Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri

Attila ÇİNER (Hacettepe Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi, Jeoloji Mühendisliği Bölümü, Ankara, Türkiye)
Türkiye Jeoloji Bülteni
986 22
Yıl: 2003 Cilt: 46 Sayı: 1 Sayfa Aralığı: 55 - 78 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri

Öz:
Türkiye'nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzullaşması ile ilgili çökellerin bulunduğu bölgeler başlıca 3 gurup altında toplanırlar: 1. Toros Dağları, 2. Doğu Karadeniz Dağları, 3. Volkanlar ve Anadolu'nun diğer bağımsız dağları. Toros Dağları (Akdeniz kıyısı ve Güneydoğu Anadolu): Güncel buzulların üçte ikisi Güneydoğu Anadolu'da toplanmıştır. Bunlardan sadece Cilo Dağı (4168 m) l0'dan fazla buzul barındırır. Yapılan hesaplar güncel daimî kar sınırının 3400-3600 m, Son Buzul Çağı daimi kar sınırının ise 2800 m civarında olduğunu göstermektedir. Orta Toroslar'da, Aladağ (3756 m) ve Bolkardağ'da (3524 m) çok küçük de olsa birkaç buzul bulunmaktadır. Batı Toroslar'da ise Son Buzul Çağı daimi kar sınırının 2200 m civarında olduğu bilinmekle birlikte, bu bölgede güncel buzul bulunmamaktadır Doğu Karadeniz Dağlan: Bölgenin en yüksek zirvesi Kaçkar (3932 m) olup toplam 5 adet buzul bulunmaktadır. Bunun yanı sıra Verçenik (3710 m), Bulut (3562 m), Altıparmak (3353 m), Karadağ (3331 m) ve Karagül (3107 m) dağlarında da çeşitli büyüklüklerde buzullar mevcuttur. Bu dağların güncel daimi kar sınırı yüksekliği güney yamaçlarında 3550 m civarında olup, kuzeye bakan yamaçlarda nemli hava dolaşımından dolayı çok daha aşağılardadır (3100-3200 m). Son Buzul Çağı daimi kar sınırı ise 2600 m civarında hesaplanmıştır, Volkanlar ve Anadolu'nun diğer bağımsız dağları: Türkiye'nin en büyük volkanı olan Ağrı Dağı (5165 m) ülkenin yegane buz takkesini (10 km2) barındırır. Süphan (4058 m) ve Erciyes (3917 m) volkanlarında da küçük de olsa güncel bir buzul mevcuttur. Bu volkanların buzullar tarafından aşındırılmış vadilerinde de Kuvaterner buzullaşmasına ait yapılar ve çökeller bol miktarda gözlenir. Bunun yanı sıra Uludağ (2543 m), Mercan Dağı (3368 m) ve Meseid Dağı (3239 m) gibi ülkenin diğer yörelerindeki dağlarında da Kuvaterner buzullaşmasına ait izlere rastlamak mümkündür. Türkiye'nin çeşitli dağlarında Kuvaterner buzullaşmasının izleri net bir şekilde gözlenmekle beraber buzul evrelerinin mutlak yaş tayinleri henüz yapılmamıştır. Buna rağmen 20. yy'ın başından beri yapılan gözlemler güncel buzulların çekilmekte olduklarını ortaya koymaktadır.
Anahtar Kelime:

