Sosyal bilimlerde araştırma yöntemlerini oluşturan kuramsal çerçeve, bilgi, bilginin elde edilme yöntemleri, ve bilimsel bilginin objektif elde edilip edilemeyeceğinden oluşan üç temel eksende tartışmalara neden olmaktadır. İlk tartışma ekseni, aydınlanma düşüncesi ile, gerçek bilgi ve doğal olarak bilinmekte olanın ayrımına dayanmaktadır. Aydınlanma düşüncesinin bilgi kuramı mutlak bilgiye dayanmaktadır. Bu tür bir bilgi ise bilgiye giden yolun seçimini önemli kılmaktadır; bilme edimi,duyu organlarıyla dolaysız bir süreç midir, yoksa akıl yürütme ile sonuca ulaşılan bir yol mudur? Pozitivist metodoloji akıl yürütme (tümevarım) ile elde edilen her varsayımın test edilebilmesi gerektiğini savunmuştur.Pozitivist metodolojinin bilgi kuramı Khun’un paradigma kavramı tarafından sorgulanmıştır. Yorumsamacı yaklaşımda Kuhn’un paradigma kavramında olduğu gibi pozitivist metodolojinin bilgi kuramını sorgulamıştır. Pozitivist metodoloji evrensel bilgiye dayanmaktadır. Antipositivist yaklaşımlar ise tarafından bilimsel bilginin tikel olduğu savı ileri sürülmüştür. Bu yolla evrensel bilginin mutlaklığı, bilginin göreceliliği ile yer değiştirmiştir. Pozitivist yaklaşımın bilgi kuramı bilginin nesnesi ile bilen özne arasında kurulan dolayımsız bir ilişkiyi kabul eder. Bilgi ile bilen özne arasına giren dil katmanı, yapısalcı yaklaşım içersinde bilgiye giden yolu kültürel koda çevirmiş; post yapısalcı yaklaşım ise bilginin söylem içersinde gösterilene referans vermeden üretildiğini ileri sürmüştür. Post yapısal kuram, metinler arasılık gibi kavramları ile bilgiyi söylem içinde üretilen bir şeye dönüştürerek materyal dünya ile bağını koparmıştır. Bu yaklaşımlara materyalist eleştiri ise gösteren gösterilen arasındaki ilişkide göndergenin gözardı edildiğidir.