744/tasarimkuram.2022.71463
Vancouver TOPÇUOĞLU F Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation. Tasarım+Kuram. 2022; 18(35): 1 - 18. 10.14744/tasarimkuram.2022.71463
IEEE TOPÇUOĞLU F "Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation." Tasarım+Kuram, 18, ss.1 - 18, 2022. 10.14744/tasarimkuram.2022.71463
ISNAD TOPÇUOĞLU, Feyza. "Architecture Taking Shape Between Nature and Culture: The Primitive Hut as a Man-Made Creation". Tasarım+Kuram 18/35 (2022), 1-18. https://doi.org/10.14744/tasarimkuram.2022.71463
Sayfa Oluşturulma Tarihi
23-04-2024 22:58

İLETİŞİM

TÜBİTAK ULAKBİM TR Dizin

Yüzüncüyıl, İşçi Blokları Mahallesi

Muhsin Yazıcıoğlu Caddesi No:51/C

06530 Çankaya / ANKARA +90 (312) 298 92 00

trdizin@tubitak.gov.tr

TÜBİTAK ULAKBİM Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi Cahit Arf Bilgi Merkezi © Tüm Hakları Saklıdır. Gizlilik Politikası Kullanım Şartları