Konular: Coğrafya Jeoloji

Recent glaciers and Late Quaternary glacial deposits of Turkey

Öz:
Present clay glaciers and Late Quaternary glacier related landforms and deposits in Turkey occur in 3 major regions: 1. The Taurus Mountain Range, 2. The Politic Mountain Range and 3. Volcanoes and independent mountains scattered in the A notation plateau. The Taurus Mountain Range (Mediterranean coast and SE Turkey): Two thirds of the present day glaciers are concentrated in the SE part. Among these, Mount Cilo (4168 in) alone supports more than ten glaciers. Here the actual snowline changes between 3400-3600 m and the Last Glacial snowline is estimated to have been at around 2800 In the Central part, Aladağ (3756 m) and Bolkardağ (3524 m) constitute two of the most important mountains where modern glaciers, although very small, are present. Even though there are signs of past glacial activity (Last Glacial snowline is estimated to be around 2200 m), no glaciers are present in the W Taurus Mountains today. The Pontic Mountain Range (Eastern Black Sea coast): The highest peak of the Politic Range is Mount Kaçkar (3932 m,) where five glaciers are developed. Several other mountains such as Verçenik (3710 m), Bulut (3562 in), Altıparmak (3353 m), Karagül (3107 m) and Karadağ (3331 m) also support various glaciers. The modern snowline elevation is much lower on the north facing slopes (3100-3200 in) compared to that of south face (3550 in), because of the effect of more humid air masses. The Last Glacial snowline elevation was 2600 m on average. Volcanoes and independent mountains scattered in the Anatolian plateau: In the interior of the country, volcanoes such as Mount Ararat (Ararat) (5165 in), with an ice cap of 10 km2; Mount Süphan (4058 in) and Mount Erciyes (3917 m) show signs of glacial activity and active glaciers. On the other hand, Mount Uludağ (2543 m), Mount Mercan (3368 m) and Mount Mescid (3239 in) in Central Anatolia also bear traces of past glacial activity. As a whole, very limited data are available on Turkish glaciers, and recent observations indicate a glacier recession at least since the beginning of the 20th century.
Anahtar Kelime:

