İnsanlar pek çok düşünce üretir. Ancak üretilen bu düşüncelerin tamamı değil; sadece bir kısmı geçerlidir. Mantık olarak adlandırılan alan da geçerli olan söz konusu düşüncelere odaklanır, onlara ilişkin yapıları belirlemeye çalışır. Bundan dolayı, ister pozitif bilimler isterse insan ve toplum bilimleri içinde yer alsın, her disiplin için kendi alanında üretilen düşüncelerin, dolayısıyla da bilgilerin, bu yapılar kullanılarak ortaya konması, yani mantık alanıyla işbirliği içinde bulunularak ifade edilmesi, bu düşünce ve bilgilerin tutarlılıkları ve geçerlilikleri açısından son derece önemlidir. Bu husus dikkate alınarak mantık, asırlarca diğer alanların öğreniminden önce öğrenilmesi gereken bir hazırlayıcı disiplin olarak görülmüştür.Buna yönelik de özet mahiyetinde eserler kaleme alınmıştır. Bu konuda eser veren düşünürlerden biri de Esîruddîn Ebherî’dir. Onun Îsâgûcî olarak adlandırdığı oldukça kısa ve sözlük mahiyetindeki çalışması asırlarca İslâm Dünyası’nda mantığa bir giriş kitabı olarak görülmüş ve okullarda okutulmuştur. Bu çalışmada; Ebherî’nin Îsâgûcî adlı eseri, modern mantık açısından incelenecektir. Bu doğrultuda, bu kitaptaki önermeler ve çıkarımlar sembolik açıdan ifade edilmeye çalışılacaktır. Ayrıca sembolleştirilen bu önermelerin ve çıkarımların tutarlılıkları ve geçerlilikleri denetlenecektir. Bunun için de modern mantıkta kullanılan bir denetleme yöntemi olan çözümleyici çizelgeden yararlanılacaktır.