Küreselleşmenin de bir sonucu olarak, günümüzde hem bireysel olarak ülkeler, hem de evren, bir ülkenin tek başına çözemeyeceği özellikte, yer yüzünün tüm kara, hava ve deniz alanlarını da içine alan çevre kirliliği başta olmak üzere, ozon tabakasının incelmesi, küresel ısınma ve iklim değişikliği, hayvan ve bitki türlerinin (yani biyolojik çeşitliliğin) azalması, asitleşme, suların kullanımı, atık yönetimi, küresel yoksulluk, finansal istikrarsızlık, salgın hastalıklar, savaşlar, göçler, kentleşme ve gürültü gibi çok sayıda ortak dış sorunla karşı karşıya bulunmaktadır. Kuşkusuz ki, bu nitelikteki dışsallıkların (negative externalities) olumsuz etkilerinin ve zararlarının önlenmesi ya da azaltılması ancak küresel işbirliği, uluslararası anlaşma, dayanışma ve evrensel yaklaşımları içeren çözümler ve önlemlerle mümkün olabilir. Bu bağlamda, çevresel maliyetlerin büyük önem taşıdığı, sanayi kuruluşlarının aşırı derecede konulmuş kurallardan ve kontrol araçlarından şikayetçi oldukları, maliyetlerin bir teorik tartışma meselesi değil, göründüğünden de büyük makroekonomik bir mesele olduğu, doğal kaynakların küresel piyasa fiyatları ile belirlenmekte olduğu, bu yüzden doğal kaynak vergilerinin küresel olması gerektiği, çok karmaşık bir yapı taşıyan ürün fiyatlarının ulusal ya da bölgesel ölçekte oluşmasının rekabeti bozduğu, her bir çevresel soruna özgü özel çözümler bulunması gerektiği, işletmelerin ve bireylerin iktisadi faaliyetleri ve yaptıkları tüketim harcamaları sonucu klasik bir kamu malı olan çevreye hava, su ve toprak kirlenmesi biçiminde yarattıkları negatif dışsallık dolayısıyla topluma yükledikleri maliyetlerin ilgili firmalara ve bireylere devlet tarafından alınacak kamusal tedbirlerle aktarılması düşünceleri ile, çevre vergileri, “ekonomik ve mali nitelikte” alternatif yeni bir yöntem olarak, maliyet-düşürücü, esnek ve dinamik özellikler taşıyan, gelir getiren ve gelir dağılımına olumlu katkı sağlayan, hem ekonomikdışsallıkları gideren, hem de diğer unsurlar üzerindeki vergi yükünün azalmasına yardımcı olmak suretiyle çifte getiriye (double divident) sahip, daha etkili iyi bir düzenleme biçimi olarak değerlendirilmektedir.