TY  - JOUR
TI  - Deniz Mayınlarının Osmanlı Devletindeki Gelişimi ve 1915 Çanakkale Boğaz Savunmasındaki Rolü
AB  - Deniz Harbi’nde gemiler için etkili tahrip ve tehdit unsuru olarak kullanımı dünyada kısa sürede yaygınlaşan deniz mayınları, muharebe silahı niteliğini 19. yüzyıl ortasından itibaren kazanmıştır. Osmanlı Devleti, sahip olduğu geniş coğrafyasındaki sahillerini korumak amacıyla deniz mayınlarını envanterine kazandırma ve bunları geliştirme çabasında yer alarak tedarik, üretim ve teşkilat aşamalarını hızla geçirmiştir. Bu yeni muharebe aracının ilk uygulama alanları ise Çanakkale ve İstanbul Boğazları, Selanik, Golos ve İzmir gibi merkezler olmuştur. 20. yüzyılın ilk çeyreğinde, kıyıdan kontrollü sabit mayınlar geliştirilerek bağımsız olarak atılabilen otomatik mayınların kullanımı yaygınlaşmıştır. Osmanlı Devleti de ilk kez Osmanlı-İtalya Harbi (1911-1912)’nde otomatik deniz mayınını kullanmıştır. 1915 yılından önce Çanakkale Boğazı’ndaki mayın faaliyetleri, akıntılı sularda mayın kullanımı ile ilgili önemli tecrübelerin kazanılmasını sağlamıştır.
1915 Çanakkale Boğaz Savunması’nda sabit kurulan mayın hatları dışında, “serseri mayın” olarak tabir edilen mayın türü de kullanılmıştır. Serseri mayın Birleşik Filo’nun en çok çekindiği unsurların başında gelmiştir. 18 Mart 1915 tarihinde Birleşik Filo’nun mağlubiyetine yol açan en temel faktör; kıyı bataryası ve projektör desteği ile deniz mayınları olmuştur. 
Bu makalede, 18 Mart 1915 tarihinde Çanakkale Boğaz Savunması’nın zafer ile taçlanmasında en temel unsur olan deniz mayınlarının tarihsel gelişim içerisinde Osmanlı Devleti’ndeki kullanımı ve 1915 yılındaki rolü üzerine durulmuştur.
AU  - Arabacı, Hüseyin
AU  - KARATAS, MURAT
DO  - 10.24186/vakanuvis.880440
PY  - 2021
JO  - Vakanüvis Uluslararası Tarih Araştırmaları Dergisi (Online)
VL  - 6
IS  - 1
SN  - 2149-9535
SP  - 36
EP  - 75
DB  - TRDizin
UR  - http://search/yayin/detay/524870
ER  -