Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu

GÜNDÜZ, Hakan; SAYGI, Karadağ Evrim; GÜVEN, Zeynep; OFLUOĞLU, Demet; YAĞCI, İlker; AKYUZ, GULSEREN; BERKER, Nadire

Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu

İlker YAĞCI, (Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye)

Demet OFLUOĞLU, (Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye)

Hakan GÜNDÜZ, (Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye)

Karadağ Evrim SAYGI, (Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye)

Zeynep GÜVEN, (Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye)

Nadire BERKER, (Amerikan Hastanesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Bölümü, İstanbul, Türkiye)

Gülseren AKYÜZ (Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye)

Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi

5 0

Yıl: 2008 Cilt: 54 Sayı: 3 Sayfa Aralığı: 92 - 95 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu

Öz:

Amaç: Elektronöromiyografi (ENMG) erişkinlerde ve çocuklarda nörofizyolojik durumun değerlendirilmesinde önemli tanısal araçlardandır. Ancak pediatrik yaş grubunda ENMG’nin tanısal değeri tam olarak ortaya konulmamıştır. Bu çalışmanın amacı pediatrik olgularda ön tanı ve ENMG tanıları arasındaki uyumu araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: 1997-2007 yılları arasındaki on yıllık dönemde elektrofizyoloji laboratuarımıza başvuran pediatrik hastaların ENMG raporları retrospektif olarak değerlendirildi. Yaş gruplarına göre ön tanıların dağılımı, ön tanı-ENMG tanıları arasındaki uyum incelendi.Bulgular: Yapılan toplam 4963 ENMG’nin 148’inin (%3) pediatrik yaş grubuna ait olduğu saptandı. Hastaların yaş ortalaması 91,26±64,99 ay olup 55’i kız, 93’ü erkek idi. Yirmi altı hastaya brakial pleksopati, 26’sına periferik sinir yaralanması, 24’üne miyopati, 14’üne polinöropati, 9’una fasial sinir felci, 7’sine gevşek bebek (hipotoni), 7’sine tuzak nöropati, 5’ine spinal müsküler atrofi (SMA), 4’üne Guillain Barre sendromu (GBS), 2’sine radikülopati ve 1 hastaya da miyastenia gravis klinik ön tanıları ile ENMG yapıldı. Yirmi üç hastanın ön tanısı bilinmediğinden sınıflandırılamayan grup olarak adlandırıldı. Pediatrik yaş grubundaki hastaların 89’unun (%60,1) ENMG sonucu ile klinik ön tanıları uyumlu idi. SMA, tuzak nöropati, sınıflandırılamayan grup, hipotoni, miyopati ön tanıları ile başvuran hastalarda yüksek oranda klinik ön tanı-elektromiyografik tanı uyumsuzluğu saptandı (sırasıyla %100, %85,7, %78,3, %71,4, %58,3). Brakial pleksopati, fasial sinir felci, GBS, periferik sinir yaralanması ve polinöropati gruplarında uyumsuzluk daha düşüktü (sırasıyla %15,4, %0, %0, %17,6, %21,4). Sonuç: Pediatrik yaş grubunda, miyopati, hipotoni, tuzak nöropati ön tanılı hastalarda ve hastalar spesifik bir ön tanı ile başvurmadığında, klinik ön tanı ile ENMG sonucu arasında sıklıkla uyumsuzluk görülmektedir.

Anahtar Kelime: Sinirsel iletim Elektronöromiyografi Çocuk Geriyedönük çalışma Elektrofizyoloji

Konular: Tıbbi Araştırmalar Deneysel Hematoloji Geriatri ve Gerontoloji Pediatri

The consistency of clinical referral diagnosis and electrophysiological diagnosis in pediatric cases

Öz:

Objective: Electroneuromyography (ENMG) is an important diagnostic tool in the evaluation of neurophysiologic status of adults and children. However, the diagnostic value of ENMG in childhood has not been established definitely. The objective of the study was to investigate the consistency of referral diagnosis and ENMG conclusions in pediatric cases. Materials and Methods: The ENMG reports of pediatric patients who were referred to electrophysiological laboratory in the 10 year period between the years 1997 to 2007 were assessed retrospectively. The distribution of referral diagnosis and consistency of referral and electrophysiological diagnosis were evaluated.Results: A total of 4963 ENMG studies were performed during this period and 148 (3%) were in the pediatric age group. There were 55 girls and 93 boys. The mean age was 91.26±64.99 months. The referral diagnosis criteria of patients were brachial plexopathy (n: 26), peripheral nerve injury (n: 26), myopathy (n: 24), polyneuropathy (n: 14), facial nerve palsy (n: 9), floppy infant (hypotonia) (n: 7), entrapment neuropathy (n: 7), spinal muscular atrophy (SMA) (n: 5), Guillain Barre syndrome (GBS) (n: 4), radiculopathy (n: 2) and myasthenia gravis (n: 1). Twenty three patients were referred without any referral diagnosis and comprised the unclassified group. The ENMG conclusion was consistent with the referral diagnosis in 89 of 148 patients (60.1%). In patients with a referral diagnosis of SMA, entrapment neuropathy, unclassified group, hypotonia, and myopathy, higher rates of inconsistency were detected (100%, 85.7%, 78.3%, 71.4%, and 58.3%, respectively). The inconsistency rates were lower in patients with brachial plexopathy, facial nerve palsy, GBS, peripheral nerve injury and polyneuropathy (15.4%, 0%, 0%, 17.6%, and 21.4%, respectively). Conclusion: In the pediatric age group, ENMG results can frequently be inconsistent with some referral diagnoses such as myopathy, floppy infant, nerve entrapments and also in patients with an unspecified suspected diagnosis.