Konular: Coğrafya Jeoloji
Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık
  • Ainsworth, W.F., 1842. Travels and researches in Asia Minor, Mesopotamia, Chaldea and Armenia. London, J. W. Parker, 1, 346s.; 25 399s.
  • Akkan, E. ve Tunçel, M. 1993. Esence (Keşiş) dağlarında buzul şekilleri. Ankara Üniversitesi, Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 2, 225-240.
  • Altın, B. N. 1998. Aladağlar ve Bolkar dağları üzerinde karstlaşma ve glasio-karstik şekiller. Fırat Üniversitesinde Jeoloji Mühendisliği Eğitiminin 20. yıl sempozyumu bildirileri, 531-550.
  • Arkel, N. A. van 1973. Die Gegenwartige Vergletscherung des Ararat. Zeitscrift für Gletscherkunde ıınd Glazialgeologie, 9, 89-103.
  • Arpat, E. ve Özgül, N. 1972. Geyikdağ'da kaya buzulları, Orta Toroslar. MTA Dergisi, 80, 30-35.
  • Atalay, İ. 1984. Mescit dağının glasiyal morfolojisi. Ege Coğrafya Dergisi, 2, 129-138.
  • Atalay, İ. 1987. Türkiye jeomorfolojisine giriş. Ege Üniversitesi yayınları, İzmir, 2. Basım, 456s.
  • Bartsch, G. 1935. Das Gebeit des Erciyes Daği ıınd die Stadt Kayseri in Mittel-Anatolien. Jahrbuch der Geographischen Gesellschaft zu Hannover für 1934 und 1935, 87-202.
  • Bilgin, T. 1972. Munzur Dağları doğu kısıntımın glasyal ve periglasyal morfolojisi, İstanbul Üniversitesi Yayınları, 1757, Coğrafya Enstitüsü Yayınları, 69.
  • Birman, J. H. 1968. Glacial reconnaissance in Turkey. Geological Society of America Bulletin, 79, 1009-1026.
  • Blumenthal, M. M. 1938. Der Erdchias-Dağh, 3916m. Die Alpen, 14(3), 82-87.
  • Blumenthal, M. M. 1941. Niğde ve Adana vilayetleri dahilindeki Toroslar'ın jeolojisine umumi bir bakış. MTA Dergisi, Seri B, 6, 45-95.
  • Blumenthal, M. M. 1952. Das taurische Hochgebirge des Aladağ, neuere Forschungen zu seiner Geographie, Stratigraphie und Tektonik. Bulletin of the Mineral Research and Exploration, 6, 136s.
  • Blumenthal, M. M. 1954. im südostanatolischen Hochland zwischen dem Van-See und den Cilo-Ketten. Die Alpen, 30, 223-240.
  • Blumenthal, M. M. 1956a. Yüksek Bolkardağın kuzey kenar bölgelerinin ve batı uzantılarının jeolojisi, MTA Dergisi Seri D, 7, 153.
  • Blumenthal, M. M. 1956b. Die Vergletscherung des Ararat (Nordöstliche Türkei). Geographica Helvetica, 11(4), 263-264.
  • Blumenthal, M. M. 1958. Vom Ağrı Dağ (Ararat) zum Kaçkar Dağ. Bergfahrten in nordostanatolischen Glenzlanden. Die Alpen, 34, 125-137.
  • Bobek, H. 1940. Die gegenwartige und eiszeitliche Vergletscherung im Zentralkurdischen Hochgebirge. Zeitschrift für Gletscherkunde, 27(1-2), 50-87.
  • Çiner, A., Deynoux, M. ve Çörekçioğlu, E. 1999. Hummocky moraines in the Namaras and Susam Valleys, Central Taurids, SW Turkey. Quaternary Science Reviews, 18, 659-669.
  • Darkot, B. ve Erinç, S. 1954. Observations geographiques dans le sud-ouest de l'Anatolie: Review of the Geographical Institute of the University of Istanbul. 1, 149-167.
  • Delannoy, J. J. ve Maire, R. 1983. Le Massif de Dedegöl dağ (Taurus Occidental, Turquie). Recherches de geomorphologie glaciaire et karstique. Bulletin Association Geographe Français, 491, 43-53.
  • Doğu, A. F. 1993. Sandıras dağındaki buzul şekilleri. Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, Ankara Üniversitesi, 263-274.
  • Doğu, A. F., Somuncu, M., Çiçek, I., Tunçel, H. ve Gürgen, G. 1993. Kaçkar dağında buzul şekilleri, yaylalar ve turizm. Ankara Üniversitesi, Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 2, 157-184.
  • Doğu, A. F., Çiçek, I., Gürgen, G., Tunçel, H. ve Somuncu, M. 1994. Göller (Hunut) dağında buzul şekilleri, yaylalar ve turizm. Ankara Üniversitesi, Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 3, 193-218.
  • Doğu, A. F., Çiçek, I., Gürgen, G. ve Tunçel, H. 1996. Üçdoruk (Verçenik) dağında buzul şekilleri, yaylalar ve turizm. Ankara Üniversitesi, Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 5, 29-52.
