Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

EROĞLU, Erhan; Taşcı, Deniz

Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

Deniz TAŞCI, (Anadolu Üniversitesi, İletişim Fakültesi, Eskişehir, Türkiye)

Erhan EROĞLU (Anadolu Üniversitesi, İletişim Fakültesi, Eskişehir, Türkiye)

Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi

0 0

Yıl: 2007 Cilt: 0 Sayı: 17 Sayfa Aralığı: 533 - 546 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

Öz:

Bu çalışmanın amacı, yukarıdan aşağıya doğru iletişimde yöneticilerin hangi ikna ve etki taktiklerini hangi sıklıkla kullandıklarını belirlemektir. Ayrıca bu çalışmada, yöneticilerin kendi kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerini algılama düzeyleri ile bu yöneticilere bağlı olan çalışanların söz konusu yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerini algılama düzeyleri de karşılaştırılmıştır. Ayrıca yöneticilerin kişiliği ile kullandıkları ikna taktikleri arasında bir ilişki olup olmadığı araştırılmıştır. Çalışma örnek olay tarama modelinde tasarlanmıştır. Anket üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde demografik bilgiler yer almaktadır. İkinci bölümde “Kişiliğin Beş Faktör Modeli”nden hareketle hazırlanan 10 maddelik bir kişilik ölçeği, üçüncü bölümde ise etki ve ikna taktiklerin kullanım sıklığının belirlenmesine yönelik olarak hazırlanan bir 9 maddelik kullanım ölçeği yer almaktadır. Kişilik ölçeğinin güvenirlik katsayısı ,758 (Cronbach's Alpha =0,758), kullanım ölçeğinin güvenirlik katsayısı ,885 (Cronbach's Alpha =0,885) olarak bulunmuştur. Analizler sonucunda, yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna taktiklerinin bazıları arasında değerlendirmeye değer ilişki bulunmuştur.

Anahtar Kelime: örgütsel yönetim örgütsel iletişim anket kişilik özellikleri ikna stratejileri beş faktör kişilik özelliği araştırma yöntemi kurum içi halkla ilişkiler yönetsel yeterlikler kurum içi iletişim

Öz:

The aim of this study is to define which persuasion and influence tactics are chosen by managers for downward communication and to find frequency of chosen tactics. Other aim of this study is to find relationship between persuasion tactics and manager personality. For this study, survey research method was used. Questionnaire form includes three main parts. In the first part is about demographic information. Second part has ten items personality scale, Third part has nine items scale to find out usage frequency of persuasion tactics. Cronbach’s Alpha=0.758 was found for personality scale and Cronbach’s Alpha=0.885 was found for tactics usage scale. According to the results, relationship was found between manager personality and some persuasion tactics.

Anahtar Kelime: persuasion strategies five factor personality traits survey method internal public relations managerial competencies internal communication organizational management organizational communication questionnaire personality traits

