Bugün çalışanların işletmeye katkı miktarının büyük ölçüde insan kaynakları yönetimi programının niteliği ve en üst kademeden en alt kademeye yöneticilerin çalışanların etkin kullanımını teşvik edici ortamı yaratıcı yetenek ve tutumlarına bağlı olduğu kabul edilmektedir. Modern toplumun yaşamındaki gelişmeler sonucu bugünün insanı, düne göre çok sayıda kişi ile ilişkide bulunmaktadır. Zayıf olan bu ilişkiler, huzursuzluk ve moral düşüklüğü yaratmaktadır. Biyo-kültürel bir varlık olan insanın mutlu yaşaması, yönetimde insan ilişkileri bilim dalının gelişmesine bağlıdır. Zira bugün artık insan ilişkilerinin bir çoğu, resmi iş ilişkileridir.İnsan ilişkileri, personelin hareket biçimlerini ve personeli verimli bir çalışmaya götüren nedenleri açıklar. Yönetimi meydana getiren unsurlar sermaye, teknoloji ve insan gücüdür. Bu üç unsurun uyumlu bir biçimde ele alınmadığı yönetimlerin verimli olduğu savunulamaz ve yönetimlerden beklenen amaçlar sağlanamaz. Ekonomik gelişmeler ve demokratik düzen anlayışı, hayat düzeyinin yükselmesi, modern taşıt ve haberleşme araçları, eğitim ve uzmanlık derecesinin artması, fertlerin düne göre daha bilgili, görgülü ve uyanık olmalarını sağlamıştır. Kişi hak ve hürriyetlerindeki gelişmeleri de buna eklersek bugünün fertlerinin daha güçlü ve başkalarına daha az bağlı olduğu savunulabilir. Sonuçta insanlar eşit şartlar altında ilişkide bulunduğu arkadaşlarının isteklerine kolaylıkla uymamaktadır. Devlet daireleri ve işyerlerinde de memurlar üst kademede bulunan amirlerinin emirlerine de körü körüne uymamaktadır.Son yıllarda insan ilişkilerine önem verilinceye kadar, insanları çalışmaya yönelten unsurlar sadece para ve diğer parasal çıkarlar olarak düşünülüyordu. Oysa ki insanlar, bir beşeri varlık olarak, başka başka öğrenim deney huy istek ümit ve yeteneğine sahiptir. Sevk ve idareci üretim unsurlarını uyumlu bir biçimde, kullanırken, emek unsurunu da gereken değeri vererek çalışanların örf, adet, inanış karakterlerini bilmek zorundadır. İşyerinde çalışanların birbirleri, ile ilişkileri iyi düzenlemediği zaman verim azalır, disiplin bozulur, geçimsizlik başlar, örgütten ayrılanlar çoğalır. Bu yönden sevk ve yönetici durumunda olan amir, emrindekileri ve birbiriyle ilişkilerini iyi tanıması gerekir. “Akıl akıldan üstündür”, “Sen bin bilsen bile bileni dinle. Zira, olasılık vardır ki, sen bin bildiğin halde o bir bilenin bildiğini bilmezsin” gibi sözler başkalarının fikir ve görüşlerine önem vermeyi, karşılıklı görüşme ve danışmanın değerini belirten sözlerdir.Eğitim kurumlarının verimliğinde hiç şüphesiz en önemli faktör idari davranışlarında insan ilişkilerini iyi bilen eğitim yöneticisinin varlığıdır. Çağdaş yönetim kuramcıları insan ilişkileri konusunda bilgi ve beceri sahibi olan yöneticilerin başarılı olduklarını ve eğitim kurumunda verimi arttırdıklarını, dolayısıyla örgütsel amaca ulaşıldığını kabul etmektedirler. Bu başarının kaynağı eğitim yöneticiliğinin insan ilişkilerini içeren bir süreç olmasıdır. Okul örgütünde ilgili kişiler okulun amaçlarına yönelik olarak çalıştırabilmenin tek yolu o işi yapacak bireyleri her yönleriyle tanımak, tanımaya çalışmak ve onları anlayabilmektir. Okulun verimli olmasında önemli faktörlerden biri de eğitim yöneticilerinin yönetim (idare) davranışlarında insan ilişkilerine uygun davranışlarda bulunup bulunmadığıdır. Yani insan ilişkileri niteliklerine sahip yöneticinin davranışlarında ve başarı düzeyinde bu niteliklere sahip olmayan yöneticilere kıyasla farklılığın olması ve bu farklılığın insan ilişkilerini göz önünde bulunduran ve uygulayan yöneticiler lehine başarı olarak görüldüğünü söylemek olanaklıdır.