  • Doğu, A. F., Gürgen, G., Tunçel, H. ve Çiçek, I. 1997. Bulut-Altıparmak dağlarında buzul şekilleri, yaylalar ve turizm. Ankara Üniversitesi, Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 6,63-91.
  • Doğu, A. F., Çiçek, I., Gürgen, G. ve Tunçel, H. 1999a. Akdağ9in jeomorfolojisi ve bunun beşeri faaliyetler üzerindeki etkisi (Fethiye-Muğla). Ankara Üniversitesi, Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 7, 95-120.
  • Doğu, A. F., Çiçek, I., Gürgen, G. ve Tunçel, H. 1999b. Akdağ (Fethiye-Muğla)'nın glasyal ve karst jeomorfolojisi. Cumhuriyetin 75. yıldönümü yerbilimleri ve madencilik kongresi bildiri özleri kitabı, MTA, 63-64.
  • Doğu, A. F., Çiçek, I., Gürgen, G. ve Tunçel, H. 1999c. Doğu Karadeniz dağlarının glasyal jeomorfolojisi. Cumhuriyetin 75, yıldönümü yerbilimleri ve madencilik kongresi bildiri özleri kitabı, MTA, 64-66.
  • Doğu, A. F., Çiçek, I. ve Gürgen, G. 1999d. Demirkapı Dağı ve Uzungöl çevresinin jeomorfolojisi, Cumhuriyetin 75. yıldönümü yerbilimleri ve madencilik kongresi bildiri özleri kitabı, MTA, 66-67.
  • Erinç, S. 1944. Glazialmorphologhie Untersuchungen im Nordostanatölischen Randgebirbe. İstanbul University Geography Inst. Pub., Ph.D disser, Series. 1,56s.
  • Erinç, S. 1949a, Eiszeitliche Formen und gegenwartige Verletscherung im nordostanatölischen Randgebirge. Geologische Rundschau, 37, 75-83.
  • Erinç, S. 1949b, Uludağ üzerinde glasiyal morfoloji araştırmaları. Türkiye Coğrafya Dergisi, 11-12,79-94.
  • Erinç, S. 1951. Glasiyal ve postglasiyal safhada Erciyes glasiyesi. İstanbul Üniversitesi Coğrafya Enstitüsü Dergisi, 1(2), 82-90.
  • Erinç, S. 1952a. Glacial evidences of the climatic variations in Turkey. Geografiska Annaler, 34(1-2), 89-98.
  • Erinç, S. 1952b. The present day glaciation in Turkey. General assembly and 17th International Congress of the Int. Geographical Union, 8th proceedings, Washington D.C., 326-330.
  • Erinç, S. 1953. Van'dan Cilo dağlarına, Istanbul Üniversitesi Coğrafya Enstitüsü Dergisi, 2(3-4), 84-106.
  • Erinç, S. 1954. The Pleistocene history of the Black Sea and adjacent countries with special reference to climatic changes. Review of the Geographical Institute of the University of Istanbul. 1, 84-133.
  • Erinç, S. 1955a. Honaz Dağında periglasyal şekiller (Güneybatı Toroslar). Istanbul Üniversitesi Coğrafya Enstitüsü Dergisi, 2 185-187.
  • Erinç, S. 1955b. A propos de la note de İ. Yalçınlar intitulee "Sur la presence de formes glaciaires quaternaires au Honaz-Dağ et au Boz-Dağ (Ouest de la Turquie)". Compte Rendu Sommaire de la Societe Geologique de France, 13-14, 259-261.
  • Erinç, S., 1959. Regional and Seasonal Distribution of Climatic Elements in Turkey and its Dynamic-Genetic Background. Istanbul Üniversitesi Coğrafya Enstitüsü Dergisi, Uluslararası Baski, no. 5, 23-76.
  • Erinç, S. 1978. Changes in the physical environment in Turkey since the end of the Last Glacial. In: The Environmental History of the Near and Middle East since the Last Ice Age. W. C. Brice (ed.). Academic Press, London, 87-110.
  • Erinç, S. 2001. Jeomorfoloji II. Güncelleştirenler: Ertek, A. ve Güneysu, C., Der Yayınları, 3.Basım,483s.
  • Erol, O, 1981. Quaternary pluvial and interpluvial conditions in Anatolia and environmental changes especially in south-central Anatolia since the last glaciation. In: Beitfaege zur Umweltgeschichte des vorderen Orients (Contributions to the environmental history of Southwest Asia), W. Frey va H. P. Uerpmann (eds.) Beihefte zum Tuebinger Atlas des Vorderen Orients, Reihe A, Naturwissenschaften, 8, 101-109.
  • Gall, H. 1966. Gletseherkundliche Beobachtungen im Hochgebirge von Lasistan (nordostanatolisches Randgebirge) (Glaciologic observations in the high mountains of Lasistan, border ranges of northeastern Anatolia), Mitteilungen der Oesterreichischen Geographischen Gesellschaft, 108(2-3), 261-286.
