Amaç: Diyarbakır’da özkıyım ve özkıyım girişim hızlarını saptamak, bu kişilerin sosyo-demografik özelliklerini ve kullandıkları yöntemleri ortaya koymak amacıyla bu çalışmayı planladık.Yöntem: 1997 yılında Diyarbakır adliyesine sevk edilmiş özkıyım ve özkıyım girişimlerine ilişkin mahkeme dosyalarını inceledik. Dosyalardan yaş, cinsiyet, meslek ve kullandığı yöntem gibi özkıyımla ilişkili değişkenleri kaydettik.Bulgular: 134 dosyanın 26’sı özkıyım olgusu, geri kalanı ise özkıyım girişimlerine aittir. Bu sonuçlara göre özkıyım hızı 4,8/100000, özkıyım girişim hızı ise 19,8/100000’di. Özkıyım girişiminde bulunanların 86’sı (%79,6), özkıyım olgularının ise 17’si (%65,4) kadındı. Özkıyımda ve özkıyım girişiminde bulunanların yaş ortalamaları sırasıyla 27,77±15,37 ve 22,12±6,82 olarak bulundu. Gösterilen özkıyım nedenlerinde ilk sırayı ruhsal bozukluklar alırken (%46,1), özkıyım girişimlerinde ailesel sorunlar (%39,8) ön plandaydı. Özkıyım kurbanları tarafından en sık seçilen yöntem asıydı ve yüksek doz ilaç alımı özkıyım girişimcileri tarafından en sık kullanılan yöntemdi. Özkıyım girişimi ve özkıyımlar kadınlarda ve bekarlarda daha sıktı.Sonuç: Diyarbakır’da, özkıyım hızının yüksek oluşunun temel nedenlerinden birisinin göç hızındaki artış olabileceğini düşündük. Kadınlar arasında özkıyım ve özkıyım girişimlerinin yüksekliğinin ise, bu bölgede yaşayan kadınların içinde bulunduğu olumsuz sosyal konumla ilişkili olabileceğini düşündük.