Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi

AKDUMAN, Barış; CANTÜRK, Gürol; GÜLTEKİN AKDUMAN, Gülümser

Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi

Gülümser GÜLTEKİN AKDUMAN, (Ankara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Adli Tıp Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye)

Barış AKDUMAN, (Ankara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Adli Tıp Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye)

Gürol CANTÜRK (Ankara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Adli Tıp Anabilim Dalı, Ankara, Türkiye)

Türk Pediatri Arşivi

12 0

Yıl: 2007 Cilt: 42 Sayı: 4 Sayfa Aralığı: 156 - 161 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi

Öz:

Amaç: Suçluluk, kişiyi toplum halinde yaşayan öteki bireylerin karşısına çıkaran bir çatışmanın ürünüdür. Ergenleri suça yönelten nedenler, bireysel vet çevresel nedenler olmak üzere iki temel gruba ayrılır. Bireysel nedenler, ergenlerin işlediği suçların, ancak oldukça küçük bir kısmını açıklayabilmektedir. Ergenlerin suça yönelmesinde esas önemli etmen çevresel nedenlerdir. Bunların başında, ergenin hayatını geçirdiği aile, okul, iş, kent ve arkadaş çevresi gelmektedir. Ergen suçluluğunun önlenmesinde ilk basamak risk etmenlerini saptayıp bunları ortadan kaldırmak veya azaltmaktır. Bu çalışma suça karışan ergenlerin genel özellikleri, suç tipleri, aile özellikleri ve ergen suçluluğuna etki eden etmenleri belirlemek amacıyla yapıldı.Gereç ve Yöntem: Çalışma Ankara’da suça karıştığı iddiası ile Cumhuriyet Savcılığı’ na getirilen 114 ergen ile yürütülmüştür. Veriler genel bilgi formu kullanılarak toplanmıştır. Araştırmada veriler SPSS 11.00 (sosyal bilimler istatistik paketi) sürümü kullanılarak incelenmiş, önce yüzdeler belirlenmiş, ardından da değişkenlerin dağılımları arasında anlamlı bir farklılık olup olmadığını belirlemek için tek örneklem ki-kare testi kullanılmıştır. Bulgular: Ergenlerin %81,6 ‘sı erkek, %18,4’ü kız ve %54,4’ü 15 yaşındadır. Ergenlerin %36’ sı öz anne ve babası ile yaşamakta ve %42,1’i öğrencidir. Ergenlerin %71,9’ u suç işleme (isnadı) nedeni ile birden çok kez güvenlik birimine getirilmiş olup, % 88.6' sının suçu birden çok kişi ile işlediği saptanmıştır.Çıkarımlar: Suça itilmiş ergenin yeniden topluma kazandırılması için; yargısal işlemlerin en kısa sürede sonuçlanması, iyileştirme sisteminin ergenin demografik ve biyo-psiko-sosyal özelliklerine uygun olarak yapılandırılması, ayrıca ergen ile birlikte ailenin de eğitimine yardımcı olunması gereklidir.

Anahtar Kelime: Ergen Suç Ergen psikolojisi Veri toplama Aile özellikleri

Konular: Sosyal Çalışma Sosyoloji Hukuk Aile Çalışmaları Davranış Bilimleri

Investigation of the some personal and familial characteristics of juvenile delinquency

Öz:

Aim: Delinquency is the product of individual versus society conflict. The causes of juvenile delinquency are divided into two main groups: individual causes, and environmental causes. Individual causes can explain only a small part of all delinquency problems. The most important factors causing juvenile delinquency are environmental causes that include family, school, working place, city and friends. The first step of preventing juvenile delinquency is determining risk factors and then eliminating or reducing them. The aim of this study was to identify the general characteristics of accused children, the crime types and family characteristics.Material and Method: The study sample included 114 adolescents who were admitted to Ankara Courthouse, Child Department. The data were collected via the general information form. The data were assessed using SPSS 11.00 (Statistical Package For Social Science) and analyzed via chi-square test for one sample.Results: Eighty one point six percent of adolescents were males, 18.4% were females and 54.4% of them were 15 years old. Thirty six percent of adolescents the lived with their own families and 42.1% of them were students. 71.9% of the adolescents had been brought to the security unit for incrimination before and 88.6% of the adolescents commited alleged crime with more than one person.Conclusions: In order to gain the adolescents into society, all judicial procedures should be completed as soon as possible and the correction units should be able to respond their biological, psychological, educational and social requirements. While these are being arranged, demographic features of this population and their families' needs should be considered.