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Adler, R. B. & Elmhorst, J. M. (1996). “Communicating at Work”. ISBN 0-07-114001-8 (5th ed). McGraw Hill. New York.
Allport, F.H. (1924). Social Psychology. Boston: Houghton Mifflin Company. Bilgin, N. (2000). Sosyal Psikolojiye Giriş. İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
Blickle, G., Wittman, L. & Roeck, T. (2002). “Power potentials, goals, and influence tactics” Zeitschrift für Personalpsychologie,1, 114-123.
Brembeck, W.L. & Howell W.S. (1952). Persuasion: A Means of Social Influence. NY: Prentice Hall.
Cable, D. M. & Judge, T. A. (2003). “Managers’ Upward Influence Tactic Strategies: The Role Of Manager Personality And Supervisor Leadership Style”. Journal of Organizational Behavior, 24, 197-214.
Falbe, C.M., Yukl, G. (1992).“Consequences for managers of using single influence tactics and combinations of tactics.” Academy of Management Journal, 35, 638-652.
Gosling, S. D. , Rentflow, P. J. & Swann W. B. (2003). “A Very Brief Measure Of The Big-Five Personality Domains”, Journal of Research Personality, 37. 504-598.
Gökçe, O. (2003). İletişim Bilimine Giriş. Ankara: Turhan Yayınevi.
Gürgen, H. (1997) “Örgütlerde İletişim Kalitesi”, ISBN: 975-353-143-5, Der Yayınları, İstanbul.
Hovland, C. I., Lumsdaine, A.A. & Sheffield, F.D. (1949). Studies in Social Psychology in World War II. Vol. 3: Experiments in Mass Communication. Princeton, NJ: Princeton University Pres.
Hovland, C.I., Janis, I.L. & Kelley, H.H. (1953). Communication and Persuasion. NH, CT: Yale University Press.
Hovland, C.I. (1957). The Order of Presentation in Persuasion. New Haven: Yale University Pres.
Huczynski, A. (1996). “Influencing within Organizations”, ISBN: 0-13-090614-X, Prentice Hall, London.
İnceoğlu, M. (1993). Tutum, Algı ve İletişim. Ankara: V Yayınları.
Karasar, N. (1991). “Bilimsel Araştırma Yöntemi”, ISBN: 975-95432-1-6, (4. Basım), 3A Araştırma, Ankara.
Krauss, R. M. & Fussell, S.R. (1996). Social Psychological Models of Interpersonal Communication. In E. T. Higgins & A. Kruglanski (Eds.), Social Psychology: A Handbook of Basic Principles (pp. 655-701), NY: Guilford.
Kreitner, R. & Kinicki, A. (1996). “Organizational Behavior”, ISBN: 0-07-231500-8 (5th ed.). McGraw Hill. New York, 2001; Mayer, F. S. & Sutton, K. “Personality”, ISBN: 0-02-378180-7, Prentice Hall, New Jersey.
Lord, C.G. (2003). Social Psychology. NY: Harcourt Brace College Publishers. Nelson D. L. & Quick, J. C. (1997). “Organizational Behavior”, ISBN: 0-324-11695-0, (4th ed.), Thomson, USA.
Okay. A, Okay, A. (2002). “Halkla İlişkiler, Kavram Strateji ve Uygulamaları”, ISBN: 975-353- 292-X, Der Yayınları, İstanbul.
O’Neil, J. (2004). “Effects Of Gender And Power On PR Managers’ Upward Influence”. Journal of Managerial Issues, 16, 127-144.
Raven, B.H. & Haley, R.W. (1982). Social Influence and Compliance of Hospital Nurses with Infection Control Policies.
Reardon, K.K. Persuasion in Practice. Newburry Park, CA: Sage.
Thomas, J. (2003). “Guide to Managerial Persuasion and Influence”, ISBN: 0-13-140568-3, Printice Hall, New Jersey.
Tsaklanganos, A. A. (1978). “Peers, Persuasion and Horizontal Management”, Management Accounting, 60, 33-37.
Tutar, H. (2003). “Örgütsel İletişim”, Seçkin Yayınları, Ankara.
Yukl, G. & Falbe, C. M. (1991). “Importance Of Different Power Sources in Downward Lateral Relations”. Journal of Applied Psyhology, 76,416-423.; Yukl, G. & Falbe, C. M. “Influence Tactics And Objectives in Upward, Downward And Lateral Influence Attempts”. Journal of Applied Psyhology, 75, (1990). 132-140.; Yukl, G. & Tracey, B. “Consequences Of Influence Tactics Used With Subordinates, Peers And The Boss”. Journal of Applied Psyhology, 77, (1992), 525-535.
Yukl, G., Kim, H. & Falbe, C.M. (1996). “Antecedents of influence outcomes”. Journal of Applied Psychology, 81, 309-317.) www.workingpsychology.com

APA	Taşcı D, EROĞLU E (2007). Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. , 533 - 546.
Chicago	Taşcı Deniz,EROĞLU Erhan Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. (2007): 533 - 546.
MLA	Taşcı Deniz,EROĞLU Erhan Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. , 2007, ss.533 - 546.
AMA	Taşcı D,EROĞLU E Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. . 2007; 533 - 546.
Vancouver	Taşcı D,EROĞLU E Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. . 2007; 533 - 546.
IEEE	Taşcı D,EROĞLU E "Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi." , ss.533 - 546, 2007.
ISNAD	Taşcı, Deniz - EROĞLU, Erhan. "Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi". (2007), 533-546.

APA	Taşcı D, EROĞLU E (2007). Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 0(17), 533 - 546.
Chicago	Taşcı Deniz,EROĞLU Erhan Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 0, no.17 (2007): 533 - 546.
MLA	Taşcı Deniz,EROĞLU Erhan Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, vol.0, no.17, 2007, ss.533 - 546.
AMA	Taşcı D,EROĞLU E Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2007; 0(17): 533 - 546.
Vancouver	Taşcı D,EROĞLU E Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2007; 0(17): 533 - 546.
IEEE	Taşcı D,EROĞLU E "Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi." Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 0, ss.533 - 546, 2007.
ISNAD	Taşcı, Deniz - EROĞLU, Erhan. "Yöneticilerin kişilik özellikleri ile kullandıkları ikna ve etkileme taktiklerinin kullanım sıklığı arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi". Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 17 (2007), 533-546.