  • Güner, Y. ve Emre, Ö. 1983. Erciyes dağında Pleistosen buzullaşması ve volkanizma İle ilişkisi, Jeomorfoloji Dergisi, 11,23-34.
  • Horvarth, E. 1975. Glaciers of Turkey, Armenian S.S.R. and Iran, In: Mountain Glaciers of the Northern Hemisphere pt. III, Glaciers of Southern Asia, W, 0, Field (ed), US Army Cold Regions Research and Eng, Lab., 343-359.
  • Imhof, E. 1956, Der Ararat, Die Alpan, 32(1), 1-14.
  • İzbırak, R. 1951. Cilo Dağı ve Hakkari ile Van Gölü çevresinde coğrafya araştırmaları, Ankara Üniversitesi Dil Tarih Coğrafya Fakültesi, 67(4), 149s.
  • Karakhanian, A., Djrbashian, R., Trifonov, V., Philip, H., Arakelian, S. ve Avagian, A. 2002, Holocene-historical volcanism and active faults as natural risk factors for Armenia and adjacent countries, Journal of Volcanology and Geothermal Research, 113,319-344.
  • Klaer, W. 1965. Geomorphologische Untersüchungen in den Randgebirgen des Van-See (Ostanatolien). Zeitschrift für Geomorphologie, N.F., 9(3), 346-355.
  • Klaer, W. 1969. Glacialmorphologische Probleme in den Hochgebirgen Vorderasiens, Erdkunde, 23(3), 192-200.
  • Klaer, W. 1977. Zur Morphogenese und Formungsdynamik innerhalb des periglazialen Stockwerkes der Hocbgebirge Vorderasiens (The morphopnesis and dynamics within the periglacial tiers in the Near East). In; Formen, Formengesellschaften und Untergrenzen in den heutigen periglazialan Hoehenstufen der Hochgebirge Europas ynd Afrikas zwicchen Arktis und Aequator. H. Poser (ed.) Abhandlungen der Akadamie der Wissenschaften in Goettingen, Mathematisch-Physikalische Klasse, 31, 261-274,
  • Klaer, W. 1978. Periglaziale Hangformung in den Hochgebirgen vorderasiens (Pariglacial slopes in the mountains of tha Near East). In: Colloqua surle periglaciaire d'altitude du domaine mediterraneen et abords. Association Geographique d'Alsace, France, 253-261.
  • Krenek, L. 1932. Gletscher im Pontischen Gebirge, Zeitschrift für Gletscherkunde, 20(1-3), 129-131.
  • Kflnne, G. 1928, Die deutsche alpine Taurus- Expedition 1927 (Ala Dagh in Zilizien): Petermanns Geographische Mitteilungen, 74, 273-276.
  • Kurter, A. ve Sungur, K. 1980. Present glaciation in Turkey. In: World Glacier Inventory. Proceedings of the workshop at Riederalp, Switzerland, 17-22 September 1978. International Association of Hydrologkal Saiancas, 126,155-160.
  • Kurter, A. 1991. Glaciers of Middle East and Africa-Glaciers of Turkey, In: Satellite Image Atlas of tha World, R. S. Williams ve J. G. Ferrigno (Eds.), USGS Proffessional Paper, 1386-G-1, 1-30.
  • Kuzucuoğlu, C. va Roberts, N. 1998, Evolution de l'environnement en Anatolie de 20000- 6000 BP. Paleorient, 23/2, 7-24.
  • Lembke, H. 1939. Klima und Höhenstufen im Nordostanatolischen Randgebirge. Zeitschrift der Geselischaft für Erdkunde zu Berlin, 171-184.
  • Leutelt, R. 1935. Glazialgeologische Bebachtungen im Lazistanischen Hochgebirge. Zeitscrift für Gletscherkunde, 23, 67-80.
  • Louis, H. 1938. Eiszeitliche Seen in Anatolien. Zeitschrift der Geselischaft für Erdkunde zu Berlin, 73(7-8), 267-285.
  • Louis, H. 1944. Die Spuren eiszeitlicher Vergletscherung in Anatolien. Geologische Rundschau, 34, 447-481.
  • Maunsell, F. R. 1901. Central Kurdistan. Geographical Journal, 18(2), 121-144.
  • Messerli, B. 1964. Der Gletscher am Erciyas Dağh und das Problem der rezenten Schneegrenze im anatolischen und mediterranen Raum. Geographica Helvetica, 19(1), 19-34.
  • Messerli, B. 1967, Die eiszeitliche und die gegenwartige Vergletscherung in Mittelmeerraum. Geographica Helvetica, 22, 105-228.
  • Messerli, B. 1980. Mountain glaciers in the Mediterranean area and in Africa. In: World glacier inventory; workshop, IAHS-AISH Pub. 126, 197-211.
  • Monod, O. 1977. Recherches geologiques dans les Taurides occidentales an sud de Beyşehir (Turquie). Unpublished Thesis, Univ. Paris Sud (Orsay), 442s.
  • Onde, H. 1954. Formes glaciaires dans le Massif Lycien de l'Akdağ (Turquie du Sud- Ouest). Congres Geologique International, XV, 327-335.
