TY  - JOUR
TI  - Sağlık çalışanlarında tükenmişlik ve iş doyumu
AB  - Amaç: Tükenmişlik sendromu bireylerle yüz yüze çalışan meslek gruplarında sık yaşanan bir sorundur. Bu çalışmada sağlık çalışanlarının belirli sosyodemografik değişkenlere göre tükenmişliği artıran ve iş doyumunu azaltan etkenlerin belirlenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmanın örneklemini KKTC’deki Dr. Burhan Nalbantoğlu Devlet Hastanesi ve Barış Ruh ve Sinir Hastanesi’nde görevli 230 sağlık çalışanı oluşturmuştur. Araştırmada araştırmacı tarafından hazırlanan sosyodemografik bilgi formu, Maslach Tükenmişlik Ölçeği ve İş Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Sonuçlar: Araştırmaya katılan deneklerin yaş ortalaması 35.69±9.58’dir (aralık: 19-58). Deneklerin %17.8’i (n=41) doktor, %47.4’ü (n=109) hemşire, %26.1’i (n=60) memur ve % 8.7’si (n=20) işçidir. Erkeklerin (10.81±5.80) kadınlara (14.50±7.37) göre daha az duygusal tükenme yaşadığı ve iş doyumlarının kadınlara göre daha yüksek olduğu bulunmuştur. 41-50 yaş grubundaki bireyler 18-30 yaş grubuna göre kişisel başarılarını (p=0.009) daha iyi görmekte ve işten daha fazla doyum (p=0.021) almaktadır. Doktorların memurlara göre daha fazla duyarsızlaştıkları (p=0.023) ve hemşirelerin doktorlara göre daha az iş doyumu (p=0.000) yaşadıkları saptanmıştır. Denekler eğitim durumlarına göre karşılaştırıldıklarında tıpta uzmanlık veya doktora yapmış bireylerin iş doyumlarının diğerlerinden daha fazla olduğu saptanmıştır. Evlilerin bekar ve dullara göre (p=0.014 ve p=0.046) iş doyumlarının daha yüksek olduğu saptanmıştır. Meslek yaşamında daha yeni (3-7 yıl arası) olanların iş doyumları, daha eski (20-25 yıl arası) olanlara göre daha az (p=0.033) olarak saptanmıştır. Bakmakla yükümlü olunan yatan ve ayaktan hasta sayısının artması veya hiç olmaması iş doyum puanını (p=0.011 ve 0.041) azaltmaktadır. Tartışma: Sonuç olarak sosyodemografik değişkenler tükenme konusunda farklı sonuçlar verebilmektedir. Tükenmişliği oluşturan kurumsal ve bireysel nedenleri araştıracak araştırmaların yapılması ve bulgular ışığında hizmet içi eğitim programlarının oluşturulması, kurumsal değişikliklere gidilmesi gerekmektedir.
AU  - Okray, Zihniye
AU  - CAKICI, EBRU
PY  - 2008
JO  - Anadolu Psikiyatri Dergisi
VL  - 9
IS  - 3
SN  - 1302-6631
SP  - 132
EP  - 138
DB  - TRDizin
UR  - http://search/yayin/detay/84904
ER  -