Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi

YILDIRIM, Gül Özlem; keskin, gülseren

Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi

Gülseren KESKİN, (Ege Üniversitesi, Atatürk Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu İzmir, Türkiye)

Gül Özlem YILDIRIM (Ege Üniversitesi, Atatürk Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulu İzmir, Türkiye)

İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi

0 0

Yıl: 2008 Cilt: 9 Sayı: 16 Sayfa Aralığı: 67 - 88 Metin Dili: Türkçe İndeks Tarihi: 29-07-2022

Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi

Öz:

Öğrenciyi merkeze alan yapısalcı yaklaşım, öğrenmeyi öğrencinin etkin rol aldığı bir süreç olarak görmektedir. Bu araştırmada yapısalcı yaklaşımda dikkate alınması gereken öğrencinin problem çözme becerisi, otonomi kazanabilme yeteneği ve bunların zeka alanlarıyla ilişkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini, Ege Üniversitesi Atatürk Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksek Okulunda okuyan 180 öğrenci oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak, Sosyo-Demografik Veri Formu, Problem Çözme Envanteri, Sosyotropi-Otonomi Ölçeğinin Otonomi Ölçeği ve Çoklu Zeka Envanteri kullanılmıştır. Öğrencilerin otonomi düzeyi ile problem çözme envanterinden aldıkları puanlar arasında olumsuz yönde korelasyon saptanmıştır. En yüksek olumsuz korelasyonun sözel-dilsel zekâ ve öze dönük-içsel zekâ ile problem çözme becerisi arasında olduğu belirlenmiştir. En yüksek olumlu korelasyonun öze dönük-içsel zekâ ile otonomi arasında olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak öğrencilerin en fazla öze dönük-içsel ve sözel dilsel zekâ, en az mantık-matematiksel zeka alanlarında başarılı oldukları saptanmıştır.

Anahtar Kelime: ege üniversitesi üniversite öğrencileri yapılandırmacılık özerklik problem çözme çoklu zeka

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları Hemşirelik

The Evaluation of University Students in Terms of Problem Solving, Autonomy, Multiple Intelligences Based on Constructive Approach Norms

Öz:

Constructivist approach is taking the students in the centre, sees that learning is a process that students play effective role. In this study, investigation of students’ problem solving skills, ability of gaining autonomy and determination of the association between them and the area of intelligence was aimed. The study population comprised 180 students from Ege University Atatürk Medical Technology Vocational Training School. In the study socio demographic data form, Inventory of Problem Solving, Sociotrophy Scale which is Autonomy Scale’s farther scale and Multiple Intelligence Inventory were used for data collection. Association between students’ autonomy levels and the scores that they have taken from problem solving inventory was studied and a negative correlation between students’ autonomy level and their problem solving capacity was found (p<0.001). The highest positive correlation was found between intrinsic intelligence and autonomy. In conclusion; students had highest scores from intrinsic intelligence and verbal intelligence fields, the least scores was taken from logical-mathematical intelligence fields.

Anahtar Kelime: constructivism autonomy problem solving multiple intelligence ege university university students

