Çevreye atılan ağır metallerin miktarları endüstrileşmenin başlamasıyla birlikte her geçen gün artarak devam etmektedir. Bu metallerin bazıları (civa ve kadmiyum gibi) düşük dozlarda dahi canlılar üzerinde toksik etkiler yapmaktadır. Toksik metallerin organik bileşikleri anorganik tuzlarına oranla daha toksiktirler. Proje kapsamında özet kısmında adı geçen balık türlerinin yenilebilir kısımlarda ağır metal (Hg1 Pb, Zn1 Cd1 Ni1 Cr1 Cu1 Fe1 Mn) derişimleri ölçülmüştür. Bu metaller arasında civanın canlıların vücudunda birikme özelliği göstermesi, doğada biyolojik ve biyolojik olmayan yollarla metillenip daha toksik bileşikler vermesi, çevrede atmosfer yoluyla uzak mesafelere taşınabilmesi onu en toksik ve tehlikeli metaller arasına sokmaktadır. Civa doğal ortamda metillenerek normalde tolerans limitlerinin içerisinde olan inorganik formu - organik bileşikleri daha toksik olmasından dolayı - bu metillenme sayesinde tolerans limitlerinin üzerine çıkmaktadır. Değişik avlanma bölgelerinden yakalanan balıkların analizi yapılıp yöresel değişimlerin yanı sıra organizmaların boy (yaş) sınıflarına göre içerdikleri ağır metal derişimleri incelenmiştir. Bazı balık türlerinin (M. barbatus, (J. molluccensis ve S. solea) boyları ve içerdikleri bazı ağır metal (örneğin civa) arasında doğru orantılı bir ilişki gözlenmiştir. Bazı türlerde (M. auratus, P. kerathurus) ise bu ilişki gözlenememiştir. Analiz edilen balık örnekleri balık pazarına gidecek olan balıklardan fakat daha karaya indirilmeden önce avdan dönen trollerden seçilip alınmıştır. Proje kapsamına alınması düşünülen türlerden MuHus barbatus, Mullus surmuletus ve Solea solea temin edilebilmiştir. Thunnus thynnus ise temin edilemediği için analizleri yapılamamıştır. Thunnus thynnus yerine Mugil auratus ve Penaus keraturus temin edilmiş ve bu iki türün analizleri yapılmıştır.