Amaç: Bu çalışma, bir ruh sağlığı ve hastalıkları hastanesinde çalışan hekim ve hemşirelerin klinik ortamlarını değerlendirmeleri ile iş doyumları arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla yapılmış tanımlayıcı bir araştırmadır. Yöntem: Araştırma, bir ruh sağlığı ve hastalıkları hastanesinde çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 38 hemşire ve 12 hekim ile yapılmıştır. Veriler Tanıtıcı Bilgi Formu, Minnesota İş Doyumu Ölçeği ve Servis Ortamı Ölçeği ile toplanmıştır. Bulgular: Hekim ve hemşirelerin genel (3.4±0.5), içsel (3.4±0.6) ve dışsal (3.3±0.6) olmak üzere iş doyumları orta düzeyde saptanmıştır. Hekim ve hemşirelerin klinik ortamında otonomiyi, pratik yönelimi, çalışanların kontrolünü, katılımı yetersiz olarak; desteği, spontanlığı, kişisel sorun yönelimini, öfke ve saldırganlığı, düzen ve organizasyonu ve programın açıklığını ise yeterli olarak değerlendirdiği belirlenmiştir. Çalışanların klinik ortamlarını değerlendirmeleri ile iş doyumları arasındaki ilişkiler incelendiğinde, otonomi alt ölçeğiyle genel (r=0.393, p<0.005) ve içsel iş doyumu (r=0.391, p<0.005) arasında, pratik yönelim alt ölçeğiyle genel (r=0.429, p=0.002) ve içsel iş doyumu (r=0.477, p=0.001) arasında pozitif yönde zayıf bir ilişki bulunmuştur. Tartışma: Psikiyatri kliniklerinde, hastaların otonomilerini geliştiren ve onları toplumsal yaşama hazırlayan girişimlerde bulunulması, hekim ve hemşirelerin iş doyumlarını arttıracaktır.