  • Palgrave, W. G. 1872. Vestiges of the glacial period in northeastern Anatolia. Nature, 5, 444-445.
  • Penther, A. 1905. Eine Reise in das Gebiet des Erdschias-Dagh (Kleinasien), 1902. Abhandlungen der k. k. Geogr. Geselischaft in Wien, 6, 1.
  • Pfannenstiel, A. 1956. Rezente Frostsstrukturböden und Karstm des Ulu Dağh. Ak. D. Wiss. U. d. Lit. Mat.-Nat. Kİ., Abh. 5, 329-340.
  • Philippson, A. 1906. Ein Gletscher am Erdschias dağh (Argaeus) in Kleinasien. Zeitschrift für Gletscherkunde, I, 1,66-68.
  • Phillips, F. M., Zreda, M., Plummer, M. A., Benson, L. V., El more, P, W. ve Sharma, P. 1996. Chronology for fluctuations in Late Pleistocene Sierra Nevada glaciers and lakes, Science, 274 (5288), 749-751.
  • Planhol, X. de 1953. Les formes glaciaires du Sandıras Dağ et la limite des neiges eternelles quaternaires dans le SO de l'Anatolie. Compte Rendu Sommaire de la Societe Geologique de France, 263-265.
  • Planhol, X. de ve Bilgin, T. 1964. Glaciaire et periglaciaire quaternaires et actuels dans le massif du Karagöl (chaines pontiques), Turquie. Revue de Geographic Alpine, 497-512.
  • Sarıkaya, M. A., Çiner, A. ve Zreda, M. 2002. Erciyes Volkanı'nda Geç Kuvaterner buzullaşması ve buzul çökelleri. HÜ Yerbilimleri Bülteni, (incelemede).
  • Schweizer, G. 1972. Klimatisch bedingte geomorphologische und glaziologische Züge der Hochregion vorderasiatischer Gebirge (Iran und Ostanatolien). in: Geoecology of the high mountain regions of Eurasia. Erdwissenschaftliche Forschung, 4, 221-236.
  • Schweizer, G. 1975. Untersuchungen zur Physiogeographie von Ostanatolien und Nordwestiran. Tübinger Geographische Studien, 60, Special issue, 9, 145s.
  • Shanahan, T. ve Zreda, M. 2000. Chronology of Quaternary glaciations in East Africa. Earth and Planetary Science Letters, 177, 23-42.
  • Spreitzer, H. 1939. Bergfahrten und Forschungen im Ala Dağ (Südostanatolien), Deutsche Taurus-Bergfarht 1938 des Zweiges Klagenfürt, Die Kuindfahrt und Ihre Ergebnisse. Zeitschrift des Deutschen Alpenvereins, 70, 50-52.
  • Spreitzer, H. 1956. Untersuchungen im Kilikischen Ala Dağ im Taurus. Mitteilungen der Österreichischen Geographischen Gesellschaft, 98(1), 57-64.
  • Spreitzer, H. 1957. Zur Geographic des Kilikischen Aladağ im Taurus. Festschrift zur Hundertjahrfeier des Geographisches Gesellschaft in Wien, 414-459.
  • Spreitzer, H. 1958. Frührezente und rezente Hochstande der Gletscher des Kilikischen Ala Dağ im Taurus. Innsbruck, Geographische Forschungen, 1905 265-281.
  • Spreitzer, H. 1959. Fussflachen am Kilikischen Ala Dağ im Taurus. Mitteilungen der Österreichischen Geographischen Gesellschaft, 101(II), 183-201.
  • Spreitzer, H. 1960. Hangformung und Asymmetrie der Bergruecken in den Alpen und im Taurus. Zeitschrift fuer Geomorphologie, 211-236.
  • Spreitzer, H. 1969. Die eiszeitliche und gegenwaertige Vergletscherung des kikilschen Ala Dağ im Taurus (Pleistocene geology and glaciation of Ala Dağ, Taurus Mountains, Turkey). Actas-Congreso Internacional del I. N. Q. U. A. (International Union for Quaternary Research) 5(1), 339-347.
  • Spreitzer, H. 1971a. Rezente und eiszeitlische Grenzen der glazialen und periglazielen Höhenstufen im Zentralen Taurus (vornehmlich am Beispiel des Kilikischen Ala Dağ). Mitteilungen des Naturwissenschaftlichen Vereines für Steiermark, 101, 139-162.
  • Spreitzer, H. 1971b. Die eiszeitliche Depression der glazialen und periglazialen Region und die Pedimentbildung im Zentralen Taurus (bes. im Kilikischen Ala Dağ) (The iceage depression of the glacial and periglacial region, and pedimentation in the central Taurus Mountains, Cilician Ala Dağ). In: Etudes sur le Quaternaire dans le Monde, Vol. 1. Bulletin de I'lnformation, Association Française pour 1'Etude du Quaternaire, 4, 105-111.
  • Stratil-Sauer, G. 1927. Der östliche Pontus. Geographische Zeitschrift, 33(9), 497-519.