Konular: Eğitim, Eğitim Araştırmaları Hemşirelik

Belge Türü: Makale Makale Türü: Araştırma Makalesi Erişim Türü: Erişime Açık

Anlıak, Ş., & Dinçer, Ç. (2005). The evaluation of the interpersonal problem solving skills of the children attending to the preschools applying different educational approaches. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences, 38(1), 149-166.
Aydın, G., & Balım, A.G. (2005). An interdisciplinary application based on constructivist approach: teaching of energy topics, Ankara University. Journal of Faculty of Educational Sciences, 38(2), 145-166.
Beck, A., Epstein, N., Harrisson, R., & Emery, G. (1983). Development of the sociotropy-autonomy scale. A measure of personality factors in psychopathology. Unpublished Manuscript, Philadelphia.
Berkemeier, G.Y.H. (2002). Exploring multiple intelligences at a community college level. Dissertation Abstracts International, 63(2), 472.
Cochet, A., Saoud, M., Gabriele, S., Broallier, V., El Asmar, C., Dalery, J., & ve ark.(2006). Impact of a new cognitive remediation strategy on interpersonal problem solving skills and social autonomy in schizophrenia. Encephale, 32(1),189-95.
Demirbaş, H., Özgür, İ., & Doğan, Y.B. (2004). Alkol bağımlısı hastalarda bağımlılık sürecinin problem çözme yolları ile ilişkisi. Bağımlılık Dergisi, 5(2),12-16.
D’zurilla, T.J., & Goldfried, M.R. (1971). Problem solving and behavior modification. Problem solving inventory. Journal Of Counselling Psychology, 29 (3), 66-75.
Furnham, A., Shahidi, S., & Baluch, B. (2002). Sex and culture differences in perceptions of estimated multiple intelligence for self and family. Journal of Cross-Cultural Psychology, 33 (3), 270-285
Greene, R.W., Ablon, J.S., & Martin, A. (2006). Use of collaborative problem solving to reduce seclusion and restraint ın child and adolescent inpatient units. Psychiatric Services, 57(5), 610-2.
Güçlü, N. (2003). Lise müdürlerinin problem çözme becerileri. Milli Eğitim Dergisi, (160): 272-300.
Gür, H., & Korkmaz, E. (2003). İlköğretim 7. sınıf öğrencilerinin problem ortaya atma becerilerinin belirlenmesi. Matematikçiler Derneği Bilim Köşesi, Erişim adresi: www.Matder.Org.Tr. 13.12.2007’ de alındı.
Heppner, P.P., & Baker, C.E. (1997). Applications of the problem solving inventory. Measurement & Evaluation in Counselling & Development, 29 (4), 229-313.
Heppner, P.P., & Krauskopf, C.J. (1987). The integration of personal problem solving processes within counselling. The Counselling Psychologist, 15(4), 371-447.
Heppner. P. P., & Petersen, C. H. (1982). The development and implications of a personal. Journal of Abnormal Psychology, 78(2), 197-226
Hunt, E. (2001). Multiple views of multiple intelligence [review of intelligence reframed: multiple intelligence in the 21. century]. Contemporary Psychology, 46(1), 5-7.
Kabakçı, E. (2001). Üniversite öğrencilerinde sosyotropik/otonomik kişilik özellikleri, yaşam olayları ve depresif belirtiler. Türk Psikiyatri Dergisi, 12(4), 273–282.
Karataş, İ., & Güven, B. (2003). Problem çözme davranışlarının değerlendirilmesinde kullanılan yöntemler: klinik mülakatın potansiyeli. İlköğretim-Online, 2(2):9–11.
Kolts, R.L., Robinson, A.M., & Tracy, J.J. (2004). The relationship of sociotropy and autonomy to posttraumatic cognitions and PTSD symptomatology in trauma survivors. Journal of Clinical Psychology, 60(1):53-63.
Köroğlu, H., & Yeşildere, S. (2004). İlköğretim yedinci sınıf matematik dersi tamsayılar ünitesinde çoklu zeka teorisi tabanlı öğretimin öğrenci başarısına etkisi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2), 25–41.
Neto, F., & Furnham, A. (2006). Gender differences in self-rated and partner-rated multiple intelligences: a Portuguese replication. Journal Psychology, 140(6):591-602.
Pavlidis, K., & Mccauley, E. (2001). Autonomy and relatedness in family interactions with depressed adolescents. Journal Abnormal Child Psychology, 29(1),11-21.
Richardson, V.C. (1997). Constructivist teaching and teacher education: theory and practice. Building new understanding. London: Falmer Press.
Robins, C.J, Block, P., Peselow, E.D. (1989). Relations of sociotropic and autonomous personality characteristics of specific symptoms in depressed patients. Journal Abnormal Psychology, 98(4), 86-88.
Romanowska, K.A. (2003). Relationship between autonomy and mental disorders. Psychiatria polska, 37(5), 877–88.
Saban, A. (2000).Öğrenme öğretme süreci: yeni teoriler ve yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayın.
Saban, A. (2001). Çoklu zekâ teorisi ve eğitim, Ankara: Nobel Yayınları. Savaşır, I., & Şahin, N.H. (1997). Bilişsel-davranışçı terapilerde değerlendirme: Sık kullanılan ölçekler. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları-No:9.
Soylu, Y., & Soylu, C. (2006). Matematik derslerinde başarıya giden yolda problem çözmenin rolü. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7 (11),14–22.
Swami, V., Furnham, A., & Kannan, K. (2006). Estimating self, parental, and partner multiple intelligences: a replication in Malaysia. Journal of Social Psychology, 146(6), 645-55.
Şahin, N., Şahin, N.H., & Heppner, P.P. (1993). Psychometric properties of the problem solving inventory in a group of Turkish university students. Cognitive Therapy Research, 17(4), 379-396.
Şahin, N., Ulusoy, M., & Şahin, N. (1993). Exploring the sociotropy-autonomy dimensions in a sample of Turkish psychiatric inpatients. Journal Clinical Psychology, 49(2), 751-63.
Taylan, S. (1990). Heppner’ in problem çözme envanteri’nin uyarlama, güvenirlik ve geçerlik çalışmaları. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniv. Sosyal Bil. Enst.
Yaman, S., & Yalçın, N.(2004). Fen bilgisi öğretiminde probleme dayalı öğrenme yaklaşımının yaratıcı düşünme becerisine etkisi, İlköğretim-Online, 4(1), 42–52.
http://ilkogretim-online.org.tr/vol4say1/v04s01m4.pdf 15.12.08’de alındı.
Yavuz, K.E. (2001). Eğitim-öğretimde çoklu zekâ teorisi ve uygulamaları. Özel Ceceli Okulları. Eğitim Dizisi–1, Ankara.

APA	keskin g, YILDIRIM G (2008). Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi. , 67 - 88.
Chicago	keskin gülseren,YILDIRIM Gül Özlem Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi. (2008): 67 - 88.
MLA	keskin gülseren,YILDIRIM Gül Özlem Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi. , 2008, ss.67 - 88.
AMA	keskin g,YILDIRIM G Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi. . 2008; 67 - 88.
Vancouver	keskin g,YILDIRIM G Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi. . 2008; 67 - 88.
IEEE	keskin g,YILDIRIM G "Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi." , ss.67 - 88, 2008.
ISNAD	keskin, gülseren - YILDIRIM, Gül Özlem. "Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi". (2008), 67-88.

APA	keskin g, YILDIRIM G (2008). Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(16), 67 - 88.
Chicago	keskin gülseren,YILDIRIM Gül Özlem Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 9, no.16 (2008): 67 - 88.
MLA	keskin gülseren,YILDIRIM Gül Özlem Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, vol.9, no.16, 2008, ss.67 - 88.
AMA	keskin g,YILDIRIM G Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2008; 9(16): 67 - 88.
Vancouver	keskin g,YILDIRIM G Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2008; 9(16): 67 - 88.
IEEE	keskin g,YILDIRIM G "Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi." İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9, ss.67 - 88, 2008.
ISNAD	keskin, gülseren - YILDIRIM, Gül Özlem. "Yapısalcı Yaklaşım Normlarında Üniversite Öğrencilerinin Problem Çözme, Otonomi, Çoklu Zeka Durumlarının Değerlendirilmesi". İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 9/16 (2008), 67-88.