Amaç: Bu araştırma, kronik hastalıklara sahip bireylerin primer bakım vericilerinin merhamet ve depresyon düzeylerini ve 2 durum arasındaki ilişkiyi incelemeyi amaçlamaktadır. Gereç ve Yöntemler: Kesitsel ve tanımlayıcı tipteki araştırma, Kasım 2019-Ocak 2020 tarihleri arasında 389 bakım verici ile gerçekleştirilmiştir. Verilerin toplanması için “Tanıtıcı Bilgi Formu”, “Merhamet Ölçeği” ve “Beck Depresyon Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis ve Spearman korelasyon testinden yararlanılmıştır. Bulgular: Bakım verenlerin %47,8’inin 34-49 yaş aralığında, %88,2’sinin kadın, %93,8’inin evli, %84,6’sının çocuk sahibi olduğu, %39,6’sının lise mezunu, %65’inin çalışmadığı (%19’unun bakım verebilmek için işten ayrıldığı), %56’sının gelirlerinin giderlerine denk olduğu, %50,6’sının bakım verilen hastanın eşi olduğu belirlenmiştir. Aynı zamanda bakım vericilerin %79,2’sinin daha önce bakım deneyiminin olmadığı, %65,8’inin bakım verirken maddi/manevi olarak desteklenmediği, %73’ünün rol/ilişki durumlarında herhangi bir değişme olmadığı saptanmıştır. Bakım verenlerin merhamet düzeylerinin ise orta düzeyde olduğu ve tamamına yakınının orta-şiddetli düzeyde depresyon yaşadığı belirlenmiştir. Merhamet düzeyi ve depresyon arasında ise negatif yönlü anlamlı bir ilişki saptanmıştır. Sonuç: Bu çalışma, bakım veren bireyler üzerinde merhamet düzeyini belirleyen ve depresyonla ilişkisini inceleyen az sayıda çalışmadan biridir. Çalışmadan elde edilen bulgular doğrultusunda, merhamet düzeyinin artması ile depresyon düzeyinin azaldığı sonucuna ulaşılmıştır. Bakım verenlerin merhamet düzeylerinde artışın sağlanmasıyla depresyon yaşama riski azaltılabilir. Bu nedenle bakım veren bireylerin merhamet düzeylerinin ölçülmesi, düşük merhamet düzeyine sahip bireylerin merhamet eğitimi programları ile desteklenmesinin kaliteli bakım için önemli olduğu düşünülmektedir.