Anahtar Kelime: Family Characteristics Adolescent Crime Adolescent Psychology Data Collection

Konular: Sosyal Çalışma Sosyoloji Hukuk Aile Çalışmaları Davranış Bilimleri

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

1. Gültekin G, Baran G. The self- perception of delinquent children in Turkey. Pakistan Journal of Social Sciences 2007; 4: 224-9.
2. Balkaya A., Ceyhan E. Lise öğrencilerinin suç davranışı düzeylerinin bazı kişisel ve ailesel nitelikler bakımından incelenmesi. Aile ve Toplum Dergisi 2007; 3: 13-29.
3. Kılıççı Y. 6-15 yaş öğrencilerinin gelişimsel güçleri ve kişilik gelişimini kolaylaştırma. İçinde: Kuzgun Y (ed). İlköğretimde rehberlik. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 2003: 43.
4. Gültekin AG. Suça karışan 12-15 yaş grubundaki çocuklarda akran istismarı ve kendilik algısının karşılaştırmalı olarak incelenmesi. Doktora tezi, Ankara Üniversitesi, 2007.
5. Delikara İE. Ergenlerin akran ilişkileri ile suç kabul edilen davranışlar arasındaki ilişkinin incelenmesi. 1. Ulusal Çocuk ve Suç: Nedenler ve Önleme Çalışmaları Sempozyumu, Tisamat Basım Sanayi, 2001: 147-60.
6. Başar F. Ankara Kalaba Islah Evi’nde kalan 15-18 yaş grubu ergenlerin suça yönelmelerinde ailenin etkisi üzerine karşılaştırmalı bir araştırma. Yüksek lisans tezi (basılmamış). Ankara Üniversitesi, 1992: 8-24.
7. Cottle C, Ria, JL, Kirk H. The prediction of criminal recidivism in juveniles: a meta-analysis. Crim Justice Behav 2001: 28: 367-94.
8. Zimmerman G. Delinquency an male adoles-cents: The role of alexithymia and family structure. J Adolesc 2006: 29: 321-32.
9. Özen Ş, Aydın E, Oto R, Tıraşçı,Y, Gören S. Juvenile delinquency in a developing country: A province example in Turkey. International. Int J Law Psychiatry 2005: 28: 430-41.
10. Ardelt M, Laurie D. Parents, siblings, and peers: close social relationships and adolescent deviance. J Early Adolesc 2002: 22: 310-49.
11. Sim H. Relationship of daily hassles and social support to depression and antisocial behavior among early adolescents. Journal of Youth & Adolescence 2000: 29: 647-61.
12. Kırımsoy E. Adalet Bakanlığı’nın gözetimi altında bulunan ergenler ile liseli ergenlerin algıladıkları duygusal istismarın ve benlik saygılarının karşılaştırılmalı olarak incelenmesi. 3. Ulusal Çocuk ve Suç: Bakım, Gözetme ve Eğitim Sempozyumu. Yorum Matbaacılık, 2003: 369-98.
13. Uluğtekin S. Hükümlü çocuk ve yeniden toplumsallaşma. 1. Basım, Ankara: Bizim Büro Yayınevi, 1991: 220-4.
14. İçli TG. Kriminoloji. Ankara: Bizim Büro Basımevi, 1994: 100-7.
15. Cottle C, Ria JL., Kirk H. The prediction of criminal recidivism in juveniles a meta-analysis. Criminal Justice and Behavior 2001: 28: 367-94.
16. Miner MH., Munns R. Isolation and normlessness: attitudinal comparisons of nonde-linquents. Int J Offender The Comp Criminol 2005: 49: 491-504.
17. Büyüköztürk Ş. Veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Yayımcılık 2002: 201.
18. Anayasa-TCK-CMK-İnfaz Kanunu. Ankara: Seçkin Yayıncılık 2005: 99, 617.
19. Çoltu A, Hancı İH, Ege B, Demirçin S. 1988-1992 yılları arasında Bursa'da farik-mümeyyizlik muayenesine gönderilen çocukların demografik özellikleri. 7.Ulusal Adli Tıp Günleri. Antalya. Dilek Ofset İstanbul, 1993; 51-8.
20. Hancı İH, Ege B. İzmir'de suç işleyen çocukların sosyolojik özellikleri. Adli Tıp Dergisi 1993: 9: 3-9.
21. Gürpınar S, Hancı İH, Aktaş EÖ, Gündüz M, Yücel S. Trabzon'da çocuk suçluluğu. Karadeniz Tıp Dergisi 1994; 7: 39-41.
22. Özkara E, Katkıcı U, Hancı İH, Özkök MS, Aktaş EÖ, Ildız E. Sivas'ta çocuk suçluluğu. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 1995: 17: 102-5.
23. Karagöz YM, Demircin S. Antalya'da çocuk suçluluğu. Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 1996; 13: 47-54.
24. Günay Y. Çocuk suçluluğu: demografik veriler. Çalışma Ortamı Dergisi 1998; 37: 4-5.
25. Oto R, Özen Ş, Tıraşçı Y. Çocuklarda suç davranışları, farik mümeyyizlik ve sosyo demografik özellikler. 2. Ulusal Çocuk ve Suç Sempozyumu: Yargı Öncesi ve Yargılama Süreci. Ankara: Kuban Matbaası, 2002: 425-34.
26. Aydın B, Turla A, Kocakaya M, Kararslan B. Samsun’da suç işlediği iddiası ile Emniyet Müdürlüğü’ne gelen/getirilen çocuklar. Adli Psikiyatri Dergisi 2004: 1: 45-53.
27. Rantakillio P, Myhrman A, Koiranen M. Juvenile offender, with special reference to sex differences. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol 1995: 30: 113 20.
28. Farrington DP, Loeber R. Epidemiology of juvenile violence. Child Adolesc Psychiatr Clin N Am 2000: 9: 733–48.
29. Dülger HE, Hancı İH, Ertürk S, Coşkunal H. 1998-1991 yılları arasında suç işledikleri iddiasıyla elazığ’da farik-i mümeyyizlik muayenesi için gönderilen çocukların demografik özellikleri. Adli Tıp Dergisi 1992: 8 : 131-6. li Tıp Dergisi 1992: 8 : 131-6.
30. Aktaş Y. Baba yoksunluğunun çocuğun gelişimi üzerine etkileri. 9. Ya-Pa Okul Öncesi Eğitim ve Yaygınlaştırılması Semineri. İstanbul: Ya-Pa yayınları, 1993: 308-11.
31. Güngörmüş O. Baba-çocuk ilişkisi. Ana-Baba Okulu. 1. Basım. İstanbul: Remzi Kitabevi, 2001: 245-54.
32. Dizman H., Gültekin G., Cantürk G. Aile ilişkilerinin çocuk suçluluğuna etkisi. Adli Psikiyatri Dergisi 2005: 2: 9-15.
33. Hancı İH, Ege B, Demirçin S, Coşkunol H, Ertürk S, Yemişcigil A. Göçlerin İzmir ilindeki çocuk suçlarına etkisi. Ege Tıp Dergisi 1993: 32: 347-50.
34. Hancı İH, Aktaş EÖ, Akçiçek E. İç göçlerin çocuk suçluluğuna etkisi. Eğitim Dergisi, Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayını 1996: 1: 173-83.
35. Özyanık A. Sokakta çalışan çocuklar sorunu, Ankara sokaklarında çalışan çocuklar projesi. Emniyet Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara, 1994: 140-5.
36. Aral N. Fiziksel istismar ve çocuk. 1. Basım. Ankara: Tekışık Yayıncılık, 1997: 24-8.
37. Dizman H. Anne-babası ile yaşayan ve anne yoksunu olan çocukların saldırganlık eğilimlerinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi (yayınlanmamış). Ankara Üniversitesi, 2003: 22-40.
38. Dubonoski RA, Inaba M, Gerkewicz K. Corporal punishment in schools: myths, problems and alternatives. Child Abuse Negl 1983: 7: 271-8.
39. Taşdelen N. Examination of the effects of perceived psychological maltreatment of mothers on adolescent's self concept, emotional and behavioral problems, and academic achievement. Yüksek lisans tezi (yayınlanmamış). Boğaziçi Üniversitesi, 1995: 54-60.
40. Fantuzzo J, Brouch R, Beriama A, Atkins M, Marcus S. Domestic violence and children: prevalence and risk in five major U.S. cities. Child Adolesencent Psychiatry 1997: 36: 116-22.