  • Stratil-Sauer, G. 1961. Beobachtungen im Ostpontischen Gebirge unter besonderer Berücksichtigung der Kaltzeitformen. Mitteilungen der Österreichischen Geographischen Gesellschaft. 103(1), 1-24.
  • Stratil-Sauer, G. 1964. Beobachtungen im Ostpontischen Gebirge unter besonderer Berücksichtigung der Kaltzeitformen. Teil II. Mitteilungen der Österreichischen Geographischen Gesellschaft. 106(1), 16-44.
  • Stratil-Sauer, G. 1965. Beobachtungen im Ostpontischen Gebirge unter besonderer Berücksichtigung der Kaltzeitformen. Teil III. Mitteilungen der Österreichischen Geographischen Gesellschaft. 107(1-2), 20-44.
  • Türkünal, S. 1990. Türkiye'nin sıradağları ve dağları, Türkiye Jeoloji Mühendisleri Odası Yayınları, 30, 42s.
  • Ülker, İ., 1992. Dağ Turizmi. T.C. Turizm Bakanlığı Basımevi, 265s.
  • Wright, H. E., 1961. Late Pleistocene soil development, glaciation, and cultural change in the eastern Mediterranean region. Annals of the New York Academy of Sciences, 95, 718-728.
  • Wright, H. E. 1962, Pleistocene glaciation in Kurdistan. Eiszeitalter und Gegenwart, 12, 131-164.
  • Yalçınlar, İ. 1951, Soğanlı-Kaçkar ve Mescit Dağı silsilelerinin glasyasyon şekilleri. İstanbul Üniversitesi Coğrafya Enstitüsü Dergisi, 1(2), 82-85.
  • Yalçınlar, İ. 1954. Sur la presence da formes glaciaires quaternaires au Honaz Dağ et au Boz Dağ (Ouest de la Turquie). Compte Rendu Sommaire da la Societe Geologique de France, 13, 296-298.
  • Yalçınlar, İ. 1955, Etudes morphologiques sur la glaciation du Honaz Dağ et de la chaine de Boz Dağ (Turquie occidentale). Review of the Geographical Institute of the University of Istanbul, 2,45-55.
  • Zreda, M. ve Phillips, F. M. 1995, Insights into alpine moraine development from cosmogenic $^{36}C1$ buildup dating, Geomorphology, 14(2), 149-156.
  • Zreda, M., Çiner, A. ve Bayarı, S. 2001. Magnitude of Quaternary glaciers and glaciations from low to high latitudes: global or local dominant controlling factors? TÜBİTAK-NSF (American National Science Foundation) ortak projesi.
APA ÇİNER A (2003). Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri. , 55 - 78.
Chicago ÇİNER Attila Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri. (2003): 55 - 78.
MLA ÇİNER Attila Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri. , 2003, ss.55 - 78.
AMA ÇİNER A Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri. . 2003; 55 - 78.
Vancouver ÇİNER A Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri. . 2003; 55 - 78.
IEEE ÇİNER A "Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri." , ss.55 - 78, 2003.
ISNAD ÇİNER, Attila. "Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri". (2003), 55-78.
APA ÇİNER A (2003). Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri. Türkiye Jeoloji Bülteni, 46(1), 55 - 78.
Chicago ÇİNER Attila Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri. Türkiye Jeoloji Bülteni 46, no.1 (2003): 55 - 78.
MLA ÇİNER Attila Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri. Türkiye Jeoloji Bülteni, vol.46, no.1, 2003, ss.55 - 78.
AMA ÇİNER A Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri. Türkiye Jeoloji Bülteni. 2003; 46(1): 55 - 78.
Vancouver ÇİNER A Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri. Türkiye Jeoloji Bülteni. 2003; 46(1): 55 - 78.
IEEE ÇİNER A "Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri." Türkiye Jeoloji Bülteni, 46, ss.55 - 78, 2003.
ISNAD ÇİNER, Attila. "Türkiye' nin güncel buzulları ve Geç Kuvaterner buzul çökelleri". Türkiye Jeoloji Bülteni 46/1 (2003), 55-78.
Sayfa Oluşturulma Tarihi
25-04-2024 0:59

İLETİŞİM

TÜBİTAK ULAKBİM TR Dizin

Yüzüncüyıl, İşçi Blokları Mahallesi

Muhsin Yazıcıoğlu Caddesi No:51/C

06530 Çankaya / ANKARA +90 (312) 298 92 00

trdizin@tubitak.gov.tr

TÜBİTAK ULAKBİM Ulusal Akademik Ağ ve Bilgi Merkezi Cahit Arf Bilgi Merkezi © Tüm Hakları Saklıdır. Gizlilik Politikası Kullanım Şartları