Anahtar Kelime: Child Retrospective Studies Electrophysiology Neural Conduction Electroneuromyography

Konular: Tıbbi Araştırmalar Deneysel Hematoloji Geriatri ve Gerontoloji Pediatri

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

1. Yağcı İ, Akyüz G. Elektrofizyoloji ve Elektrodiagnoz. Türkiye Klinikleri J Int Med Sci 2007;3:1-7.
2. Nelson MR. The changing role of pediatric electrodiagnosis. Phys Med Rehabil Clin N Am 2003;1:435-43.
3. Butler KB. The technologist's role in pediatric EMG. Am J Electroneurodiagnostic Technol 2000;40:185-95.
4. McDonald CM. Electrodiagnosis in pediatrics. Molnar GE, Alexander MA (editors). Pediatric Rehabilitation (3rd edition). Hanley & Belfus Inc, Philadelphia, 1999, pp. 81-110.
5. Adam M, Leblebici B, Bağış S, Akman MN. Elektronöromiyografik inceleme isteminin uygunluğu. Türk Fiz Tıp Rehab Derg 2007;53:150-3.
6. Kul-Panza E, Ofluoğlu D, Elmas EÖ, Gündüz OH, Berker N, Akyüz G. Klinik tanı ile elektronöromiyografik tanının karşılaştırılması. Türk Fiz Tıp Rehab Derg 2004;50:3-6.
7. On AY, Kirazlı Y, Akşit R. Bir EMG laboratuvarına başvuran olguların özellikleri ve klinik tanı-EMG tutarlılığı. Ege Fiz Tıp Reh Der 1998;4:71-6.
8. Hellmann M, von Kleist-Retzow JM, Haupt WF, Herkenrath P, Schauseil-Zipf U. Diagnostic value of electromyography in children and adolescents. J Clin Neurophysiol 2005;22:43–8.
9. Savrun FK, Uzun N, Kızıltan M. Hipotonik bebeklerin elektrofizyolojik değerlendirilmesi. Yeni Symposium 2001;39:70-3.

APA	YAĞCI İ, OFLUOĞLU D, GÜNDÜZ H, SAYGI K, GÜVEN Z, BERKER N, AKYUZ G (2008). Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu. , 92 - 95.
Chicago	YAĞCI İlker,OFLUOĞLU Demet,GÜNDÜZ Hakan,SAYGI Karadağ Evrim,GÜVEN Zeynep,BERKER Nadire,AKYUZ GULSEREN Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu. (2008): 92 - 95.
MLA	YAĞCI İlker,OFLUOĞLU Demet,GÜNDÜZ Hakan,SAYGI Karadağ Evrim,GÜVEN Zeynep,BERKER Nadire,AKYUZ GULSEREN Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu. , 2008, ss.92 - 95.
AMA	YAĞCI İ,OFLUOĞLU D,GÜNDÜZ H,SAYGI K,GÜVEN Z,BERKER N,AKYUZ G Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu. . 2008; 92 - 95.
Vancouver	YAĞCI İ,OFLUOĞLU D,GÜNDÜZ H,SAYGI K,GÜVEN Z,BERKER N,AKYUZ G Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu. . 2008; 92 - 95.
IEEE	YAĞCI İ,OFLUOĞLU D,GÜNDÜZ H,SAYGI K,GÜVEN Z,BERKER N,AKYUZ G "Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu." , ss.92 - 95, 2008.
ISNAD	YAĞCI, İlker vd. "Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu". (2008), 92-95.

APA	YAĞCI İ, OFLUOĞLU D, GÜNDÜZ H, SAYGI K, GÜVEN Z, BERKER N, AKYUZ G (2008). Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu. Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi, 54(3), 92 - 95.
Chicago	YAĞCI İlker,OFLUOĞLU Demet,GÜNDÜZ Hakan,SAYGI Karadağ Evrim,GÜVEN Zeynep,BERKER Nadire,AKYUZ GULSEREN Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu. Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi 54, no.3 (2008): 92 - 95.
MLA	YAĞCI İlker,OFLUOĞLU Demet,GÜNDÜZ Hakan,SAYGI Karadağ Evrim,GÜVEN Zeynep,BERKER Nadire,AKYUZ GULSEREN Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu. Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi, vol.54, no.3, 2008, ss.92 - 95.
AMA	YAĞCI İ,OFLUOĞLU D,GÜNDÜZ H,SAYGI K,GÜVEN Z,BERKER N,AKYUZ G Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu. Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi. 2008; 54(3): 92 - 95.
Vancouver	YAĞCI İ,OFLUOĞLU D,GÜNDÜZ H,SAYGI K,GÜVEN Z,BERKER N,AKYUZ G Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu. Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi. 2008; 54(3): 92 - 95.
IEEE	YAĞCI İ,OFLUOĞLU D,GÜNDÜZ H,SAYGI K,GÜVEN Z,BERKER N,AKYUZ G "Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu." Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi, 54, ss.92 - 95, 2008.
ISNAD	YAĞCI, İlker vd. "Pediatrik olgularda klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanıların uyumu". Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi 54/3 (2008), 92-95.