APA	GÜLTEKİN AKDUMAN G, AKDUMAN B, CANTÜRK G (2007). Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. , 156 - 161.
Chicago	GÜLTEKİN AKDUMAN Gülümser,AKDUMAN Barış,CANTÜRK Gürol Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. (2007): 156 - 161.
MLA	GÜLTEKİN AKDUMAN Gülümser,AKDUMAN Barış,CANTÜRK Gürol Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. , 2007, ss.156 - 161.
AMA	GÜLTEKİN AKDUMAN G,AKDUMAN B,CANTÜRK G Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. . 2007; 156 - 161.
Vancouver	GÜLTEKİN AKDUMAN G,AKDUMAN B,CANTÜRK G Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. . 2007; 156 - 161.
IEEE	GÜLTEKİN AKDUMAN G,AKDUMAN B,CANTÜRK G "Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi." , ss.156 - 161, 2007.
ISNAD	GÜLTEKİN AKDUMAN, Gülümser vd. "Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi". (2007), 156-161.

APA	GÜLTEKİN AKDUMAN G, AKDUMAN B, CANTÜRK G (2007). Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. Türk Pediatri Arşivi, 42(4), 156 - 161.
Chicago	GÜLTEKİN AKDUMAN Gülümser,AKDUMAN Barış,CANTÜRK Gürol Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. Türk Pediatri Arşivi 42, no.4 (2007): 156 - 161.
MLA	GÜLTEKİN AKDUMAN Gülümser,AKDUMAN Barış,CANTÜRK Gürol Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. Türk Pediatri Arşivi, vol.42, no.4, 2007, ss.156 - 161.
AMA	GÜLTEKİN AKDUMAN G,AKDUMAN B,CANTÜRK G Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. Türk Pediatri Arşivi. 2007; 42(4): 156 - 161.
Vancouver	GÜLTEKİN AKDUMAN G,AKDUMAN B,CANTÜRK G Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. Türk Pediatri Arşivi. 2007; 42(4): 156 - 161.
IEEE	GÜLTEKİN AKDUMAN G,AKDUMAN B,CANTÜRK G "Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi." Türk Pediatri Arşivi, 42, ss.156 - 161, 2007.
ISNAD	GÜLTEKİN AKDUMAN, Gülümser vd. "Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi". Türk Pediatri Arşivi 42/4 (2007), 156-161.